คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
พ.ร.บ.กักกันผู้มีสันดานเป็นผู้ร้าย พ.ศ.2479 ม. 8

โทษกักกันเป็นโทษอาญา+านหนึ่งและเป็นโทษ+ความผิดโดยเอกเทศโจทก์จะฟ้องจำเลยเป็นสำนวนปลีกขึ้นมาโดยลำพังขอให้ลงโทษกักกันสถานเดียวก็ได้ การจะลงโทษกักกันแก่จำเลยหรือไม่อยู่ในดุลยพินิจของศาล ศาลอาจไม่ลงโทษกักกันแก่จำเลยซึ่งเคยกระทำผิด (อันเป็นเหตุร้าย) 2 ครั้งมาแล้วก็ได้

จำเลยเคยต้องคำพิพากษาให้ลงโทษฐานลักทรัพย์มาแล้ว 2 คราวมากระทำความผิดฐานลักทรัพย์ขึ้นอีกดังนี้ ต้องถือว่าจำเลยมีสันดานเป็นผู้ร้าย ลงโทษกักกันแก่จำเลยได้
ความผิดในครั้งก่อนแม้จะเกิดขึ้นและพ้นโทษไปก่อนใช้พ.ร.บ.กักกันฯลฯก็ต้องถือว่าเป็นผู้เคยได้รับโทษจำคุกตามคำพิพากษาตาม ม.8 แล้ว
ระยะเวลาระหว่างโทษครั้งแรกกับโทษครั้งหลังจะห่างกันช้านานเท่าใดก็ลงโทษกักกันได้ ไม่เหมือนการเพิ่มโทษไม่เข็ดหลาบ

โจทก์ฟ้องจำเลยขอให้ลงโทษฐานชิงทรัพย์และขอให้กักกัน ศาลมีคำสั่งให้ยกฟ้องโทษฐานกักกันเป็นอีกคดีหนึ่งต่างหาก แล้วพิพากษาลงโทษจำเลยฐานชิงทรัพย์นั้นดังนี้ ถือว่าคำสั่งของศาลเป็นคำสั่งระหว่างพิจารณา เมื่อโจทก์มิได้อุทธรณ์คำพิพากษาจะอุทธรณ์ฉะเพาะคำสั่งของศาลที่ให้แยกฟ้องมิได้ต้องห้ามตามประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.196

ถึงแม้ว่าจำเลยจะเคยต้องคำพิพากษาให้ลงโทษในความผิดซึ่งเป็นเหตุร้ายมากกว่า 2 ครั้งแล้วก็ตาม ศาลก็มีอำนาจใช้ดุลยพินิจไม่ลงโทษกักกันแก่จำเลยก็ได้

กระทำความผิดก่อนใช้ พ.ร.บ. กักกัน ฯลฯ จะเพิ่มโทษกักกันแก่จำเลยมิได้อ้างฎีกา ที่ 729/2480

เคยต้องโทษจำคุก 2 ครั้ง มาแล้ว 10 ปี มากระทำผิดฐานลักเก็บผลไม้ตาม กฎหมายอาญา ม. 292 เหตุร้ายเป็นครั้งที่ 3 ศาลเพิ่มโทษกักกัน