คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
กฎหมายลักษณะอาญา ม. 224

จำเลยลงลายมือชื่อปลอมในบัญชีจ่ายเงินเดือนของโรงเรียนรัฐบาล.ยังถือไม่ได้ว่าจำเลยปลอมหนังสือสำคัญในราชการ.

หนังสือสัญญาเช่าที่ดินราชพัสดุซึ่งทำต่อกรมการอำเภอเป็นหนังสือสำคัญธรรมดา. ทำหนังสือปลอมขึ้นโดยตั้งใจ แม้ไม่มีเจตนาทุจริต. ก็เป็นความผิดฐานปลอมหนังสือ.

ฟ้องโจทก์กล่าวว่า โจทก์ได้ทำสัญญากู้เงินจำเลยเมื่อ พ.ศ.2471 ครั้นจำเลยนำสัญญามาฟ้องกลับปลอม (แก้) เป็น พ.ศ.2473 เพื่อให้อายุความยืดออกไป ดังนี้เป็นฟ้องที่ชัดเจนพอให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดีแล้ว ไม่จำต้องกล่าวว่าจำเลยทำปลอมขึ้นเมื่อวัน เดือน ปี ใดและที่ไหน

ฟ้องโจทก์กล่าวว่า. โจทก์ได้ทำสัญญากู้เงินจำเลยเมื่อพ.ศ.2471. ครั้นจำเลยนำสัญญามาฟ้องกลับปลอม(แก้)เป็นพ.ศ.2473. เพื่อให้อายุความยืดออกไป. ดังนี้เป็นฟ้องที่ชัดเจนพอให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดีแล้ว. ไม่จำต้องกล่าวว่าจำเลยทำปลอมขึ้นเมื่อวัน เดือน ปี ใดและที่ไหน.

นำใบมอบฉันทะไปหลอกลวงให้เจ้าของที่ดินลงชื่อเพื่อโอนโฉนดขายให้จำเลย. เจ้าของลงชื่อให้โดยสำคัญผิดดังนี้. เมื่อจำเลยเอาหนังสือนั้นไปใช้ ไม่เป็นผิดฐานปลอมหนังสือ. เพราะเจ้าของที่ดินลงชื่อให้โดยแท้จริง. ฟ้องว่าฉ้อโกงและปลอมหนังสือ ได้ความว่า ยักยอกลายมือลงโทษไม่ได้.

ครูใหญ่ได้ออกใบสุทธิให้จำเลยโดยสุจริต แต่ข้อความในใบสุทธินั้นไม่ตรงต่อความจริง จำเลยนำใบสุทธินั้นไปใช้ในการสมัครเข้าเป็นครูประชาบาล ไม่เป็นผิดฐานใช้หนังสือปลอมคงผิดเพียงฐานแจ้งความเท็จ

ความผิดฐานมีกระบือโดยแสดงความบริสุทธิไม่ได้นั้นอายุความเริ่มนับแต่วันแรกที่จำเลยมีกระบือไว้
มีกระบือไว้ในครอบครองโดยเปิดเผยเป็นเวลากว่า 5 ปี มาแล้ว แม้จะแสดงความบริสุทธิไม่ได้ก็คงได้กระบือเป็นกรรมสิทธิ
ได้ลูกกระบือมาโดยทางอื่น แล้วจดในบัญชีของตนว่าเป็นกระบือลูกคอกเพื่อจะขอให้เจ้าพนักงานทำตั๋วพิมพ์รูปพรรณให้นั้น ถ้าทำไปโดยสุจริตว่าทำเช่นนั้นได้ ย่อมไม่เป็นความผิด

หลักกฎหมายทั่วไปในคดีที่ต้องมีผู้พิพากษา 2 นายเป็นองค์คณะพิจารณานั้นการนั่งจดคำพะยานก็ต้องมีผู้พิพากษา 2 นายด้วย ผู้พิพากษานั่งฟังคำพะยานจำเลยไม่ครบคณะหากว่าคดีนั้นศาลยกฟ้องโจทก์โดยไม่เชื่อพะยานโจทก์แล้ว ไม่ต้องย้อนสำนวนไปพิจารณาพิพากษาใหม่ ในรายการไม่ปรากฏว่าผู้พิพากษานั่งไม่ครบคณะก็ต้องถือว่านั่งครบคณะสัญญาทางพระราชไมตรีในคดีที่คนในบังคับอังกฤษเป็นคู่ความฎีกาได้แต่ฉะเพาะปัญหาข้อกฎหมาย

จำเลยนำเอาหนังสือที่จำเลยรุ้แล้วว่าปลอมไปแสดงต่อศาล ศาลจึงลงโทษจำเลยตาม ม.227 แต่บทเดียวดังนี้ไม่เรียกว่าศาลกระทำการผิดประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.186 วรรค 7