คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
กฎหมายลักษณะอาญา ม. 258

โจทก์ฟ้องจำเลยหลายคนว่าสมัครใจเข้าทำร้ายกันบาดเจ็บขอให้ลงโทษฐานวิวาทตาม มาตรา 253 ซึ่งเดิมอ้าง มาตรา 254 ด้วยแต่ฆ่าออก ทางพิจารณาได้ความว่ามีผู้ถูกทำร้ายเพียงบาดเจ็บดังนี้จะลงโทษตาม มาตรา 254 ไม่ได้ เพราะแสดงชัดว่าโจทก์ไม่ประสงค์ให้ลงโทษตามมาตรานี้

ศาลอุทธรณ์ลงโทษจำเลยคนหนึ่งตามมาตรา 258 โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยคนที่ถูกปล่อยตามมาตรา 258 แม้ศาลฎีกาฟังว่า คดีไม่มีความผิดตามมาตรา 258 เกิดขึ้น ศาลก็ไม่แก้ไขสำหรับจำเลยคนที่ถูกศาลอุทธรณ์ลงโทษได้

ผู้เสียหายจะเตะคนอื่น แต่เตะผิดไปถูกเอาจำเลย จำเลยจึงฟันผู้เสียหายไปหนึ่งที ดังนี้ ถือได้ว่าเป็นการยั่วโทสะ เกิดทำร้ายชุลมุนกันเป็นหมู่ใหญ่ เมื่อเลิกแล้วปรากฏว่ามีผู้ได้รับบาดเจ็บสาหัส ฟังไม่ได้ว่าใครทำร้ายใคร ดังนี้ จำเลยย่อมมีความผิดฐานวิวาทตามมาตรา 258

ฟ้องว่าจำเลยบังอาจทำร้ายร่างกาย ทางพิจารณาได้ความว่าทำร้ายร่างกายเนื่องจากกรณีวิวาท ลงโทษได้ ไม่ถือว่าข้อเท็จจริงในการพิจารณาต่างกับข้อเท็จจริงที่กล่าวในฟ้อง

ฟ้องโจทก์บรรยายว่า จำเลย 2 ฝ่ายต่างทำร้ายร่างกายซึ่งกันและกันไม่ปรากฏว่าใครทำร้ายใครและไม่ได้กล่าวว่าจำเลยหลายคนฝ่ายหนึ่งสมคบกันเข้าทำร้ายอีกฝ่ายหนึ่งดังนี้ถ้าปรากฏว่าทำร้ายกันไม่ถึงสาหัสหรือถึงตายแล้ว แม้จำเลยให้การรับสารภาพก็ลงโทษไม่ได้ อ้างฎีกาที่984-985/2484

คดีที่ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ลงโทษจำเลยโจทก์อุทธรณ์ขอให้ลงโทษจำเลยบางคนศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ยกฟ้องโดยฟังว่าเป็นเหตุในลักษณคดีให้ปล่อยจำเลยทุกคนไป โจทก์จึงฎีกาข้อเท็จจริงขึ้นมาขอให้ลงโทษจำเลยที่โจทก์มิได้อุทธรณ์ด้วยดังนี้ ถือว่าคดีสำหรับจำเลยที่โจทก์มิได้อุทธรณ์เป็นอันยุตติในข้อเท็จจริงแต่ในศาลชั้นต้นแล้ว ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัยให้