คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
กฎหมายลักษณะอาญา ม. 27

เงินที่จำเลยให้เป็นสินบนแก่เจ้าพนักงานเป็นสิ่งของที่จำเลยได้ใช้สำหรับกระทำความผิดศาลสั่งริบเงินนั้นได้ตามมาตรา 27 กฎหมายลักษณะอาญา

พฤติการณ์ที่ไม่ควรริบอวนของกลาง ศาลชั้นต้นให้ลงโทษและริบทรัพย์ผู้ร้องยื่นคำร้องขอคืนของกลาง ศาลสั่งยกผู้ร้องอุทธรณ์ ดังนี้ ถึงแม้ในคดีแรกศาลอุทธรณ์พิพากษาไม่ริบอวน ก็ควรพิพากษาคืนอวนในคดีของผู้ร้องด้วย ไม่ควรให้ยกคำร้องหรือยกอุทธรณ์ของผู้ร้อง

การใช้ปืนยิงในหมู่บ้านโดยไม่มีเหตุอันสมควร หาเป็นความผิดในตัวเองดังที่บัญญัติไว้ในมาตรา 28 ไม่ และไม่มีกฎหมายบัญญัติไว้ว่าการใช้ปืนเช่นนี้เป็นความผิดอันพึงจะริบ บทบัญญัติแห่งมาตรา 27 กฎหมายลักษณะอาญาเป็นเรื่องให้ศาลมีอำนาจใช้ดุลพินิจ

จำเลยซึ่งเป็นนายจ้างและเป็นคนไทยใช้ให้คนต่างด้าวทำการเผาถ่านไม่ผิดตาม มาตรา 174 กฎหมายลักษณะอาญา ถ่านที่เผาโดยคนต่างด้าวซึ่งต้องห้ามตามกฎหมายเป็นของที่ไม่ต้องริบเพราะการเผาถ่านไม่เป็นความผิดในตัวเองและถ่านที่เผาก็ไม่ใช่ของที่ได้มาโดยการกระทำผิดอันพึงจะริบ

โจทก์ฟ้องอ้างมาตรา 10 พระราชบัญญัติการพนันซึ่งมีคำขอให้ริบของกลาง เมื่อคดีฟังได้ว่าจำเลยให้การรับสารภาพตามฟ้องทุกประการเช่นนี้ของกลางอันเป็นของที่ใช้ในการเล่นจึงต้องริบตามมาตรา 10 ที่โจทก์อ้าง ประชุมใหญ่ครั้งที่ 7/2486

การนำไม้ขีดไฟออกนอกเขตจังหวัดโดยฝ่าฝืนคำสั่งของข้าหลวงประจำจังหวัด ย่อมผิดตามมาตรา 4,7 พระราชบัญญัติให้อำนาจการเตรียมป้องกันประเทศฯแต่จะริบไม้ขีดไฟของกลางนั้นตามมาตรา 27,28 กฎหมายลักษณะอาญาหาได้ไม่ (อ้างฎีกาที่1028/2485)

มีดที่ใช้ในการฆ่าสุกรโดยไม่เสียอาชญาบัตรนั้น ไม่เป็นของอันจะพึงริบ
ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 5/2486

ถ้อยคำตามพระราชบัญญัติภาษีชั้นใน จ.ศ.1248 มาตรา 12 ซึ่งบัญญัติว่า 'ฯลฯน้ำสุราซึ่งผู้นั้นทำความผิดก็ให้เก็บริบไว้ทั้งสิ้น'นี้ เป็นคำบังคับให้ริบไม่ใช่ให้ศาลใช้ดุลพินิจริบก็ได้ไม่ริบก็ได้
เมื่อจำเลยกระทำผิดตามพระราชบัญญัติภาษีชั้นใน จ.ศ.1248 มาตรา 11(ขนสุราออกนอกเขตไม่รับอนุญาต)แล้วศาลพิพากษาริบน้ำสุราได้ทั้งหมด โดยไม่ต้องคำนึงว่าจะเป็นจำนวนเกินกว่า 10 ลิตรที่ยกเว้นไว้ในมาตรา 11 มากน้อยเท่าใด

ไนคดีเรื่องรับของโจรนั้นสาลจะยกเอาเหตุที่จำเลยสแดงกัมสิทธิไนทรัพย์ที่รับไว้ไม่ได้หรือที่ศาลไม่เชื่อข้อต่อสู้ของจำเลยเปนข้อชี้ว่าจำเลยได้ทำผิดถานรับของโจรไม่ได้ส่วนทรัพย์ของกลางเมื่อปรากตว่าเปนของเจ้าทรัพย์ที่ถูกผู้ร้ายลักไป แม้สาลจะฟังว่าจำเลยได้รับไว้โดยไม่รู้ว่าเปนของร้าย ก็ต้องคืนไห้แก่เจ้าทรัพย์. ไนคดีเรื่องรับของโจรเปนหน้าที่โจทจะต้องสืบไห้ได้ความชัดว่าจำเลยได้รับทรัพย์ไว้โดยรู้หรือมีเหตุผลควนรู้ว่าเปนของร้าย

ในคดีเรื่องรับของโจรนั้นศาลจะยกเอาเหตุที่จำเลยแสดงกรรมสิทธิ์ในทรัพย์ที่รับไว้ไม่ได้. หรือที่ศาลไม่เชื่อข้อต่อสู้ของจำเลยเป็นข้อชี้ว่าจำเลยได้ทำผิดฐานรับของโจรไม่ได้. ส่วนทรัพย์ของกลางเมื่อปรากฏว่าเป็นของเจ้าทรัพย์ที่ถูกผู้ร้ายลักไป. แม้ศาลจะฟังว่าจำเลยได้รับไว้โดยไม่รู้ว่าเป็นของร้าย. ก็ต้องคืนให้แก่เจ้าทรัพย์. ในคดีเรื่องรับของโจรเป็นหน้าที่โจทก์จะต้องสืบให้ได้ความชัดว่าจำเลยได้รับทรัพย์ไว้โดยรู้หรือมีเหตุผลควรรู้ว่าเป็นของร้าย.