คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
พ.ร.บ.ฝิ่น พ.ศ.2472 ม. 49

ผู้ได้รับอนุญาตให้ขนฝิ่นที่ขายแก่เจ้าพนักงานโดยเส้นทางที่กำหนด ได้มอบให้ผู้อื่นพาฝิ่นนั้นไปแทนตน ส่วนตนเองป่วยจึงเดินทางล่วงหน้าไปก่อนหนังสืออนุญาตย่อมคุ้มครองถึงผู้รับมอบด้วย ฝิ่นของกลางที่เจ้าพนักงานอนุญาตให้พาเดินทางไปได้นั้นศาลไม่ริบ

ได้รับอนุญาตให้ตั้งร้านจำหน่ายฝิ่นแต่เวลาซื้อฝิ่นมาจำหน่ายเอาไปเก็ไว้เสียที่อื่นเพราะร้านไม่มั่นคงพอ เมื่อจะจำหน่ายก็เอามาที่ร้านฉะเพาะเท่าที่ต้องการดังนี้ ต้องมีผิดฐานนำฝิ่นออกนอกร้าน และศาลต้องริบฝิ่นนั้นด้วย ความผิดฐานนำฝิ่นออกนอกร้านที่จะอ้างความจำเป็นขึ้นเป็นข้อแก้ตัวนั้นต้องพิเคราะห์เป็นเรื่อง ๆ ไป