คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
กฎหมายลักษณะอาญา ม. 276

พาเด็กอายุ 13 ปีเศษไปจากมารดาเด็กโดยเด็กเต็มใจไปกับจำเลยแม้จะเป็นโดยถูกหลอกลวงก็เป็นผิดตามมาตรา275 แต่ไม่เป็นผิดตามมาตรา 274
ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 2/2487

ศาลชั้นต้นลงโทษจำคุก 1 ปี ลดตาม กฎหมาย มาตรา 59หนึ่งในสามคงจำคุก 8 เดือนแต่ให้รอการลงอาญาไว้ศาลอุทธรณ์แก้กำหนดโทษเป็น 3 ปีลดตาม มาตรา 59 เหลือ 2 ปี เช่นนี้เป็นการแก้มาก คู่ความฎีกาในข้อเท็จจริงได้ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 17/2486

การล่อลวงหญิงไปเพื่อสำเร็จความใคร่ของผู้อื่นแม้หญิงอายุเกิน 18 ปีก็คงมีผิดตามมาตรา 241 ที่แก้ไข (ผู้ถูกหลอกอายุ 29 ปี)
การขอเพิ่มโทษในคดีอาญานั้นถ้าโจทก์มีใบแจ้งโทษของตำรวจสันติบาลแล้ว ก็รับฟังเพิ่มโทษได้
เอกสารมหาชนซึ่งพนักงานเจ้าหน้าที่ทำไว้นั้น กฎหมายสันนิษฐานว่าเป็นของแท้จริงและถูกต้องเป็นหน้าที่ของอีกฝ่ายหนึ่งต้องนำสืบหักล้าง แม้จะเป็นคดีอาญาก็ตาม

จำเลยฉุดคร่าภริยาที่ไม่ได้จดทะเบียนเพื่อจะให้กลับบ้านหรือไปอยู่กินตามเดิมยังไม่เป็นผิดตามมาตรา 276.

ชายลักพาหญิงอายุ 18 ปีซึ่งมีผู้ปกครองไปอยู่กินด้วยกันอย่างสามีภรรยา มิได้มีการไป+มาและมิได้จดทะเบียนสมรสดังนี้ ไม่เป็นสามีภรรยากันได้ตามกฎหมายแพ่ง จำเลยต้องหาเป็นความอาญาว่าฉุดคร่าอนาจารหญิง จำเลยต่อสู้ว่าหญิงเป็นภรรยาตน การวินิจฉัยว่าเป็นภรรยาจำเลยหรือไม่นี้ต้องถือหลักตามกฎหมายแพ่งฯเพราะในทางอาญาไม่มีบัญญัติไว้
ในความผิดฐานฉุดคร่าอนาจารตามกฎหมายอาญามาตรา 276 นั้น แม้หญิงผู้เสียหายจะมิได้เป็นภรรยาจำเลยตามกำหมาย แต่ถ้าจำเลยเข้าใจโดยสุจริตว่าเป็นสามีหญิงและได้ฉุดคร่าไปเพื่ออยู่กินด้วยกันตามเดิม ดังนี้ เรียกว่าจำเลยไม่มีเจตนาในทางอาญา หรืออีกนัยหนึ่งคือการบังอาจตามมาตรา 276 จำเลยยังไม่มีผิดตามมาตรานี้ ความผิดฐานฉุดคร่าอนาจารตามกฎหมายอาญามาตรา 276 ปัญหาว่าจำเลยมีเจตนาในทางอาญาหรือได้บังอาจหรือไม่นั้น ตกหน้าที่โจทก์นำสืบ
ฎีกาว่าศาลล่างไม่ตีความตามข้อเท็จจริง ปรับรูปกฎหมายโดยเคร่งครัดและว่าศาลล่างไม่เพ่งเล็งการกระทำของจำเลยว่ามีเจตนาหรือไม่นั้นเป็นฎีกาในข้อกฎหมาย

ศาลเดิมแลศาลอุทธรณ์ให้จำคุกจำเลยไม่เกิน 1 ปี ศาลเดิมไม่รอการลงอาญาแต่ศาลอุทธรณ์ให้รอการลงอาญานั้น คู่ความฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้