คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
มนูกิจวิมลอรรถ

เจ้าของร่วมเอาที่ทั้งแปลงไปทำสัญญาซื้อขายให้กับบุคคลภายนอกโดยเจ้าของร่วมอีกผู้หนึ่งไม่รู้เห็นยินยอมด้วย เจ้าของร่วมผู้ไม่ยินยอมนั้นมีสิทธิฟ้องขอให้เพิกถอนสัญญาซื้อขายในส่วนที่เกี่ยวกับสิทธิของตนได้ แต่จะเพิกถอนสัญญาซื้อขายทั้งหมดหาได้ไม่.

จำเลยได้เช่าที่ดินทำการเลี้ยงเป็ดประมาณพันตัวไว้และขายไข่เป็นอาชีพและเช่าโรงเลี้ยงเป็ด โรงเตาต้มอาหารเป็ด จำเลยและครอบครัวก็อาศัยกินอยู่หลับนอนในที่บริเวรเขตติดต่อสองด้านมีคนเลี้ยงเป็นเป็นอาชีพเช่นจำเลยพวกที่เลี้ยงเป็ดข้างเคียงก็อาศัยกินอยู่หลับนอนในที่ในเขตตำบลเดียวกับที่จำเลยเช่า ที่ใกล้เคียงมีผู้ประกอบอาชีพในการเลี้ยงเป็ดประมาณ 100 หลังคาเรือนขึ้นไป ที่ ๆ จำเลยเช่าอยู่นี้อยู่ในเขตเทศบาลด้วยเช่นนี้เห็นได้ว่าเนื้อแท้ของการเช่าก็เพื่อประกอบธุระกิจเลี้ยงเป็ดขายไข่เป็นอาชีพตามทำเลที่กระทำกันในถิ่นนั้นทั่ว ๆ ไป การที่ต้องเข้าไปอาศัยอยู่ด้วยก็เพื่อประกอบธุระกิจตามที่มุ่งเช่ามาจึงไม่ได้รับความคุ้มครองตาม พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่า ฯ พ.ศ.2489 ม.16

การที่จำเลยบังคับขู่เข็ญจนผู้เสียหายมีความกลัวต้องสั่งเงิน(ธนบัติ)ให้และจำเลยได้รับไว้แล้ว ดังนี้ย่อมถือว่าเป็นความผิดฐานชิงทรัพย์สำเร็จแล้ว ส่วนการที่จำเลยกลับฉีกธนบัติเสียนั้นก็เป็นเรื่องที่มาเปลี่ยนเจตนาขึ้นในภายหลัง.

การที่จำเลยบังคับขู่เข็ญจนผู้เสียหายมีความกลัวต้องส่งเงิน(ธนบัตร)ให้และจำเลยได้รับไว้แล้ว ดังนี้ย่อมถือว่าเป็นความผิดฐานชิงทรัพย์สำเร็จแล้ว ส่วนการที่จำเลยกลับฉีกธนบัตรเสียนั้นก็เป็นเรื่องที่มาเปลี่ยนเจตนาขึ้นในภายหลัง

นายประกันผิดนัดศาลก็มีอำนาจสั่งปรับ และเมื่อนายประกันมีหลายคนนายประกันเหล่านั้นก็ตกเป็นลูกหนี้ร่วม
ศาลมีอำนาจเรียกชำระหนี้จากนายประกันแต่คนใดคนหนึ่งโดยสิ้นเชิงหรือแต่โดยส่วนก็ได้ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา291, มาตรา296 เป็นเรื่องความรับผิดระหว่างลูกหนี้รวมไม่ใช่เรื่องความรับผิดต่อเจ้าหนี้

นายประกันผิดนัดศาลก็มีอำนาจสั่งปรับ และเมื่อนายประกันมีหลายคนนายประกันเหล่านั้นก็ตกเป็นลูกหนี้ร่วม ศาลมีอำนาจเรียกชำระหนี้จากนายประกันแต่คนใดคนหนึ่งโดยสิ้นเชิงหรือแต่โดยส่วนก็ได้ตาม ป.พ.พ. ม.291,ม.296 เป็นเรื่องความผิดระหว่างลูกหนี้ร่วมไม่ใช่เรื่องความผิดต่อเจ้าหนี้.

พินัยกรรมมีความตอนต้นว่า ยกทรัพย์ให้ พ. ตอนต่อไประบุทรัพย์ แล้วมีความว่าขอมอบพินัยกรรมนี้แก่ พ.ให้พ. จัดการมรดกตามพินัยกรรมนี้ย่อมแปลความได้ว่า เป็นพินัยกรรมที่ยกทรัพย์ให้ พ. ผู้เดียว

เมื่อศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลล่าง และให้จำคุกจำเลยไม่เกิน 5 ปีคู่ความจะฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงหาได้ไม่ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218
ถึงแม้ว่าจำเลยจะอ้างว่าคดีมีปัญหาข้อกฎหมาย แต่บรรยายมาเป็นการคัดค้านเกี่ยวกับการวินิจฉัยข้อเท็จจริงดังนี้ก็ย่อมต้องห้ามฎีกาเช่นเดียวกัน

เมื่อศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลล่าง และให้จำคุกจำเลยไม่เกิน 5 ปี คู่ความจะฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงหาได้ไม่ตาม ป.วิ.อาญา ม.218
ถึงแม้ว่าจำเลยจะอ้างว่าคดีนี้มีปัญหาข้อ ก.ม. แต่บรรยายมาเป็นการคัดค้านเกี่ยวกับการวินิจฉัยข้อเท็จจริงดังนี้ ก็ย่อมต้องห้ามฎีกาเช่นเดียวกัน.

ในคดีที่ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้นให้ลงโทษจำคุกจำเลยไม่เกิน 5 ปีและปรับด้วยเช่นนี้คู่ความจะฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงหาได้ไม่
แม้กรณีจะเกิดวิวาททำร้ายกันก็ตาม ถ้าหากปรากฏว่าผู้ใดใช้มีดแทงผู้ตายถึงแก่ความตายแล้วก็ย่อมลงโทษผู้นั้นฐานฆ่าคนตายได้ดังบัญญัติไว้ตาม มาตรา253 วรรคสอง