คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
กฎหมายลักษณะอาญา ม. 300

จำเลยมีศาสตราวุธเข้าไปลักไก่ของเจ้าทรัพย์. เจ้าทรัพย์ได้ตีจำเลยล้มไปก่อน. ไก่ที่ลักมาหลุดมือหนีไป. จำเลยกลับฟันเจ้าทรัพย์แล้วก็หนีไป. การกระทำของจำเลยที่ทำร้ายเจ้าทรัพย์เป็นการต่อเนื่องกับการลักทรัพย์ยังไม่ขาดตอนกัน. และเมื่อทำร้ายแล้วก็หนีไป เห็นได้ว่าทำร้ายเพื่อหลีกเลี่ยงให้พ้นอาญา. จำเลยจึงมีความผิดฐานชิงทรัพย์ไม่ใช่ลักทรัพย์ และทำร้ายเจ้าทรัพย์.

เคยต้องโทษและพ้นโทษฐานลักทรัพย์มา 2 ครั้งแล้วมาต้องโทษฐานชิงทรัพย์ต้องเพิ่มโทษทวีคูณตามมาตรา 74
จำเลยต้องดทษประหารชีวิตและมีเหตุควรเพิ่มโทษและลดโทษ ถ้าการเพิ่มและลดนั้นไม่เสมอกันแล้วก็ได้แต่ลดโทษอย่างเดียว

บาดแผลถูกเล็บข่วน 3 แห่งหนังขาดโลหิตชัยเป็นบาดแผลถึงบาดเจ็บ
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้จำคุกจำเลย 5 ปี จำเลยฎีกาขอให้ลดโทษฐานปราณีไม่ได้เพราะเป้นข้อเท็จจริง

ในชันสูตร์บาดแผลคำรับสารภาพโจทก์ฟ้องว่าจำเลยพยายามชิงทรัพย์แลทำร้ายเจ้าเทรัพย์มีบาดเจ็บสาหัส จำเลย จะให้การรับสารภาพ ในใบชันสูตร์ว่าสาหัสแต่ไม่ปรากฏอาการที่เป็นลักษรสาหัสตามกฎหมายดังนี้ ศาลไม่ลงโทษตาม ม. 300 ตอน 2 โทษครั้งก่อนต้องเกินกว่า 6 เดือนจึงจะเพิ่มโทษตาม ม. 73 ได้