คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย: กฎหมายลักษณะอาญา ม. 45

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 959/2491 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การแจ้งปริมาณข้าวเปลือกเกินกำหนด: ความรับผิดฐานฝ่าฝืนประกาศเมื่อการแจ้งข่าวสารไม่ทั่วถึง

คณะกรมการจังหวัดประกาศให้ผู้มีข้าวเปลือกเกิน 50 ถัง ไปแจ้งปริมาณสถานที่เก็บภายในกำหนด 7 วัน โดยให้ผู้ใหญ่บ้านไปบอกแก่ราษฎรทีละคนสองคน จำเลยอยู่ห่างไกลอำเภอและจังหวัด ผู้ใหญ่บ้านไปบอกวันสุดท้าย จำเลยได้มาแจ้งความแก่เกินกำหนด 7 วันแล้ว ดังนี้จำเลยหามีความผิดฐานฝ่าฝืนประกาศไม่

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 557-558/2490

เจตนาในการแจ้งความเท็จและการยกเว้นความผิดเนื่องจากเชื่อคำแนะนำทางกฎหมาย

จะยกเอาความไม่รู้กฎหมายมาแก้ตัวไม่ได้ ตามมาตรา45 นั้นใช้เฉพาะกรณีที่การกระทำนั้นเป็นความผิดแล้ว
แจ้งความต่อเจ้าพนักงานว่าผู้ตายไม่มีทายาทโดยเชื่อตามที่ทนายบอกว่า ผู้มีชื่อไม่ใช่ทายาทซึ่งความจริงเขาเป็นทายาท ศาลล่างชี้ขาดว่า จำเลยไม่มีเจตนาแจ้งความเท็จนั้นเป็นการวินิจฉัยข้อเท็จจริง และไม่ขัดต่อกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 45

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 557-558/2490 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

เจตนาในการแจ้งความเท็จ – ความเชื่อตามคำแนะนำทนาย ไม่ใช่การไม่รู้กฎหมาย

จะยกเอาความไม่รู้กฎหมายมาแก้ตัวไม่ได้ ตามมาตรา 45 นั้น ใช้ฉะเพาะกรณีที่การกระทำนั้นเป็นความผิดแล้ว
แจ้งความต่อเจ้าพนักงานว่าผู้ตายไม่มีทายาทโดยเชื่อตามที่ทนายบอกว่า ผู้มีชื่อไม่ใช่ทายาทซึ่งความจริงเขาเป็นทายาท ศาลล่างชี้ขาดว่า จำเลยไม่มีเจตนาแจ้งความเท็จนั้นเป็นการวินิจฉัยข้อเท็จจริง และไม่ขัดต่อประมวลกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 45

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 594/2489 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

สำคัญผิดในข้อเท็จจริงเกี่ยวกับขอบเขตใบอนุญาตขนสุรา ทำให้ไม่มีความผิดฐานขนสุราโดยไม่ได้รับอนุญาต

ขนสุราไปต่างตำบลผิดจากใบอนุญาต โดยเข้าใจผิดว่าใบอนุญาตให้ขนไปยังตำบลนั้นได้ดังนี้ ไม่มีความผิด

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 594/2489

สำคัญผิดในข้อเท็จจริงเกี่ยวกับขอบเขตใบอนุญาตขนสุรา ทำให้ไม่มีเจตนาฝ่าฝืนกฎหมาย จึงไม่มีความผิด

ขนสุราไปต่างตำบลผิดจากใบอนุญาต โดยเข้าใจผิดว่าใบอนุญาตให้ขนไปยังตำบลนั้นได้ ดังนี้ ไม่มีความผิด

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 457/2489 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

เจตนาทุจริตเป็นองค์ประกอบความผิด ม.136-138 อาญา การอ้างไม่รู้กฎหมายใช้ไม่ได้เมื่อยังไม่ครบองค์ความผิด

ความผิดตาม ม.136,137,138 ผู้กระทำจะต้องมีเจตนาทุจริต
กำนันเรียกค่าเปรียบเทียบความโดยเข้าใจว่ามีสิทธิเรียกได้ดังนี้ ไม่มีความผิด
ปัญหาว่า จำเลยมีเจตนาทุจริตหรือไม่นั้นเป็นปัญหาข้อเท็จจริง
ข้อกฎหมายที่ไม่ยอมให้จำเลยยกเอาข้อที่ตัวไม่รู้กฎหมายมาเป็นข้อแก้ตัวให้พ้นผิดนั้น จะใช้ยันจำเลยได้ต่อเมื่อจำเลยได้กระทำผิดครบองค์ความผิดอันต้องมีโทษตาม ก.ม.ทุกประการแล้ว

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 457/2489

เจตนาทุจริตเป็นองค์ประกอบความผิดมาตรา 136-138 การอ้างไม่รู้กฎหมายใช้ไม่ได้หากยังไม่ครบองค์ความผิด

ความผิดตาม มาตรา 136,137,138 ผู้กระทำจะต้องมีเจตนาทุจริต
กำนันเรียกค่าเปรียบเทียบความโดยเข้าใจว่ามีสิทธิเรียกได้ดังนี้ ไม่มีความผิด
ปัญหาว่า จำเลยมีเจตนาทุจริตหรือไม่นั้นเป็นปัญหาข้อเท็จจริง
ข้อกฎหมายที่ไม่ยอมให้จำเลยยกเอาข้อที่ตัวไม่รู้กฎหมายมาเป็นข้อแก้ตัวให้พ้นผิดนั้น จะใช้ยันจำเลยได้ต่อเมื่อจำเลยได้กระทำผิดครบองค์ความผิดอันต้องมีโทษตามกฎหมายทุกประการแล้ว

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 222/2488

ใบอนุญาตการพนันเกินอำนาจเจ้าพนักงาน: จำเลยไม่มีความผิด

จำเลยเล่นการพนันตามใบอนุญาตที่เจ้าพนักงานได้ออกให้แต่ในใบอนุญาตเจ้าพนักงานกำหนดเวลาให้เล่นเกินอำนาจที่เจ้าพนักงานจะให้อนุญาตได้ตามกฎกระทรวง ถือว่า จำเลยได้เล่นโดยได้รับอนุญาตตามความในพระราชบัญญัติการพนัน 2478 มาตรา12 แล้ว จำเลยไม่มีความผิด

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 113/2488

ซื้อของจากผู้เก็บตกโดยสุจริต ไม่รู้ว่าเป็นของผิดกฎหมาย ไม่เป็นความผิดฐานรับของโจร

ซื้อกะทะไว้จากผู้เก็บตกได้โดยเปิดเผย และโดยสุจริตไม่รู้ว่า เป็นของได้มาโดยผิดกฎหมาย ไม่มีผิดฐานรับของโจร

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 989/2480

การครอบครองอาวุธปืนโดยไม่ได้รับอนุญาตและการลดโทษริบปืน ศาลฎีกามีอำนาจพิจารณาลดโทษและสั่งไม่ริบได้

จำเลยมีอาวุธปืนไว้ในครอบครองโดยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงาน ภายหลังวันประกาศแก้ไช พ.ร.บ. อาวุธปืน ม.61 ต้องมีความผิดฐานมีอาวุธปืนโดยมิได้รับอนุญาต การจะริบอาวุธปืนที่มีไว้โดยผิดกฎหมายหรือไม่นั้นเป็น++ดุลพินิจของศาลและเป็นโทษอาญาอย่างหนึ่งประมวลวิธีพิจารณาความอาญา ม. 218 , 222 ในคดีที่ฎีกาได้ฉะเพาะปัญหาข้อกฎหมาย ศาลฎีกามีอำนาจที่จะลดโทษและสั่งไม่ริบทรัพย์ที่ศาลล่างให้ริบได้เมื่อเห็นสมควร

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย กฎหมายลักษณะอาญา ม. 45