คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
พ.ร.บ.การทำเหมืองแร่ พ.ศ.2461 ม. 21

การที่จะอนุญาตให้ผู้หนึ่งผู้ใดทำเหมืองแร่นั้นเป็นอำนาจหน้าที่ของเจ้าพนักงานตามพระราชบัญญัติการทำเหมืองแร่โดยตรง เจ้าพนักงานผู้พิจารณาเรื่องราวตามพระราชบัญญัตินี้ มีอำนาจที่จะใช้ดุลพินิจอนุญาตหรือไม่อนุญาตก็ได้ ถ้าเจ้าพนักงานได้ปฏิบัติการไปโดยชอบด้วยกฎหมายแล้ว ศาลย่อมจะไม่พึงใช้อำนาจเข้าไปสอดแทรกแต่ประการใด
การปฏิบัติของเจ้าพนักงานในการพิจารณาเรื่องราวขอประทานบัตรทำเหมืองแร่ทับที่และใช้ดุลพินิจสั่งการอันถือว่าเป็นไปโดยชอบด้วยกฎหมายแล้ว

โจทก์ยื่นเรื่องราวขอประทานบัตร์กองที่ดินเพื่อทำเหมืองแร่ จำเลยยื่นคำร้องคัดค้านเป็นเหตุให้กองที่ดิน ฯ ขัดข้องต่อการออกประทานบัตร์โจทก์ฟ้องจำเลยได้

ผู้-ขอประทานบัตร์ทำเหมืองแร่ไม่จำเป็นต้องมีสิทธิในที่ดินนั้นมาก่อน และแม้ว่าที่ดินที่ขออนุญาตนั้นจะมิใช่ที่ว่างเปล่าก็ขอได้ แต่ผู้ขอต้องนำหนังสืออนุญาตของเจ้าของที่ดินยื่นพร้องกับเรื่องราวที่ขอโจทก์ขอประมานบัตร์ทำเหมืองแร่ จำเลยโต้แย้งขัดขวางโจทก์ก็มีสิทธิฟ้องขอให้ห้ามอย่าให้จำเลยขัดขวางได้.

ผู้ขอประทานบัตร์ทำเหมืองแร่ไม่จำเป็นต้องมีสิทธิในที่ดินนั้นมาก่อนและแม้ว่าที่ดินที่ขออนุญาตนั้นมิใช่ที่ว่างเปล่าก็ขอได้ แต่ผู้ขอต้องนำ-หนังสืออนุญาตของเจ้าของที่ดินยื่นพร้อมกับเรื่องราวที่ขอ
โจทก์อุประทานบัตร์ทำเหมืองแร่จำเลยโต้แย้งขัดขวางอย่าให้จำเลยขัดขวางได้

โจทก์จำเลยทำสัญญากันว่าจำเลยยอมโอนที่เหมืองแร่ของตนให้โจทก์ราคา 8000 บาท ในวันทำสัญญานั้นโจทก์จ่ายเงินให้จำเลย 1000 บาทที่เหลือจะชำระให้เสร็จใน พ.ศ.2483 และจำเลยจะโอนประทานบัตร์เหมืองแร่ให้โจทก์ในกำหนดนั้นด้วยในระหว่างไม่ได้โอนประทานบัตร์กันนี้จำเลยจะทำหนังสือมอบอำนาจให้โจทก์เข้าทำเหมืองแร่ไปพลางก่อนดังนี้ สัญญาระหว่างโจทก์จำเลยเป็นสัญญาซื้อขายเด็ดขายกรรมสิทธิในเหมืองตกเป็นของโจทก์แล้ว และการมอบอำนาจของจำเลยก็หาเป็นเงื่อนไขของสัญญาไม่ แต่เป็นผลที่จำเลยจะต้องปฏิบัติตามข้อสัญญานั้นประทานบัตร์เหมืองแร่เป็นเพียงใบอนุญาตที่รัฐบาลออกให้แก่ผู้ทำเหมืองแร่เท่านั้น หาใช่ทรัพย์สินที่ซื้อขายกันได้ไม่