คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
พ.ร.บ.ภาษีชั้นใน จ.ศ.1248 ม. 11

การฟ้องคดีอาญาที่หาว่าจำเลยมีสุราผิดกฎหมายไว้ในครอบครอง ต้องกล่าวในฟ้องหรือมีข้อความพอให้เห็นว่าจำเลยรู้อยู่ว่าเป็นน้ำสุราที่ผิดกฎหมาย มิฉะนั้นศาลยกฟ้องแม้จำเลยจะให้การรับสารภาพ
ความผิดฐานขนสุราโดยไม่ได้รับอนุญาตนั้น มุ่งฉะเพาะการขนน้ำสุราที่ชอบด้วยกฎหมายไปต่างตำบล ถ้าขนสุราผิดกฎหมายไม่เข้าอยู่ในมาตรา 11พ.ร.บ.ภาษีชั้นใน

การฟ้องคดีอาญาที่หาว่าจำเลยมีสุราผิดกฎหมายไว้ในครอบครองต้องกล่าวในฟ้องหรือมีข้อความพอให้เห็นว่าจำเลยรู้อยู่ว่าเป็นน้ำสุราที่ผิดกฎหมาย มิฉะนั้นศาลยกฟ้องแม้จำเลยจะให้การรับสารภาพ
ความผิดฐานขนสุราโดยไม่ได้รับอนุญาตนั้น มุ่งเฉพาะการขนน้ำสุราที่ชอบด้วยกฎหมายไปต่างตำบล ถ้าขนสุราผิดกฎหมายไม่เข้าอยู่ในมาตรา 11 พระราชบัญญัติภาษีชั้นใน

การขนสุราไปต่างตำบลในจังหวัดเดียวกัน ย่อมไม่มีความผิด (อ้างฎีกาที่ 667/2490)
คดีหาว่าจำเลยขนสุราไปต่างจังหวัด โดยไม่ได้รับอนุญาตเมื่อฟ้องของโจทก์ไม่อาจทราบได้ว่าจำเลยได้ขนน้ำสุราข้ามเขต จังหวัดเป็นจำนวนเท่าใด คดีก็ไม่มีทางลงโทษจำเลยได้

การขนสุราไปต่างตำบลในจังหวัดเดียวกัน ย่อมไม่มีความผิด
(อ้างฎีกาที่ 667/2490)
คดีหาว่าจำเลยขนสุราไปต่างจังหวัด โดยไม่ได้รับอนุญาต เมื่อฟ้องของโจทก์ไม่อาจทราบได้ว่าจำเลยได้ขนน้ำสุราข้ามเขตต์จังหวัดเป็นจำนวนเท่าใด คดีก็ไม่มีทางลงโทษจำเลยได้.

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยขนน้ำสุรา 140 ลิตร 625 เซ็นติลิตร จากตำบลรองเมือง อำเภอปทุมวัน จังหวัดพระนคร มายังตำบลบางปลาสร้อย อำเภอเมืองชลบุรี จังหวัดชลบุรี โดยไม่ได้รับอนุญาต ฟ้องของโจทก์แสดงว่าจำเลยขนไปต่างตำบล ซึ่งอยู่ต่างจังหวัดด้วยกัน เป็นการขนไปต่างตำบลตาม พ.ร.บ.ภาษีชั้นใน จ.ศ. 1248 มาตรา 11 ซึ่งเป็นความผิดตามมาตรานี้.
ขนน้ำสุรามีปริมาณเกินกว่า 10 ลิตรโดยไม่ได้รับอนุญาต น้ำสุราทั้งหมดรวมกันเกิดเป็นความผิด จึงริบสุราได้ทั้งหมด.
(อ้างฎีกาที่ 877/2492)

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยขนน้ำสุรา 140 ลิตร 625เซ็นติลิตรจากตำบลรองเมือง อำเภอปทุมวัน จังหวัดพระนครมายังตำบลบางปลาสร้อย อำเภอเมืองชลบุรี จังหวัดชลบุรีโดยไม่ได้รับอนุญาต ฟ้องของโจทก์แสดงว่าจำเลยขนไปต่างตำบล ซึ่งอยู่ต่างจังหวัดด้วยกัน เป็นการขนไปต่างตำบลตามพ.ร.บ.ภาษีชั้นใน จ.ศ.1248 มาตรา 11 ซึ่งเป็นความผิดตามมาตรานี้
ขนน้ำสุรามีปริมาณเกินกว่า 10 ลิตรโดยไม่ได้รับอนุญาต น้ำสุราทั้งหมดรวมกันเกิดเป็นความผิด จึงริบสุราได้ทั้งหมด (อ้างฎีกาที่ 877/2492)

จำเลยได้รับอนุญาตให้ขายสุราที่ผลิตขึ้นในจังหวัดฉะเชิงเทราจำเลยได้ขนเหล้าที่ผลิตจากที่อื่นไม่ใช่ผลิตจากจังหวัดฉะเชิงเทราซึ่งอยู่ในลังวางอยู่บนบาทวิถี จะเอาเข้าร้านนั้น ไม่เป็นการขนสุราจากตำบลหนึ่งถึงอีกตำบลหนึ่งหรือจากจังหวัดหนึ่งถึงอีกจังหวัดหนึ่ง จำเลยจึงไม่มีผิดฐานขนสุรา โดยไม่ได้รับอนุญาต
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานมีสุรา โดยแสดงไม่ได้ว่าซื้อมาจากผู้ที่ควรขายตามมาตรา 4 แห่ง พ.ร.บ.ภาษีชั้นในแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. 2476 กับฐานขนสุราข้ามตำบลตามมาตรา 11, 12 แห่ง พ.ร.บ.ภาษีชั้นใน จ.ศ. 1248 ศาลชั้นต้นลงโทษฐานขนสุราข้ามเขตต์ตามมาตรา 11, 12 จำเลยฝ่ายเดียวอุทธรณ์ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้อง ดังนี้ โจทก์จะฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยฐานซื้อสุราจากผู้ที่ไม่ควรขายตามมาตรา 4 พ.ร.บ.ภาษีชี้นในแก้ไขเพิ่มเติม 2476 ไม่ได้ เพราะโจทก์ไม่ได้อุทธรณ์ไว้.

จำเลยได้รับอนุญาตให้ขายสุราที่ผลิตขึ้นในจังหวัดฉะเชิงเทรา จำเลยได้ขนเหล้าที่ผลิตจากที่อื่นไม่ใช่ผลิตจากจังหวัดฉะเชิงเทรา ซึ่งอยู่ในลังวางอยู่บนบาทวิถีจะเอาเข้าร้านนั้น ไม่เป็นการขนสุราจากตำบลหนึ่งถึงอีกตำบลหนึ่งหรือจากจังหวัดหนึ่งถึงอีกจังหวัดหนึ่ง จำเลยจึงไม่มีผิดฐานขนสุราโดยไม่ได้รับอนุญาต
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานมีสุราโดยแสดงไม่ได้ว่าซื้อมาจากผู้ที่ควรขายตามมาตรา 4 แห่งพ.ร.บ.ภาษีชั้นในแก้ไขเพิ่มเติมพ.ศ.2476 กับฐานขนสุราข้ามตำบลตามมาตรา 11,12 แห่งพ.ร.บ.ภาษีชั้นใน จ.ศ.1248ศาลชั้นต้นลงโทษฐานขนสุราข้ามเขตตามมาตรา 11,12 จำเลยฝ่ายเดียวอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้อง ดังนี้ โจทก์จะฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยฐานซื้อสุราจากผู้ที่ไม่ควรขายตามมาตรา 4 พ.ร.บ.ภาษีชั้นในแก้ไขเพิ่มเติม 2476 ไม่ได้เพราะโจทก์ไม่ได้อุทธรณ์ไว้

จำเลยขนน้ำสุรา 16 ขวดมีน้ำสุรา 10 ลิตรไปจากเขตต์ท้องที่จังหวัดพระนคร มายังตำบลบางปลาสร้อย อำเภอเมือง จังหวัดชลบุรี ขณะกล่าวหามีกฎกระทรวงการคลังลงวันที่ 17 กรกฎาคม 2487 ห้ามขนสุราโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเขตต์ท้องที่ ๆ ระบุไว้ท้ายกฎ แต่ไม่มีระบุถึงจังหวัดพระนคร จำเลยจึงยังไม่มีผิดตามกฏนี้ ต่อมาเมื่อวันที่ 14 กันยายน 2491 อันเป็นวันหลังจากที่กล่าวหาว่าจำเลยกระทำผิด ได้มีกฎกระทรวงการคลังยกเลิกกฎกระทรวงการคลังซึ่งออกมาแล้วทุกฉะบับ และระบุห้ามขนสุราจากท้องที่ตามที่ระบุไว้ท้ายกฏอันมีจังหวัดพระนครอยู่ด้วย ต่อมาวันที่ 12 ตุลาคม 2491 จึงได้มีกฎกระทรวงการคลังให้ถือเขตต์จังหวัดแต่ละจังหวัดตาม พ.ร.บ.ปกครองท้องที่ เป็นเขตต์ซึ่งอยู่ในอำนาจและหน้าที่ของเจ้าพนักงานผู้ทำการเก็บภาษีสุรา ซึ่งกฎกระทรวงการคลังที่ออกภายหลังวันที่กล่าวหาว่าจำเลยกระทำผิดในคดีนี้ จะใช้บังคับแก่การกระทำของจำเลยในคดีนี้ไม่ได้ จำเลยจึงไม่มีผิด.

จำเลยขนน้ำสุรา 16 ขวดมีน้ำสุรา 10 ลิตรไปจากเขตท้องที่จังหวัดพระนคร มายังตำบลบางปลาสร้อย อำเภอเมืองจังหวัดชลบุรี ขณะกล่าวหามีกฎกระทรวงการคลังลงวันที่ 17 กรกฎาคม 2487 ห้ามขนสุราโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเขตท้องที่ที่ระบุไว้ท้ายกฎ แต่ไม่มีระบุถึงจังหวัดพระนคร จำเลยจึงยังไม่มีผิดตามกฎนี้ ต่อมาเมื่อวันที่14 กันยายน 2491 อันเป็นวันหลังจากที่กล่าวหาว่าจำเลยกระทำผิด ได้มีกฎกระทรวงการคลังยกเลิกกฎกระทรวงการคลังซึ่งออกมาแล้วทุกฉบับ และระบุห้ามขนสุราจากท้องที่ตามที่ระบุไว้ท้ายกฎอันมีจังหวัดพระนครอยู่ด้วย ต่อมาวันที่ 12 ตุลาคม 2491 จึงได้มีกฎกระทรวงการคลังให้ถือเขตจังหวัดแต่ละจังหวัดตาม พ.ร.บ.ปกครองท้องที่ เป็นเขตซึ่งอยู่ในอำนาจและหน้าที่ของเจ้าพนักงานผู้ทำการเก็บภาษีสุรา ซึ่งกฎกระทรวงการคลังที่ออกภายหลังวันที่กล่าวหาว่าจำเลยกระทำผิดในคดีนี้ จะใช้บังคับแก่การกระทำของจำเลยในคดีนี้ไม่ได้ จำเลยจึงไม่มีผิด