คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.อ. ม. 336 (2)

การที่ขุดพื้นดินยกคันนาล้ำทางหลวงย่อมเป็นความผิดตาม ม.336(13) หาใช่ตาม ม.336(2) ไม่
เมื่อศาลชั้นต้นยกฟ้องโจทก์ตามมาตราหนึ่งโจทก์มิได้อุทธรณ์คดีจึงเป็นอันยุติ โจทก์จะฎีกาต่อมาขอให้ลงโทษจำเลยตามมาตรานั้นหาได้ไม่.

การฟ้องขอให้ลงโทษตามก.ม.อาญา ม.336(2) นั้นโจทก์จะต้องบรรยายในฟ้องด้วยว่า จำเลยมิได้รับอนุญาตอันชอบด้วย ก.ม.มิฉนันย่อมจะเป็นฟ้องที่ไม่สมบูรณ์ลงโทษจำเลยไม่ได้
ที่ชายทะเลซึ่งน้ำท่วมถึงนั้นหาเป็นสาธารณะสมบัติของแผ่นดินหรือทางสาธารณะเสมอไปไม่.

คำว่า"บังอาจ"ตามกำหมายอาญามาตรา 336(2) นั้นหมายความว่า กระทำโดยรู้ว่าเป็นทางหลวงจึงเป็นความ

การที่จำเลยได้รับอนุญาตให้จับจองที่ดินคร่อมทางหลวงนั้น หาอาจทำให้เกิดสิทธิแก่จำเลยที่จะปิดกั้นทำประโยชน์ทางหลวงนั้นได้ไม่เพราะการจับจองนั้นขัดต่อกฎหมายหากจำเลยปิดกั้นทางหลวงนั้น ก็เป็นผิดทางอาญา
นายอำเภออนุญาตให้จำเลยจับจองที่ดินทางหลวง ภายหลังสั่งให้จำเลยรื้อสิ่งกีดขวางทางหลวง ซึ่งจำเลยทำไว้เมื่อได้รับใบเหยียบย่ำแล้ว จำเลยขัดขืนไม่ทำตามสั่งดังนี้ ไม่เป็นผิดฐานขัดคำสั่งเจ้าพนักงาน เพราะคำสั่งของนายอำเภอไม่ชอบด้วยกฎหมาย

ฟ้องเรียกค่าจ้างทำทำนบปิดปากห้วยตามสัญญา คู่สัญญาโต้เถียงกันข้อเดียวว่าทำถูกต้องตามสัญญาหรือไม่ และ+การก็มิได้เข้ามาเกี่ยวข้องดั่งนี้ ศาลไม่ควรยกประเด็นเรื่องทำโดยไม่ได้ขออนุญาตมาตัดสิน. ผู้จ้างเพียงบางคนได้ลงชื่อรับ+การสร้างทำนบ ย่อมผูกมัดผู้จ้างคนอื่น ๆ ซึ่งมีชื่อในสัญญาจ้างด้วย.

จำเลยปลูกห้องแถวรุกล้ำทางหลวงมาเกินกว่าปีหนึ่งแล้ว ภายหลังรื้อหลังคาจากแล้วมุงใหม่ดังนี้คดีโจทก์ขาดอายุความ 1 ปี แต่แรกแล้วการที่จำเลยมามุงหลังคาใหม่ในภายหลังไม่เข้าเกณฑ์ตาม ม.336(2) ไม่เป็นความผิด

ปลูกเรือนล้ำเข้าไปในคลองสาธารณะ เป็นผิดตาม ม.336(2) ไม่ใช่ ม.335(10) ในกรณีเช่นนี้ถ้าศาลอุทธรณ์วางบทผิด และจำเลยอุทธรณ์ในประเด็นข้ออื่น ศาลฎีกาก็แก้วางบทให้ถูกต้องได้

ทางเดินผ่านที่นาซึ่งราษฎรอาศัยเดินในฤดูแล้งไม่ใช่เป็นทางสาธารณหรือทางหลวง ครั้งถึงฤดูทำนาเจ้าของนาปลูกข้าวปิดทางนั้นเสีย จึงไม่มีผิดฐานบุกรุกทางหลวง