คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
พ.ร.บ.อากรค่าน้ำ ร.ศ.120 ม. 3

ผู้ได้รับอนุญาตให้ใช้อวนได้ใช้อวนนั้นโดยมีลูกจ้างเป็นผู้ช่วยเหลือ ไม่เป็นผิดตามพ.ร.บ.อากรค่าน้ำ
อ้างฎีกาที่ 1301/2481

กฏกระทรวงว่าด้วยวิธีจัดการและตั้งอัตราเก็บเงินอากรค่าน้ำลงวันที่ 25 กุมภาพันธ์ 2456 ข้อ 23 วรรค 5 พ.ร.บ.อากรค่าน้ำแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.2472 ม.3 ซึ่งยกเลิกความใน ม.13 แห่ง พ.ร.บ.ฉะบับเดิมนั้นหาได้เป็นผลยกเลิกกฏกระทรวงซึ่งออกตามความใน ม.13 เดิมนั้นด้วยไม่

+น้ำจับปลาในบ่อซึ่งมิได้+นที่น้ำเนื่องต่อทาง+ไหลไม่มีความผิด

คนต่างด้าวนำเรือและอวนเข้ามาจับสัตว์น้ำในน่านน้ำสยามเป็นผิดตาม พ.ร.บ.ว่าด้วยสิทธิจับสัตว์น้ำและ พ.ร.บ.อากรค่าน้ำ ต้องลงโทษตาม พ.ร.บ.อากรค่าน้ำซึ่งเป็นบทหนัก การริบทรัพย์ตาม พ.ร.บ.ว่าด้วยสิทธิ์จับสัตว์น้ำสยามบัญญัติไว้ต่างหากจากกฎหมายอาญา มาตรา 27
ในเรื่องค่าสินบนนำจับถ้าโจทก์ไม่ปฏิบัติให้ถูกต้องในการขอให้ใช้ค่าสินบนศาลไม่ตัดสินให้
อ้างฎีกาที่ 76/2472,770/2480,1168/2480
เกาะซึ่งเป็นอาณาเขตต์สยาม อยู่ห่างฝั่ง 20 ไมล์ไม่มีคนอยู่และกรมการอำเภอไม่เคยไปที่เกาะนั้นเลยก็คงถือว่าเป็นอาณาเขตต์สยาม ใครจะยกการครอบครองขึ้นยันรัฐไม่ได้สนธิสัญญาสยามกับยี่ปุ่น ประมวลวิธีพิจารณาความอาญา ม.218,220 คดีคนในบังคับยี่ปุ่นเป็นจำเลย ฎีกาภายหลังวันยกเลิกสิทธิถอนคดี แต่ศาลล่างทั้ง 2 พิพากษาปรับจำเลยอย่างสูง 500 บาท จำเลยฎีกาไม่แต่ฉะเพาะในปัญหาข้อกฎหมาย