คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.อ. ม. 319 (1)

การยักยอกทรัพย์ที่จะเป็นผิด ก.ม.อาญา ม.319 (3) นั้นจะต้องปรากฎว่าจำเลยได้รับมอบหมายทรัพย์โดยฐานะที่มีหน้าที่อันเกี่ยวแก่สาธารณชน
จำเลยเป็นแต่เพียงสมุห์บัญชีสหกรณ์ซึ่งเป็นนิติบุคคลเท่ากับเป็นลูกจ้างกินเงินเดือนของบริษัทนิติบุคคลในการค้าเท่านั้น หาได้เกี่ยวแก่สาธารณะชนแต่ประการใดไม่ การกระทำของจำเลยจึงเข้าเกณฑ์ความผิดตาม ม.319 (1) ไม่ใช่ 319 (3).

การกระทำของจำเลยมีเจตนาทุจจริตหรือไม่ เป็นปัญหาข้อเท็จจริง
ศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกับศาลชั้นต้น แต่แก้กำหนดโทษจาก 2 ปี เหลือ 1 ปี ฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันว่าจำเลยไม่มีความผิดโจทก์จะฎีกาในข้อนี้ไม่ได้
คนขายสุราของบริษัทเอาน้ำสุราไปขายที่อื่นแล้วทำบิลว่านำสุราส่งไปขายให้แก่ร้านค้าปลีกของบริษัท ถือว่าเป็นการทำหนังสือเท็จ ไม่เป็นความผิดฐานปลอมหนังสือ

ในคดีอาญาที่เป็นความผิดต่อส่วนตัวซึ่งอัยยการเป็นโจทก์ฟ้องคดี เมื่อเจ้าทุกข์มาร้องขอถอนคดีในชั้นศาลฏีกาแสดงการยอมความและจำเลยไม่คัดค้านแล้วศาลฎีกาก็สั่งให้คดีระงับและจำหน่ายคดี

พิมพ์สลากกินแบ่งปลอมขึ้นแต่ยังไม่มีเลขลำดับไม่ได้เข้าเล่มและยังไม่ประทับตราประธานและเลขานุการก็เป็นผิดฐานปลอมหนังสือ ไม่ใช่เพียงคั่นพยายาม
ข้าหลวงประจำจังหวัดได้รับอนุมัติกระทรวงมหาดไทยออกสลากกินแบ่งหาเงินรายได้บำรุงเทศบาลจังหวัดนั้น และเป็นเวลาก่อนมีกฤษฎีกาจัดตั้งเทศบาล สลากกินแบ่งนั้นถือว่าเป็นหนังสือสำคัญธรรมดา ไม่ใช่หนังสือสำคัญในราชการศาลชั้นต้นและศาลอาญาพิพากษาต้องกันให้จำคุกจำเลย 5 ปีฎีกาข้อเท็จจริงไม่ได้
ศาลชั้นต้นวางมาตรา 225 จำคุก 7 ปี ศาลอุทธรณ์วาง ม.224-60 จำคุก 3 ปี 4 เดือน เป็นการแก้มาก คู่ความฎีกาข้อเท็จจริงได้โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษตาม ม.225 พิจารณาได้ความว่าจำเลยมีผิดตาม ม.224 ศาลลงโทษจำเลยตาม ม.224 ได้การฎีกาว่าตามข้อเท็จจริงที่ได้ความมาจำเลยเป็นผู้มีหน้าที่ตาม ม.319(3) หรือไม่ เป็นฎีกาในปัญหาข้อกฎหมาย

พฤตติการณ์ที่ถือว่าข้อเท็จจริงที่บรรยายมาในฟ้องไม่เข้าลักษณความผิดฐานยักยอกทรัพย์ตามกฎหมายเมื่อคำบรรยายฟ้องของโจทก์ไม่เป็นความผิดฐานยักยอกแล้ว แม้ในฟ้องโจทก์กล่าวว่าจำเลยยักยอกทรัพย์และขอให้ลงโทษฐานยักยอกมาก็ตาม ศาลก็ไม่ประทับรับฟ้องศาลชั้นต้นไม่รับประทับฟ้องศาลอุทธรณ์กลับให้ศาลชั้นต้นรับประทับฟ้องและพิจารณาต่อไปดังนี้จำเลยฎีกาได้ไม่ต้องห้ามตามประมวลวิธีพิจารณาอาญามาตรา 170