คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
พ.ร.บ.ฝิ่น พ.ศ.2472 ม. 22

ตาม พ.ร.บ.ฝิ่น 2472 มาตรา 22,58 มุ่งเอาผิดเฉพาะแต่ผู้รับใบอนุญาตตั้งร้านฝิ่น หาได้หมายถึงผู้จัดการร้านฝิ่นด้วยไม่ ผู้ฝ่าฝืนตาม มาตรา 14 พ.ร.บ.ฝิ่น 2472 นั้นย่อมหมายเฉพาะผู้สูบฝิ่นเท่านั้น ฟ้องว่ามีฝิ่นและมูลฝิ่น จำเลยให้การรับโดยระบุถึงฝิ่นอย่างเดียวดังนี้ จะถือว่าจำเลยรับถึงมูลฝิ่นด้วยไม่ได้ ประชุมใหญ่ครั้งที่ 16/2486

ตาม พ.ร.บ. ฝิ่น 2472 ม. 22,58 มุ่งเอาผิดฉเพาะแต่ผู้รับไบอนุญาตตั้งร้านฝิ่น หาได้หมายจึงผู้จัดการร้านฝิ่นด้วยไม่
ผู้ฝ่าฝืนตาม ม. 14พ.ร.บ.ฝิ่น 2472 นั้นย่อมหมายฉเพาะผู้สูบฝิ่นเท่านั้น
ฟ้องว่ามีฝิ่นและมูลฝิ่น จำเลยไห้การรับโดยระบุถึงฝิ่นหย่างเดียวดังนี้ จะถือว่าจำเลยรับถึงมูลฝิ่นด้วยไม่ได้.

ไม่ว่ามีฝิ่นหรือมูลฝิ่นอันผิดด้วยกฎหมายไว้ในครอบครองมาตรา 53 แห่ง พ.ร.บ.ฝิ่นบัญญัติให้ถือเอาราคาฝิ่นที่รัฐบาลขายตั้งเป็นเกณฑ์คำนวณค่าปรับเสมอไป
อ้างฎีกาที่ 790/2474,+23/2476และ389/2476
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยใช้วัตถุ+เจือปนฝิ่นของรัฐบาลทางพิจารณาได้ความว่า จำเลยเอาวัตถุอื่นเจือปนจริงแต่ไม่แน่ว่าเจือปนกับฝิ่นหรือมูลฝิ่นดังนี้ ไม่เรียกว่าทางพิจารณาแตกต่างกับฟ้อง