คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
กฎหมายลักษณะอาญา ม. 75

ในคดีที่โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษและเพิ่มโทษจำเลย ในข้อเพิ่มโทษจำเลยให้การรับ ในชั้นที่จำเลยอุทธรณ์และจำเลยมิได้ยกเหตุขึ้นโต้แย้งคัดค้านในเรื่องข้อเพิ่มโทษดังนี้ ไม่ควรไปถือว่าโทษครั้งก่อนเป็นความผิดลหุโทษ

การขอให้เพิ่มโทษจำเลยตาม มาตรา 72 นั้นโจทก์จะต้องบรรยายในฟ้องให้ครบถ้วนตามหลักเกณฑ์ว่าโทษครั้งก่อนที่จำเลยพ้นไปนั้นเป็นความผิดฐานใด เพราะถ้าหากเป็นโทษฐานลหุโทษหรือประมาท ศาลย่อมจะเพิ่มโทษไม่ได้

ชายลักพาหญิงอายุ 18 ปีซึ่งมีผู้ปกครองไปอยู่กินด้วยกันอย่างสามีภรรยา มิได้มีการไป+มาและมิได้จดทะเบียนสมรสดังนี้ ไม่เป็นสามีภรรยากันได้ตามกฎหมายแพ่ง จำเลยต้องหาเป็นความอาญาว่าฉุดคร่าอนาจารหญิง จำเลยต่อสู้ว่าหญิงเป็นภรรยาตน การวินิจฉัยว่าเป็นภรรยาจำเลยหรือไม่นี้ต้องถือหลักตามกฎหมายแพ่งฯเพราะในทางอาญาไม่มีบัญญัติไว้
ในความผิดฐานฉุดคร่าอนาจารตามกฎหมายอาญามาตรา 276 นั้น แม้หญิงผู้เสียหายจะมิได้เป็นภรรยาจำเลยตามกำหมาย แต่ถ้าจำเลยเข้าใจโดยสุจริตว่าเป็นสามีหญิงและได้ฉุดคร่าไปเพื่ออยู่กินด้วยกันตามเดิม ดังนี้ เรียกว่าจำเลยไม่มีเจตนาในทางอาญา หรืออีกนัยหนึ่งคือการบังอาจตามมาตรา 276 จำเลยยังไม่มีผิดตามมาตรานี้ ความผิดฐานฉุดคร่าอนาจารตามกฎหมายอาญามาตรา 276 ปัญหาว่าจำเลยมีเจตนาในทางอาญาหรือได้บังอาจหรือไม่นั้น ตกหน้าที่โจทก์นำสืบ
ฎีกาว่าศาลล่างไม่ตีความตามข้อเท็จจริง ปรับรูปกฎหมายโดยเคร่งครัดและว่าศาลล่างไม่เพ่งเล็งการกระทำของจำเลยว่ามีเจตนาหรือไม่นั้นเป็นฎีกาในข้อกฎหมาย