คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
พ.ร.บ.ฝิ่น (ฉบับที่ 4) พ.ศ.2481 ม. 6

โจทก์ฟ้องจำเลยรับสารภาพได้ความว่า จำเลยมีเนื้อฝิ่นและมูลฝิ่นโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงาน เนื้อฝิ่นรัฐบาลจำหน่ายกรัมละ 4 บาท ส่วนมูลฝิ่นรัฐบาลจำหน่ายกรัมละเท่าใดไม่ได้ความ ดังนี้คงปรับจำเลยได้ 5 เท่าของราคาเนื้อฝิ่น ส่วนเกณฑ์ปรับฐานมีมูลฝิ่นต้องปรับอย่างสูง 50บาทเท่านั้น เพราะโจทก์ไม่แจ้งราคามูลฝิ่น (อ้างฎีกาที่ 1037/2482,914/2487)

โจทก์ฟ้องจำเลยรับสารภาพได้ความว่าจำเลยมีเนื้อฝิ่นและมูลฝิ่นโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงาน เนื้อฝิ่นรัฐบาลจำหน่ายกรัมละ 4 บาท ส่วนมูลฝิ่นรัฐบาลจำหน่ายกรัมละเท่าใดไม่ได้ความดังนี้คงปรับจำเลยได้ 5 เท่าของราคาเนื้อฝิ่น ส่วนเกณฑ์ปรับฐานมีมูลฝิ่นต้องปรับอย่างสูง 50 บาทเท่านั้น เพราะโจทก์ไม่แจ้งราคามูลฝิ่น
(อ้างฎีกาที่ 1037/82, 914/87)

ผู้ที่ได้รับหนังสือคุ้มครองให้จัดหาฝิ่นสุกส่งรัฐบาล ใบคุ้มครองนั้นไม่กินถึงฝิ่นดิบด้วย หากผู้นั้นมีฝิ่นดิบไว้ในครอบครอง ถือว่ามีฝิ่นดิบไว้ในครอบครองโดยไม่ได้รับอนุญาต มีความผิด

เมื่อฟ้องโจทก์ไม่ได้บรรยายว่าราคามูลฝิ่นที่รัฐบาลขายในท้องที่เกิดเหตุและเวลาเกิดเหตุกรัมละ 4 บาท เป็นแต่กล่าวว่ารัฐบาลจำหน่ายเวลานี้กรัมละ 4 บาท จำหน่ายแห่งใดก็ไม่ทราบ ทั้งจำเลยก็ไม่ได้ให้การรับราคาตามที่โจทก์ฟ้องโจทก์มีหน้าที่สืบให้สมแต่ไม่สืบ จึงควรปรับจำเลยตามอัตราขั้นต่ำคือ 50 บาท(อ้างฎีกาที่1037/2482และ1038/2482)
คู่ความรับกันว่า กรมสรรพสามิตมีนโยบายให้เจ้าของร้านฝิ่นมาฝิ่นออกนอกร้านได้ดังนี้ นโยบายนั้นหาลบล้างกฎหมายได้ไม่

เมื่อฟ้องโจทก์ไม่ได้บรรยายว่าราคามูลฝิ่นที่รัฐบาลขายในท้องที่เกิดเหตุและเวลาเกิดเหตุกรัมละ 4 บาท เป็นแต่กล่าวว่ารัฐบาลจำหน่ายเวลานี้กรัมละ 4 บาท จำหน่ายแห่งใดก็ไม่ทราบ ทั้งจำเลยก็ไม่ได้ให้การรับราคาตามที่โจทก์ฟ้อง โจทก์มีหน้าที่สืบให้สมแต่ไม่สืบ จึงควรปรับจำเลยตามอัตราคั่นต่ำคือ 50 บาท
(อ้างฎีกาที่ 1037/2482 และ 1308 /2482)
คู่ความรับกันว่า กรมสรรพมิตต์มีนโยบายให้เจ้าของร้านฝิ่นพาฝิ่นออกนอกร้านได้ดังนี้ นโยบายนั้นหาลบล้างกฎหมายได้ไม่

ผ้าเช็ดฝิ่นไม่ใช่สิ่งที่ผสมอยู่กับฝิ่นตามความหมายในมาตรา3(1) แห่ง พระราชบัญญัติฝิ่น 2472 จึงจะถือว่าเป็นฝิ่นไม่ได้
เมื่อไม่ปรากฏราคามูลฝิ่นของกลางตามราคาซึ่งรัฐบาลขายในท้องที่และเวลาเกิดเหตุก็ไม่มีทางจะคำนวณ 5 เท่าของราคามูลฝิ่นของกลางได้ จึงต้องปรับในอัตราขั้นต่ำในกฎหมาย
(อ้างฎีกา 1037/2482,768/2492)

คดีหาว่ามีมูลฝิ่นโดยไม่ได้รับอนุญาตเมื่อไม่มีราคามูลฝิ่นซึ่งรัฐบาลขายในท้องที่ และเวลาเกิดเหตุที่จะตั้งเป็นเกณฑ์คำนวณค่าปรับ. ก็ไม่มีทางที่จะคำนวณปรับจำเลย 5 เท่าของราคามูลฝิ่นได้ จึงต้องปรับจำเลยตามอัตราขั้นต่ำ คือ 50 บาท ตามพระราชบัญญัติฝิ่น(ฉบับที่4)2481 มาตรา 6
(อ้างฎีกาที่ 1037/2482)

แม้ผู้รับอนุญาตให้ตั้งร้านจำหน่ายฝิ่น จะได้มอบหมายให้ลูกจ้างมีหน้าที่จำหน่ายฝิ่นแล้วก็ดี เมื่อลูกจ้างจำหน่ายฝิ่นแก่บุคคลที่ไม่มีใบอนุญาตที่เจ้าพนักงานกำหนดให้สูบฝิ่นได้ในร้าน ผู้รับใบอนุญาตให้ตั้งร้านจำหน่ายฝิ่นก็ต้องรับผิด (อ้างฎีกา 1218/80,156-157/83)

แม้ผู้รบอนุญาตให้ตั้งร้านจำหน่ายฝิ่น จะได้รับมอบหมายให้ลูกจ้างมีหน้าที่จำหน่ายฝิ่นแล้วก็ดี เมื่อลูกจ้างจำหน่ายฝิ่นแก่บุคคลที่ไม่มีใบอนุญาตที่เจ้าพนักงานกำหนดให้สูบฝิ่นได้ในร้าน ผู้รับใบอนุญาตให้ตั้งร้านจำหน่ายฝิ่นก็ต้องรับผิด
(อ้างฎีกา 1218/80, 156 - 157/83)

แม้ผู้รับอนุญาตให้ตั้งร้านจำหน่ายฝิ่น จะได้มอบหมายให้ลูกจ้างมีหน้าที่จำหน่ายฝิ่นแล้วก็ดี เมื่อลูกจ้างจำหน่ายฝิ่นโดยผิดต่อพระราชบัญญัติฝิ่น ผู้รับใบอนุญาตให้ตั้งร้านจำหน่ายฝิ่นก็ต้องรับผิด(อ้างฎีกา 1218/2480,166-167/83)