คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
พ.ร.บ.ฝิ่น (ฉบับที่ 4) พ.ศ.2481 ม. 6

ศาลชั้นต้นลงโทษจำคุก 1 ปีปรับ 3,186 บาท 95 สตางค์.ศาลอุทธรณ์แก้เป็นให้ปรับเพียงสถานเดียว. ยกโทษจำคุกเช่นนี้ เป็นการแก้ไขเล็กน้อยฎีกาข้อเท็จจริงไม่ได้. ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 28/2485.

จำเลยใช้บ้องกันชาสูบฝิ่นเมื่อโจทก์ไม่ได้นำสืบว่าบ้องกันชานี้จำเลยทำไว้เพื่อใช้สูบฝิ่น ก็ลงโทษจำเลยฐานมีกล้องสูบฝิ่นไม่ได้.

โจทก์ฟ้องว่า มีฝิ่นและกล้องสูปฝิ่นโดยมิได้รับอนุญาต อ้าง+ฐานมีฝิ่นอย่างเดียว มิได้อ้างบทฐานมีกล้องสูบฝิ่นด้วยอาจจะลงโทษจำเลยฐานมีกล้องสูบฝิ่นไม่ได้.

การที่จะเพิ่มโทษตาม พระราชบัญญัติฝิ่นนั้นจะต้องได้ความว่าความผิดครังแรกกับความผิดครั้งหลังเป็นเรื่องความผิดตาม พรบ ฝิ่น ด้วยกัน ครั้งแรกจำเลยกระทำผิดฐานลักทรัพย์ แต่มาครั้งหลังกระทำผิดตามพระราชบัญญัติฝิ่นต้องเพิ่มโทษตาม กฎหมายลักษณอาญา อ้างฎีกาที่ 133/2482

ฟ้องว่าจำเลยมีฝิ่นโดยไม่ได้รับอนุญาต แต่ไม่สืบถึงราคาฝิ่นที่รัฐบาลในท้องที่เกิดเหตุเช่นนี้ ศาล ลงโทษปรับ จำเลยในอัตราคั่นต่ำ คือ 50 บาท กล่าวในฟ้องว่า จำเลยมีฝิ่นดิบราคา 101 บาท 44 สตางค์ จำเลยรับว่าได้มีฝิ่นดิบไว้จริงดังนี้จะถือว่าจำเลยให้การรับถึงราคาฝิ่นที่กล่าวในฟ้องด้วยไม่ได้

มีมูลฝิ่นไว้นอกร้านจำหน่ายฝิ่นรัฐบาลโดยไม่รับอนุญาตอันเป็นผิดตาม พ.ร.บ. ฝิ่นแก้ไขเพิ่มเติม(ฉะบับที่4) 2481 นั้น ต้องปรับคิดตามราคามูลฝิ่น ไม่ใช่คิดตามราคาฝิ่น และเมื่อในที่นั้นรัฐบาลไม่ขายมูลฝิ่น ก็ต้องปรับตามอัตราคั่นต่ำคือ 50 บาท