คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
พ.ร.บ.ลักษณะฆ่าโค กระบือและสุกรตามหัวเมือง ร.ศ.119 ม. 20

ฟ้องในทางแพ่งก็เรียกว่าเป็นข้อหาได้ตาม มาตรา 1(3) โจทก์ฟ้องว่าฆ่าโคโดยไม่ได้รับอนุญาตและว่าสัญญาจ่ายสินบนนำจับด้วย เมื่อจำเลยให้การรับเต็มข้อหา ก็ย่อมรับร่วมถึงเงินสินบนนำจับด้วย

ฟ้องไนทางแพ่งก็เรียกว่าเปนข้อหาได้ตามม. 1(3)
โจทฟ้องว่าค่าโคโดยไม่ได้รับอนุญาตและว่าสัญญาจ่ายสินบนนำจับด้วย เมื่อจำเลยไห้การรับเต็มข้อหา ก็ย่อมรับร่วมถึงเงินสินบนนำจับด้วย.

คำขอให้ใช้เงินบำเหน็จนำจับเป็นคำขอทางแพ่ง ซึ่งต้องมีคำขอบังคับเมื่อโจทก์ไม่มีคำขอบังคับให้จำเลยใช้เงินบำเหน็จนำจับ ศาลก็ไม่ตัดสินให้(อ้างฎีกาที่375/2486)

จำเลยฆ่าสุกรโดยมิได้รับอนุญาตเจ้าพนักงานจับได้พร้อมด้วยเนื้อสุกรของกลาง เจ้าพนักงานได้เอาเนื้อสุกรไปขายได้เงินมารักษาไว้เป็นของกลาง ต่อไปดังนี้ เงินค่าขายสุกรได้นี้ไม่เป็นของพึงริบ ต้องคืนให้จำเลยไป