คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
พ.ร.บ.ว่าด้วยการนำเงินตราต่างประเทศเข้ามาในราชอาณาจักร พ.ศ.2482 ม. 3

ประกาสกะซวงการคลังว่าด้วยการนำเงินตราต่างประเทสเข้ามาไนราชอานาจักรฉบับวันที่ 24 มกราคม 2485
ไนคดีที่โจทฟ้องว่าจำเลยเปนผู้นำเงินตราต่างประเทสเข้ามาไนราชอานาจักรไทยโดยไม่ได้รับอนุญาต จำเลยไห้การรับสารภาพตามฟ้อง ไม่มีการสืบพยานกันนั้น สาลต้องพิพากสาลงโทสจำเลย.

ในคดีที่โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเป็นผู้นำเงินตราต่างประเทศเข้ามาในราชอาณาจักรไทยโดยไม่ได้รับอนุญาต จำเลยให้การรับสารภาพตามฟ้องไม่มีการสืบพยานกันนั้น ศาลต้องพิพากษาลงโทษจำเลย

เมื่อศาลเห็นว่าการกระทำของจำเลยไม่เป็นผิด แม้จำเลยจะไม่ได้ต่อสู้ ศาลก็ยกขึ้นวินิจฉัยไม่เอาผิดแก่จำเลยได้
จำเลยถูกจับฐานนำเงินตราต่างประเทศเข้ามาในราชอาณาจักรก่อนถึงด่านพรมแดนคือยังมิทันนำเงินล่วงพ้นด่านเข้ามานั้นยังไม่มีความผิด แต่เงินตราต่างประเทศต้องยึดไว้ให้โอกาสจำเลยปฏิบัติตามกฎหมายว่าด้วยการนำเงินตราต่างประเทศเข้ามาในราชอาณาจักร
อ้างฎีกาที่ 811/2483
ธนบัตรไทยของจำเลยที่ถูกจับรวมกับเงินตราต่างประเทศนั้นก็ยังเป็นธนบัตรไทยอยู่นั่นเอง
เงินตราต่างประเทศที่จะนำเข้ามาในราชอาณาจักรและจะยึดไว้ให้โอกาสแก่จำเลยขออนุญาตนั้นยึดไว้ทั้งหมด ไม่ใช่ยึดไว้เฉพาะส่วนที่เกินพันบาท

เมื่อสาลเห็นว่าการกะทำของจำเลยไม่เปนผิด แม้จำเลยจะไม่ได้ต่อสู้ สาลก็ยกขึ้นวินิฉัยไม่เอาผิดแก่จำเลยได้
จำเลยถูกจับถานนำเงินตราต่างประเทสเข้ามาไนราชอานาจักรก่อนถึงถานพรมแดน คือยังมิทันนำเงินล่วงพ้นด่านเข้ามานั้น ยังไม่มีความผิด แต่เงินตราต่างประเทสต้องยึดไว้ไห้โอกาสจำเลยปติบัติตามกดหมายว่าด้วยการนำเงินตราต่างประเทสเข้ามาไนราชอานาจักร
อ้างดีกาที่ 811/2483
ธนบัตรไทยของจำเลยที่ถูกจับรวมกับเงินตามต่างประเทศนั้น ก็ยังเปนธนบัตรไทยหยู่นั่นเอง เงินตราต่างประเทสที่จะนำเข้ามาไนราชอานาจักรและจะ+ไห้โอกาสแก่จำเลยขออนุญาต+ไว้ทั้งหมด ไม่ใช่ยึดไว้ฉเพาะส่วนที่เกินพันบาท

จำเลยนำเงินตราเข้ามาในราชอาณาจักร 16834 เปี้ยสชั้นพิจารณาปรากฏว่าเงิน 11420 เปี้ยส เป็นของพยานโจทก์ ส่วนที่เหลือเป็นของจำเลยศาลก็ยังลงโทษจำเลยได้ไม่ผิดต่อวิธีพิจารณา เงินตราต่างประเทศที่กฎหมายอนุญาตให้นำเข้ามาในราชอาณาจักรได้โดยไม่ต้องขออนุญาตนั้นต้องเป็นเงินที่นำเข้ามาพร้อมกับตนเพื่อใช้เองและเป็นส่วนหนึ่งต่างหากจากจำนวนอื่น(อ้างฎีกาที่ 264/2485)

จำเลยนำเงินตราเข้ามาไนราชอานาจักร 16834 เปี้ยส เปนของพยานโจทส่วนที่เหลือเปนของจำเลย สาลก็ยังลงโทสจำเลยได้ ไม่ผิดต่อวิธีพิจารนาเงินตราต่างประเทสที่กดหมายอนุญาตไห้นำเข้ามาไนราชอานาจักรได้โดยไม่ต้องขออนุญาตนั้น ต้องเปนเงินที่นำเข้ามาพร้อมด้วยตนเพื่อไช้เองและเปนส่วนหนึ่งต่างหากจากจำนวนอื่น (อ้างดีกาที่ 264/2485)

อัตราแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทสกับเงินไทยย่อมหมายถึงอัตราแลกเปลี่ยนอันเปนมาตราถานเดียวกัน หาไช่อัตราแลกเปลี่ยนของแต่ละท้องถิ่นที่นำเงินเข้ามาไม่

อัตราแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศกับเงินไทยย่อมหมายถึงอัตราแลกเปลี่ยนอันเป็นมาตรฐานเดียวกัน หาใช่อัตราแลกเปลี่ยนของแต่ละท้องถิ่นที่นำเงินเข้ามาไม่

การซุกซ่อนธนบัตรต่างประเทศเข้ามาในราชอาณาจักรโดยมิได้แสดงต่อเจ้าพนักงานศุลกากร โดยมิได้มีเจตนาจะนำมาใช้เพื่อตนเอง แม้ในจำนวนเงินสำหรับ 1,000 บาทก็เป็นความผิดด้วย

ประกาศกระทรวงการคลังลงวันที่ 7 กันยายน 2482 จำเลยถูกฟ้องและศาลชั้นต้นก็ได้พิพากษาลงโทษจำเลยฐานนำเงินตราต่างประเทศเข้าในราชอาณาจักร ต่อมาจำเลยยื่นคำร้องต่อรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง ขออนุญาตนำเงินตราต่างประเทศนั้นเข้ามาในราชอาณาจักร รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังอนุญาตแล้วดังนี้ ถือว่าจำเลยไม่มีความผิดอยู่อีกเพราะได้รับอนุญาตแล้ว