คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.วิ.อ. ม. 192.

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานมีปืนไว้โดยไม่ได้รับอนุญาต บรรยายฟ้องและขอให้ลงโทษอย่างปืนดี เมื่อทางพิจารณาได้ความว่าเป็นปืนชำรุด ใช้ยิงไม่ได้ ดังนี้ได้ชื่อว่าโจทก์ไม่ประสงค์ให้ลงโทษฐานมีปืนชำรุด จึงต้องยกฟ้อง

เจ้าทรัพย์นั่งรถ 3 ล้อของจำเลย แล้วลืมผ้าขาวม้าไว้บนรถ 3 ล้อนั้น จำเลยเก็บผ้าของกลางนั้นไว้ โดยไม่ทราบว่าเป็นของผู้ใด และไม่ทราบว่าเจ้าของทำหลงลืมไว้แต่เมื่อใด ดังนี้ เป็นเรื่องเก็บของตกของหายตามมาตรา 318 หาใช่เรื่องลักทรัพย์ไม่ เมื่อโจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยลักทรัพย์ ศาลย่อมพิพากษาลงโทษจำเลยไม่ได้

ข้อเท็จจริงได้ความว่ามีการวิวาททำร้ายกันสองตอน แต่โจทก์บรรยายฟ้องฉะเพาะการวิวาททำร้ายกันในตอนที่ 2 นั้น ศาลจะลงโทษจำเลยในความผิดตอนแรกไม่ได้.

ประกาศกระทรวงคลัง ลงวันที่ 3 กุมภาพันธ์ 2486 ม.18 กำหนดวิธีและข้อห้ามไว้สำหรับผู้ได้รับอนุญาตจำหน่ายยาสูบในเขตต์จำหน่ายยาสูบ ส่วน ม.19 ใช้สำหรับผู้จำหน่ายยาสูบทั้งในและนอกเขตต์จำหน่ายยาสูบ
ผู้จำหน่ายยาสูบตาม ม.19 หมายถึงผู้ทำการจำหน่ายยาสูบให้แก่ผู้บริโภคโดยทั่ว ๆ ไป ถ้าฟ้องของโจทก์ระบุเพียงว่าจำเลยจำหน่ายยาสูบเกินราคา ย่อมไม่เพียงพอจะลงโทษจำเลยได้
ในเรื่องความผิดฐานจำหน่ายยาสูบในเขตต์จำหน่ายยาสูบโดยไม่ได้รับอนุญาตนั้น ถ้าโจทก์อ้างประกาศกำหนดเขตต์จำหน่ายยาสูบผิดไป แต่จำเลยรับสารภาพแล้วก็ลงโทษจำเลยได้.

ความผิดฐานประกอบอาชีพค้าของเก่าโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานนั้น ฟ้องของโจทก์ต้องบรรยายด้วยว่า จำเลยประกอบอาชีพค้าชะนิดใด, ประเภทใด เป็นประเภทที่รัฐมนตรีประกาศในราชกิจจาฯยกเว้นไว้หรือไม่ มิเช่นนั้นจะลงโทษจำเลยไม่ได้.

จำเลยที่เปนราสดรทำการอุดหนุนแก่จำเลยทีเปนเจ้าพนักงานตำหรวดกะทำความผิดตาม ม.136 นั้นย่อมมีความผิดถานเปนผู้สมรู้ด้วยเจ้าพนักงาน
ฟ้องที่กล่าวว่าจำเลยเปนตัวการกะทำผิด แต่ทางพิจารนาได้ความว่าจำเลยเปนผิดแต่เพียงถานสมรู้นั้นสาลลงโทสได้ไม่นอกคำขอ.

โจทฟ้องจำเลยถานปลอมหนังสือซึ่งเกี่ยวกับความผิดถานแจ้งความเท็ดที่ถูกสาลทฟานลงโทสไปแล้ว จำเลยรับสารภาพแต่ต่อสู้ว่าเปนกัมเดียวกับคดีที่สาลทหานลงโทส โจทแถลงประกอบฟ้องว่าคดีเรื่องไหม่นี้คือคดีที่จำเลยนำบัตรปลอมไปสแดงแก่เจ้าพนักงานและเหตุเกิดวันเวลาและสถานที่เดียวกันนั้นเอง ดังนี้สแดงไห้เห็นว่าโจทไม่ประสงค์ไห้ลงโทสจำเลยถานปลอมหนังสือสาลพิพากสายกฟ้องได้

โจทฟ้องว่าเหตุเกิดที่ตำบนหนึ่งพิจารนาได้ความว่าเหตุเกิดอีกตำบนหนึ่งโจทยื่นคำร้องขอแก้ฟ้องว่าโจทกล่าวตามรายงานการสอบสวนซึ่งพนักงานสอบสวนเข้าไจผิดไปเพราะตำบนทั้งสองมีเขตติดต่อกันดังนี้สาลอนุญาตไห้แก้ฟ้องได้โดยถือว่ามีเหตุอันควน.

เวลาเกิดเหตุมีแสงอาทิจแล้วแต่ดวงอาทิจยังไม่ขึ้นจากขอบฟ้งดังนี้ ถือว่าเปนเวลากลางคืน

เมื่อมีราชกริสดีกาไห้ไช้ พ.ร.บ. ค่าโคกะบือฯ พ.ส. 2481 ไนห้องที่ได แล้ว พ.ร.บ. ค่าโคกระบือ ร.ส. 119 ซึ่งขัดแย้งกันก็ถูกยกเลิก.
ฟ้องขอไห้ลงโทสตาม พ.ร.บ.ค่าโคกะบือ ร.ส. 119 พิจารนาได้ความว่าการกะทำเปนผิดตาม พ.ร.บ.ค่าโคกะบือ พ.ส. 2481 ดังนี้ ต้องยกฟ้อง.