คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.วิ.อ. ม. 192.

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยปักรั้วล้ำทางหลวง จำเลยไม่ปฏิเสธ แต่อ้างว่าที่ตอนพิพาทไม่ใช่ทางหลวง ดังนี้ไม่มีประเด็นเรื่องวันกระทำผิด. ฟ้องว่าจำเลยกั้นรั้ววันที่ 15 ธันวาคม พยานโจทก์ได้ความเพียงว่าจำเลยกั้นรั้วเดือนธันวาคม ไม่ระบุวันที่เท่าใด แต่จำเลยรับว่าได้กั้นรั้วจึงลงโทษได้.

ในคดีเรื่องลักทรัพย์ ศาลสืบพะยานโจทก์เพียงปากเดียวได้ความว่าเรื่อที่หายเจ้าทรัพย์เช่าผู้อื่นมา ไม่ได้ความว่าจำเลยหลงต่อสู้ดังนี้ ยังไม่พอให้ถือว่าข้อเท็จจริงต่างกับฟ้อง จะยกฟ้องไม่ได้.

+เรื่องราวกล่าวโทษเขา+ปลัดอำเภอ แต่ปลัดอำเภอไม่ใช่เจ้าพนักงานสอบสวนจึงใช้ให้จำเลยไป+ต่อตำรวจดั่งนี้ ถือได้ว่าจำเลยเป็นผู้ยื่นเรื่องราวกล่าวโทษเขาต่อตำรวจ.

ฟ้องบรรยายว่าจำเลยทำร้ายเขาโดยเจตนาฆ่า อ้างมาตรา 249 และ 251 ทั้ง 2 มาตราเป็นบทขอให้ลงโทษ เมื่อพิจารณาได้ความสมคำบรรยายฟ้องก็ลงโทษตามมาตรา 249 ได้ ไม่ใช่เป็นฟ้องเคลือบคลุม

ฟ้องกล่าวว่าจำเลยใช้มีดพันทางพิจารณาได้ความว่าใช้ไม้ตะพดตี ดั่งนี้เป็นข้อเท็จจริงที่แตกต่างกับฟ้อง เป็นเหตุให้ศาลยกฟ้องได้.