คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.วิ.อ. ม. 158.

การที่จะเป็นความผิดฐานหมิ่นประมาทตามกฏหมายนั้นถ้อยคำที่กล่าวจะต้องมุ่งเจาะจงตัวบุคคลใดบุคคลหนึ่งโดยฉะเพาะ
กล่าวความว่า คำโฆษณาของพวกและพรรคประชาธิปัตย์เป็นการหลอกลวงราษฎรให้หลงเชื่อ ดังนี้ แม้โจทก์จะแสดงได้ว่า โจทก์เป็นพรรคประชาธิปัตย์ด้วยคนหนึ่ง ก็ไม่ถือว่าโจทก์เป็นผู้เสียหายในคดีหมิ่นประมาทเพราะถ้อยคำนั้นมิได้มุ่งหมายถึงโจทก์โดยเฉพาะ
ฟ้องรัฐมนตรีหาว่าใช้อำนาจในตำแหน่งหน้าที่ทางทุจจริตและผิด พ.ร.บ.การเลือกตั้งโดยออกคำสั่งกล่าวถึงการกระทำของคณะประชาธิปัตย์บางคนกระทำการไม่ชอบต่างๆ แต่มิได้เจาะจงตัวผู้ใดนั้น ไม่ถือว่าเป็นการเจาะจงตัวบุคคลหนึ่งบุคคลใดในคณะประชาธิปัตย์ ฉนั้นคนหนึ่งคนใดในคณะนั้น จึงไม่ใช่ผู้เสียหายไม่มีอำนาจฟ้อง.

ฟ้องโจทกล่าวแต่เพียงว่าผู้เสียหายได้ไปแจ้งแก่จำเลยว่า นายปิ่งข่มขืนชำเราเด็กหยิงเคี่ยม ครั้นไนชั้นสอบสวนจำเลยกลับไห้การว่า ผู้เสียหายไปแจ้งต่อจำเลยเพียงว่าเด็กหยิงเคี่ยมหนีไปจากนายลา นายลามิได้แจ้งว่านายปิ่งข่มขืนชำเราเด็กหยิงเคี่ยมเช่นนี้ยังไม่พอลงโทสจำเลยตาม ม. 154(2)
ขอเพิ่มเติมฟ้องอ้างบทลงโทสเพิ่มขึ้นอีกโดยกล่าวฟ้องเดิมยังบกพร่องหยู่นั้นถือว่าไม่ได้สแดงเหตุอันสมควนสาลอนุญาตไห้เพิ่มเติมฟ้องไม่ได้ (อ้างดีกาที่ 774/2481).

ฟ้องของโจทกล่าวว่า จำเลยขายไม้ขีดไฟกลักละ 3 สตางค์อันเกินราคาสูงสุดซึ่งคนะกัมการไนท้องที่ได้ประกาสไว้ โดยห้ามมิไห้ขายเกินกว่ากลักละ 2 สตางค์ ย่อมเปนข้อความที่ชัดเจนพอที่จำเลยจะเข้าไจข้อหาได้ดีแล้ว ไม่จำเปนต้องกล่าวไนฟ้องว่า ประกาสของคนะกัมการนั้นได้ประกาสเมื่อวันเดือนปีได และจำเลยได้กะทำผิดพายไนกำหนดนั้นหรือไม่

ฟ้องโจทก์กล่าวว่า โจทก์ได้ทำสัญญากู้เงินจำเลยเมื่อ พ.ศ.2471 ครั้นจำเลยนำสัญญามาฟ้องกลับปลอม (แก้) เป็น พ.ศ.2473 เพื่อให้อายุความยืดออกไป ดังนี้เป็นฟ้องที่ชัดเจนพอให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดีแล้ว ไม่จำต้องกล่าวว่าจำเลยทำปลอมขึ้นเมื่อวัน เดือน ปี ใดและที่ไหน

ใช้เครื่องยนตร์เป็นเครื่องมือวิดน้ำทำการจับสัตว์น้ำในคูล้อมบ้าน มิได้อยู่ในความหมายของ พ.ร.บ.อากรค่าน้ำ ศก 120 มาตรา 14 แม้จะมีประกาศห้ามก็ลงโทษไม่ได้. เมื่อการกระทำของจำเลยมิได้เป็นผิด แม้จำเลยรับ ศาลก็ไม่ลงโทษจำเลย.