คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.วิ.พ. ม. 142.

โจทก์รับโคของจำเลยที่+ของฝ่ายตนทำให้บาดเจ็บไว้รักษา แล้วมอบโคของตนให้จำเลยไปใช้งานแทนก่อนชั่วคราวเมื่อรักษาแผลโคหายแล้วต่างจะเปลี่ยนโคกันตามเดิม ครั้นโคที่เจ็บตายแล้ว โจทก์ส่งคืนจำเลย ปรากฏว่าโคที่โจทก์มอบให้จำเลยไปใช้นั้นตายเสียแล้ว ดังนี้โจทก์ควรจะฟ้องเรียกโคของโจทก์กลับคืนหรือเรียกค่าเสียหายฐานยืมใช้คงรูป.
ถ้าโจทก์มาฟ้องว่าได้ตกลงแลกเปลี่ยนโคกับจำเลย โดยจำเลยรับมอบโคจากโจทก์แล้ว ส่วนโคของจำเลยซึ่งจะต้องมอบให้โจทก์นั้น จำเลยมิได้นำมามอบตามสัญญาแลกเปลี่ยน โจทก์จึงฟ้องให้จำเลยมอบโคของจำเลยหรือใช้ราคาดังนี้ ถือว่าประเด็นที่โจทก์ฟ้องรูปเรื่องต่างกับข้อเท็จจริงที่ปรากฏในทางพิจารณา ฉะนั้นที่โจทก์ฟ้องผิดรูปเรื่องมาดังนี้เป็นการแสดงว่าโจทก์นำสืบไม่สมฟ้อง ศาลต้องยกฟ้อง.

โจทฟ้องขับไล่จำเลยออกจากที่วัด จำเลยต่อสู้ว่าที่พิพาทไม่ไช่ของวัดหรือของพระครูโสร์ แต่เปนของจำเลยเช่นนี้ ไม่ถือว่าจำเลยหลงข้อต่อสู้.
โจทฟ้องขับไล่จำเลย ๆ อ้างกัมสิทธิ การที่โจทสืบพยานว่าที่เปนของวัดและวัดได้มาหย่างไรนั้นเปนหารสืบไม่นอกฟ้องนอกประเด็นแต่หย่างได.

โจทฟ้องอ้างสิทธิตามเขตโฉนดมิได้อ้างว่าตนมีสิทธิถึงที่วิวาทซึ่งเปนที่นอกโฉนด โจทไม่มีทางชนะคดี เพราะเปนการเกินคำขอ

ฟ้องกล่าวว่ามีนาฟาง 1 แปลงมีใบเหยียบย่ำ สืบได้ว่าครอบครองมาก่อนออกใบเหยียบย่ำเพื่อแสดงประกอบว่าเป็นเจ้าของที่ดินได้ ไม่เป็นการสืบนอกฟ้องนอกประเด็น เพราะฟ้องมิได้กล่าวปิดประเด็น

ฟ้องเรียกค่าจ้างทำทำนบปิดปากห้วยตามสัญญา คู่สัญญาโต้เถียงกันข้อเดียวว่าทำถูกต้องตามสัญญาหรือไม่ และ+การก็มิได้เข้ามาเกี่ยวข้องดั่งนี้ ศาลไม่ควรยกประเด็นเรื่องทำโดยไม่ได้ขออนุญาตมาตัดสิน. ผู้จ้างเพียงบางคนได้ลงชื่อรับ+การสร้างทำนบ ย่อมผูกมัดผู้จ้างคนอื่น ๆ ซึ่งมีชื่อในสัญญาจ้างด้วย.

เข้าครอบครองที่ดินโดยไม่+จริตภายหลังที่มีผู้ขอประทานบัตร์ทำเหมืองแร่นั้น เมื่อได้รับประทานบัตร์แล้ว ผู้รับประทานบัตร์ย่อมฟ้องขอห้ามมิให้ผู้ครอบครองเกี่ยวข้องเป็นการขัดขวางต่อสิทธิการทำเหมืองแร่ได้ (อ้างฎีกาที่ 868/2456) โจทก์ฟ้องขอห้ามมิให้เกี่ยว+กับที่ดิน ศาลตัดสินไม่ให้เกี่ยวข้องฉะเพาะในการขัดขวางต่อสิทธิการทำเหมืองแร่ได้ ไม่เป็นการนอกคำขอ.