คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.วิ.พ. ม. 249.

คดีมโนสาเร่ฎีกาได้ฉะเพาะปัญหาข้อกฎหมาย และจะต้องเป็นข้อกฎหมายที่ได้ยกขึ้นว่ากล่าวกันมาแล้วในศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์

มีผู้คัดค้านอ้างว่าเป็นเจ้าของที่ดินบางส่วนแปลงที่ผู้ร้อง ร้องขอให้ศาลแสดงว่าเป็นของผู้ร้องและได้แถลงต่อศาลว่า ถ้าผู้ร้องตกลงยอมให้ที่ดินกับผู้ค้านตามบัญชีทรัพย์ท้ายคำคัดค้านแล้ว ผู้ค้านก็ไม่ติดใจคัดค้านอะไรอีก ผู้ร้องตกลงยอม ศาลจึงพิพากษาให้ที่ตามบัญชีท้ายคำคัดค้านเป็นของผู้ค้าน ส่วนที่เหลือจากนั้น ให้เป็นของผู้ร้อง ดังนี้ ผู้ค้านจะอ้างว่าคัดรายการเนื้อที่ในคำคัดค้านผิดไปจากความจริง ยกขึ้นเป็นข้ออุทธรณ์,ฎีกา ให้ศาลตัดสินให้ถูกต้องตามเนื้อที่ที่เป็นเป็นจริงไม่ได้.

ปัญหาข้อกฎหมายที่ยกขึ้นฎีกานั้น ต้องกล่าวไว้โดยชัดแจ้งในฎีกา มิฉะนั้นศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย.
เมื่อศาลได้มีคำสั่งชี้ขาดเบื้องต้นตามมาตรา 24 แล้ว หากคำสั่งนั้นทำให้คดีเสร็จไปทั้งเรื่อง คู่ความย่อมอุทธรณ์ได้ทันที แต่ถ้าไม่ทำให้คดีเสร็จไปทั้งเรื่อง ก็อุทธรณ์ได้ภายใน 1 เดือนนับแต่มีคำสั่ง ถ้าจะอุทธรณ์เมื่อศาลพิพากษาคดีแล้ว ก็จะต้องโต้แย้งให้ศาลจดรายงานไว้ มิฉะนั้นคู่ความฝ่ายนั้นย่อมหมดสิทธิในการอุทธรณ์,ฎีกา.

ในศาลชั้นต้นเมื่อพะยานจำเลยเบิกความโจทก์มิได้คัดค้านข้อความเหล่านั้นไว้โจทก์จะมาอุทธรณ์ฎีกาในข้อความเหล่านั้นไม่ได้
โจทก์ขับไล่จำเลยออกจากที่ดินราคา 800 บาท และเรียกค่าเสียหายไม้ที่ปลูก 400 บาทเศษศาลชั้นต้นให้ที่เป็นของโจทก์ ส่วนต้นไม้เป็นของจำเลย ศาลอุทธรณ์ตัดสินยกฟ้องทั้งหมดโจทก์ฎีกาในข้อเท็จจริงได้

สาลชั้นต้นฟังว่า ท่อนไม้ของจำเลยอุดท่อโจท บังคับไห้จำเลยเอาออกโจทอุธรน์ สาลอุธรน์พิพากสาแก้ไนเรื่องคำบังคับดังนี้ จำเลยจะดีกาว่าท่อนไม้ไม่ได้อุดท่อของโจทไม่ได้ เพราะไม่ได้ยกว่ากล่าวไนชั้นอุธรน์.

ข้อกฎหมายที่ไม่มีประเด็นหรือโต้แย้งกันมาแต่ศาลชั้นต้น ฎีกาไม่ได้. หากอ้างว่าศาลล่างวินิจฉัยข้อเท็จจริงคลาดเคลื่อนจากพะยานหลักฐานในสำนวน+องปรากฏด้วยว่าความข้อนั้นเป็นข้อสำคัญในคดี.