คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
กฎหมายลักษณะอาญา ม. 246

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยใช้อำนาจด้วยกำลังกายข่มขืนกระทำชำเราโจทก์จนสำเร็จความใคร่ ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 243 ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยได้กอดโจทก์ แต่โจทก์มิได้บรรยายฟ้องว่าจำเลยได้กอดโจทก์อันเป็นความผิดตามมาตรา 246 ศาลต้องพิพากษายกฟ้องตาม ป.ม.วิ.อาญามาตรา 192 วรรค 2

ฟ้องระบุว่าจำเลยบังอาจใช้กำลังกายกอดปล้ำหญิง ย่อมเป็นการแสดงว่าหญิงไม่ยินยอมและแสดงว่าเป็นการอนาจารแล้ว ไม่จำต้องใช้คำว่าอนาจารไว้ในฟ้องด้วย

ฟ้องโจทก์กล่าวแต่เพียงว่า'จำเลยได้บังอาจใช้อำนาจด้วยกำลังกายกระทำอนาจารแก่นางสาวเพียร ขอให้ลงโทษตามมาตรา246' เช่นนี้เป็นฟ้องที่ไม่ถูกต้องตามกฎหมายเพราะมิได้บรรยายการกระทำทั้งหลายของจำเลยที่โจทก์อ้างว่าเป็นผิดฐานอนาจารว่ามีข้อเท็จจริงเป็นประการใด

บุกรุกเข้าไปในเคหสถานเพื่อข่มขืนทำชำเรานั้น เป็นความผิดกระทงเดียว
ทำยอมเลิกคดีเรื่องข่มขืนกระทำชำเรา ย่อมหมายความรวมตลอดถึงความผิดฐานบุกรุกซึ่งเป็นกรรมอันเดียวกันด้วย