คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
พ.ร.บ.ป้องกันการค้ากำไรเกินควร พ.ศ.2480 ม. 7

การฟ้องคดีผิดพระราชบัญญัติป้องกันการค้ากำไรเกินควนนั้นโจทมีหน้าที่นำสืบสแดงไห้เห็นว่าประกาสของคนะกัมการป้องกันการค้ากำไรเกินควนได้ปิดโคสนาไว้ยังที่ซึ่งระบุไนมาตรา 7 วัค 3 แห่งพระราชบัญญัติที่กล่าว จึงจะเอาผิดจำเลยได้.

ไนคดีป้องกันการค้ากำไรเกินควนนั้นฟ้องของโจทไม่จำต้องระบุว่าคนะกัมการป้องกันการค้ากำไรเกินควนได้มอบได้อัยการฟ้องเอาโทส อ้างดีกาที่ 881/2485

ในคดีป้องกันการค้ากำไรเกินควรนั้นฟ้องของโจทก์ไม่จำต้องระบุว่าคณะกรรมการป้องกันการค้ากำไรเกินควรได้มอบให้อัยการฟ้องเอาโทษ. อ้างฎีกาที่ 881/2485.

ในคดีป้องกันการค้ากำไรเกินควนนั้น ฟ้องของโจทไม่จำต้องระบุว่าคนะกัมการป้องกันการค้ากำไรเกินควนได้ร้องเรียนไห้อัยการฟ้องเอาโทส

ในคดีป้องกันการค้ากำไรเกินควรนั้น. ฟ้องของโจทก์ไม่จำต้องระบุว่าคณะกรรมการป้องกันการค้ากำไรเกินควรได้ร้องเรียนให้อัยการฟ้องเอาโทษ. ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 21/2485.

ฟ้องของโจทก์กล่าวว่า จำเลยขายไม้ขีดไฟกลักละ 3สตางค์. อันเกินราคาสูงสุดซึ่งคณะกรรมการในท้องที่ได้ประกาศไว้. โดยห้ามมิให้ขายเกินกว่ากลักละ 2 สตางค์. ย่อมเป็นข้อความที่ชัดเจนพอที่จำเลยจะเข้าใจข้อหาได้ดีแล้ว.ไม่จำเป็นต้องกล่าวในฟ้องว่า ประกาศของคณะกรรมการนั้นได้ประกาศเมื่อวันเดือนปีใด. และจำเลยได้กระทำผิดภายในกำหนดนั้นหรือไม่.

ฟ้องของโจทกล่าวว่า จำเลยขายไม้ขีดไฟกลักละ 3 สตางค์อันเกินราคาสูงสุดซึ่งคนะกัมการไนท้องที่ได้ประกาสไว้ โดยห้ามมิไห้ขายเกินกว่ากลักละ 2 สตางค์ ย่อมเปนข้อความที่ชัดเจนพอที่จำเลยจะเข้าไจข้อหาได้ดีแล้ว ไม่จำเปนต้องกล่าวไนฟ้องว่า ประกาสของคนะกัมการนั้นได้ประกาสเมื่อวันเดือนปีได และจำเลยได้กะทำผิดพายไนกำหนดนั้นหรือไม่