คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
วิเทศ.

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยทั้งสองคนมีความผิด 2 กะทง ๆ หนึ่งฐานข่มขืนกระทำชำเรา และอีกกะทงหนึ่งฐานชิงทรัพย์ตาม ก.ม.อาญา ม.243,299,63,71 โดยจำคุกฐานข่มขืนคนละ 1ปี ฐานชิงทรัพย์คนละ 4 ปี ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้โทษฐานข่มขืนกระทำชำเราโดยลงโทษจำคุกจำเลยฐานนี้คนละ 4 ปี ส่วนโทษฐานชิงทรัพย์คงวางโทษอย่างเดิมรวมโทษ 2 กะทงเป็นจำคุก คนละ 8 ปี เช่นนี้ถือว่าศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ไขมาก ฎีกาในข้อเท็จจริงฐานข่มขืนกระทำชำเราได้

ใช้ปืนแก๊บที่บรรจุกระสุนและดินปืนไว้นานจนดินปืนชื้น ยิงจนแก๊บแตก เป็นประกายไฟ แต่กระสุนไม่ลั่นนั้นถือได้ว่าเป็นเหตุสุดวิสัยของจำเลยที่จะป้องกันได้มาขัดขวางเสียจำเลยย่อมมีผิดฐานพยายามฆ่าคน

ตั๋วสัญญาใช้เงินซึ่งไม่ได้ระบุเวลาใช้เงินไว้ผู้ออกตั๋วจะต้องรับผิดตามตั๋วนั้น ไม่จำต้องมีการรับรองหรือทำคำคัดค้านเสียก่อน ก็มีสิทธิฟ้องบังคับตามตั๋วนั้นได้
กู้เงินกัน ผู้กู้ทำตั๋วสัญญาใช้เงินให้ไว้ ผู้ให้กู้จะฟ้องเรียกเงินกู้โดยอาศัยตั๋วสัญญาใช้เงินเป็นพยานหลักฐานเป็นหนังสือก็ได้

สัญญาซื้อขายเรือนกันโดยมีข้อสัญญาว่าผู้ขายอาจซื้อกลับคืนได้ภายในกำหนดเวลา 2 เดือน ถ้าพ้นกำหนดแล้วไม่ซื้อคืนผู้ซื้อจะรื้อเรือนไปดังนี้เป็นสัญญาขายฝากอสังหาริมทรัพย์ เพราะเรือนจะต้องคงสภาพเป็นอสังหาริมทรัพย์อยู่จนกว่าผู้ขายจะไม่ซื้อคืน
สัญญาขายฝากอสังหาริมทรัพย์ เมื่อไม่ได้จดทะเบียนต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ ย่อมเป็นโมฆะ