คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
พ.ร.บ.เงินตราในภาวะฉุกเฉิน (ฉบับที่ 2) พ.ศ.2485 ม. 3

จำเลยมีเหรียญกษาปณ์รวมเป็นเงิน 91 บาท 54 สตางค์สำหรับจ่ายเป็นค่าจ้างลูกจ้างทำนา และได้มาจากการขายข้าว อยู่ในหมู่บ้านที่ไม่มีตลาดไม่มีที่แลกสตางค์ ไม่เรียกว่าเกินสมควรสำหรับปกติธุระหรือเกินจำเป็นสำหรับการใช้จ่ายปกติ ไม่ถือว่าเป็นผู้ค้าเหรียญกษาปณ์

จำเลยทำจักสานขายและรับซื้อเครื่องจักสานไว้ขาย มีสตางค์ไว้ในครอบครอง 24 บาท ถือได้ว่าเปนผู้ประกอบการค้าและอุสาหกัม และไม่ถือว่ามีไว้เกินสมควนสำหรับปรกติธุระหรือเกินจำเปนสำหรับการใช้จ่ายปรกติ ไม่มีความผิด.

จำเลยทำจักสานขายและรับซื้อเครื่องจักสานไว้ขายมีสตางค์ไว้ในครอบครอง 24 บาท ถือได้ว่าเป็นผู้ประกอบการค้าและอุตสาหกรรมและไม่ถือว่ามีไว้เกินสมควรสำหรับปกติธุระหรือเกินจำเป็นสำหรับการใช้จ่ายปกติ ไม่มีความผิด

เหรียนสลึงและ 2 สลึงเปนเหรียนกสาปน์ชนิดหนึ่งตามความไน พ.ร.บ.เงินตราและหยู่ไนการควบคุมของ พ.ร.บ.เงินตราไนภาวะฉุกเฉินด้วย
พรึติการน์ที่ถือว่ามีเหรียนกสาปน์ไว้ไนครอบครองจำนวนไม่เกินสมควน.
อ้างดีกา 715/2486

เหรียญหนึ่งสลึงและสองสลึงเป็นเหรียญกษาปณ์ชนิดหนึ่งตามความในพระราชบัญญัติเงินตรา และอยู่ในความควบคุมของพระราชบัญญัติเงินตราในภาวะฉุกเฉินด้วย จำเลยมีสตางค์สิบ 62 อัน สตางค์ห้า 79 อันสตางค์แดง 4 อัน สตางค์ดีบุกชนิดหนึ่งสตางค์ 14 อันเหรียญสลึง 2 อัน เหรียญหนึ่งสลึง 134 อัน แต่เมื่อพิเคราะห์ถึงฐานะของจำเลยซึ่งเป็นผู้ทำการค้าขายของเบ็ดเตล็ดในเขตเทศบาลเมืองตราด จังหวัดตราดและพฤติการณ์อื่นๆ ประกอบแล้ว เห็นว่าจำนวนเหรียญกษาปณ์ที่จำเลยมีอยู่ไม่เกินสมควรแก่ปกติธุระการกระทำของจำเลยไม่มีความผิด

การค้าเหรียญกษาปณ์ไม่ว่าเหรียญกษาปณ์ชนิดใดใดเป็นความผิด เหรียญกษาปณ์ชนิด 20 สตางค์หรือต่ำกว่ามีกฎหมายสันนิษฐานว่าบุคคลที่มีไว้เกินจำนวนที่กฎหมายกำหนดเป็นผู้มีไว้เกินสมควร ส่วนเหรียญกษาปณ์ชนิดอื่นไม่มีข้อสันนิษฐานเช่นนั้น ดังนี้ ความต่างกันอยู่ที่หน้าที่นำสืบ ผู้รับเหรียญกษาปณ์เป็นจำนวนมากมาจากผู้ชำระหนี้ ไม่ถือว่าเป็นผู้ทำการค้าเหรียญกษาปณ์ตามกฎหมาย

เงินเหรียนบาทเปนเหรียนกสาปน์ชนิดหนึ่งตาม พ.ร.บ.เงินตรา(ฉบับที่ 9) 2485 ม. 3 และหยู่ไนความหมาย ม. 3 แห่ง พ.ร.บ.เงินตราไนภาวะฉุกเฉิน(ฉบับที่ 2) 2485
พรึติการน์ที่ถือว่ามีเหรียนกสาปน์ไว้ไนครอบครองจำนวนไม่เกินสมควน

เงินเหรียญบาทเป็นเหรียญกษาปณ์ชนิดหนึ่งตามพระราชบัญญัติเงินตรา (ฉบับที่ 9) พ.ศ.2485 มาตรา 3 และพระราชบัญญัติเงินตราในภาวะฉุกเฉิน (ฉบับที่ 2) พ.ศ.2485 มาตรา 3 การที่จำเลยเป็นพ่อค้าขายเครื่องทองรูปพรรณนำเงินเหรียญจำนวน 400 บาท กับธนบัตรจำนวน 350 บาท ขึ้นรถไฟจากบุรีรัมย์จะไปซื้อทองที่จังหวัดนครราชสีมานี้ไม่เป็นจำนวนเกินสมควรหรือเกินจำเป็นอันจะถือว่าเป็นผู้ค้าเหรียญกษาปณ์ได้ การกระทำของจำเลยจึงไม่เป็นความผิด