คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
พ.ร.บ.เงินตราในภาวะฉุกเฉิน (ฉบับที่ 2) พ.ศ.2485 ม. 5

จำเลยมีอาชีพผูกขาดตลาดนัดของเทสบาลมีสตางค์เปนเงิน 86 บาท 89 สตางค์ครึ่ง โดยไส่ไว้ไนลิ้นชิกโต๊ะสตางค์อันละห้าและอันละสิบร้อยเปนพวง ๆ ละ 1 บาท ไม่ถือว่ามีไว้เกินสมควนหรือเกินจำเปน ไม่ถือเปนผู้ค้าเหรียนกสาปน์

จำเลยมีอาชีพผูกขาดตลาดนัดของเทศบาลมีสตางค์เป็นเงิน 86 บาท 89 สตางค์ครึ่ง โดยใส่ไว้ในลิ้นชักโต๊ะสตางค์อันละห้าและอันละสิบร้อยเป็นพวงๆ ละ 1 บาทไม่ถือว่ามีไว้เกินสมควรหรือเกินจำเป็น ไม่ถือเป็นผู้ค้าเหรียญกษาปณ์

จำเลยมีเหรียญกษาปณ์รวมเป็นเงิน 91 บาท 54 สตางค์สำหรับจ่ายเป็นค่าจ้างลูกจ้างทำนา และได้มาจากการขายข้าว อยู่ในหมู่บ้านที่ไม่มีตลาดไม่มีที่แลกสตางค์ ไม่เรียกว่าเกินสมควรสำหรับปกติธุระหรือเกินจำเป็นสำหรับการใช้จ่ายปกติ ไม่ถือว่าเป็นผู้ค้าเหรียญกษาปณ์

จำเลยทำจักสานขายและรับซื้อเครื่องจักสานไว้ขายมีสตางค์ไว้ในครอบครอง 24 บาท ถือได้ว่าเป็นผู้ประกอบการค้าและอุตสาหกรรมและไม่ถือว่ามีไว้เกินสมควรสำหรับปกติธุระหรือเกินจำเป็นสำหรับการใช้จ่ายปกติ ไม่มีความผิด

กรณีที่ร้านค้ามีสตางค์ไว้ 80 บาท โจทก์ไม่แสดงให้เห็นว่าเกินสมควรไม่มีความผิด

กรนีที่ร้านค้ามีสตางค์ไว้ 80 บาทโจทไม่สแดงไห้เห็นว่าเกินสมควน ไม่มีความผิด.

พรึติการน์ที่ถือว่าแม่ค้าทำขนมเร่ขายมีสตางค์ไว้ 34 บาทเสสไม่เปนการเกินสมควน.

จำเลยเป็นแม่ค้าทำขนมเร่ขาย เจ้าพนักงานจับสตางค์ได้ที่บ้านจำเลย 34 บาท 20 สตางค์ ซึ่งตามกฎหมายกำหนดให้มีไว้ได้ตามปกติ 30 บาท เป็นพฤติการณ์ที่ถือว่าไม่เกินปกติการค้าของจำเลย จำเลยไม่มีความผิด

เหรียนสลึงและ 2 สลึงเปนเหรียนกสาปน์ชนิดหนึ่งตามความไน พ.ร.บ.เงินตราและหยู่ไนการควบคุมของ พ.ร.บ.เงินตราไนภาวะฉุกเฉินด้วย
พรึติการน์ที่ถือว่ามีเหรียนกสาปน์ไว้ไนครอบครองจำนวนไม่เกินสมควน.
อ้างดีกา 715/2486

เหรียญหนึ่งสลึงและสองสลึงเป็นเหรียญกษาปณ์ชนิดหนึ่งตามความในพระราชบัญญัติเงินตรา และอยู่ในความควบคุมของพระราชบัญญัติเงินตราในภาวะฉุกเฉินด้วย จำเลยมีสตางค์สิบ 62 อัน สตางค์ห้า 79 อันสตางค์แดง 4 อัน สตางค์ดีบุกชนิดหนึ่งสตางค์ 14 อันเหรียญสลึง 2 อัน เหรียญหนึ่งสลึง 134 อัน แต่เมื่อพิเคราะห์ถึงฐานะของจำเลยซึ่งเป็นผู้ทำการค้าขายของเบ็ดเตล็ดในเขตเทศบาลเมืองตราด จังหวัดตราดและพฤติการณ์อื่นๆ ประกอบแล้ว เห็นว่าจำนวนเหรียญกษาปณ์ที่จำเลยมีอยู่ไม่เกินสมควรแก่ปกติธุระการกระทำของจำเลยไม่มีความผิด