คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
พ.ร.บ.ฝิ่น พ.ศ.2472 ม. 69

รถยนต์ที่ใช้เป็นยานพาหนะนำพาฝิ่นไป ไม่เกี่ยวกับการมีฝิ่นไว้ในครอบครอง จึงไม่เป็นของที่ต้องริบตาม พระราชบัญญัติฝิ่น พ.ศ.2472 มาตรา 69

รถยนต์ที่ใช้เป็นยานพาหนะนำพาฝิ่นไป ไม่เกี่ยวกับการมีฝิ่นไว้ในครอบครอง จึงไม่เป็นของที่ต้องริบตาม พ.ร.บ. ฝิ่น พ.ศ. 2472 มาตรา 69

ข้อเท็จจริงได้ความว่าฝิ่นจำนวน 77,700 กรัม เจ้าพนักงานค้นได้ในบริเวณที่เกิดเหตุ แม้โจทก์จะฟ้องหาว่าจำเลยมีฝิ่นอีกจำนวนหนึ่งไม่ใช่จำนวนที่ค้นได้นี้ และจำเลยรับสารภาพว่าฝิ่นที่ฟ้องหาว่าจำเลย+++เป็นของจำเลย และไม่ได้ให้การถึงฝิ่น 77,700 กรัม ที่ค้นได้ว่าเป็นของใคร ก็ฟังได้ว่าฝิ่นที่ค้นได้และไม่ได้ฟ้องว่าเป็นของจำเลย เป็นของมีไว้โดยผิดกฎหมาย เพราะไม่ใช่ฝิ่นของรัฐบาลและถูกจับในที่เกิดเหตุเนื่องจากจำเลยทำผิดกฎหมายฐานมีฝิ่นไม่ใช่ของรัฐบาลไว้ในครอบครอง แต่เมื่อโจทก์ขอริบฝิ่นจำนวนนี้มาด้วย ศาลก็มีอำนาจริบได้.
(ประชุมใหญ่ครั้งที่ 2/2500)

ข้อเท็จจริงได้ความว่าฝิ่นจำนวน 77,700 กรัม เจ้าพนักงานค้นได้ในบริเวณที่เกิดเหตุ แม้โจทก์จะฟ้องหาว่าจำเลยมีฝิ่นอีกจำนวนหนึ่งไม่ใช่จำนวนที่ค้นได้นี้ และจำเลยรับสารภาพว่าฝิ่นที่ฟ้องหาว่าจำเลยมีเป็นของจำเลย และไม่ได้ให้การถึงฝิ่น 77,700 กรัม ที่ค้นได้ว่าเป็นของใครก็ฟังได้ว่าฝิ่นที่ค้นได้และไม่ได้ฟ้องว่าเป็นของจำเลย เป็นของมีไว้โดยผิดกฎหมาย เพราะไม่ใช่ฝิ่นของรัฐบาลและถูกจับในที่เกิดเหตุ เนื่องจากจำเลยทำผิดกฎหมายฐานมีฝิ่นไม่ใช่ของรัฐบาลไว้ในครอบครอง แต่เมื่อโจทก์ขอริบฝิ่นจำนวนนี้มาด้วย ศาลก็มีอำนาจริบได้ (ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 2/2500)

เอาฝิ่นเถื่อนซุกซ่อนมาในยางรถยนต์ แล้วขับรถยนต์มาถูกเจ้าพนักงานจับและค้นฝิ่นได้ดังนี้ เป็นที่เห็นได้ชัดว่ายางนอกยางในและวงล้อเป็นเครื่องหุ้มห่อฝิ่นที่ซุกซ่อนมา จึงพึงถือว่าเป็นของกลางที่ใช้ในการกระทำผิด ควรต้องริบทั้งยางในยางนอกและวงล้อด้วย

เพื่อไม่มีการขายมูลฝิ่นไนท้องที่ที่จับมูลฝิ่นได้ ก็ได้แต่ปรับไนอัตราคั่นต่ำ 50 บาท จะไช้ราคาฝิ่นที่รัถบาลขายไนท้องที่นั้นมาคำนวนวางค่าปรับไม่ได้
อ้างดีกาที่ 1037/2482

เพื่อไม่มีการขายมูลฝิ่นในท้องที่ที่จับมูลฝิ่นได้ ก็ได้แต่ปรับในอัตราขั้นต่ำ 50 บาท จะใช้ราคาฝิ่นที่รัฐบาลขายในท้องที่นั้นมาคำนวณวางค่าปรับไม่ได้ อ้างฎีกาที่ 1037/2482

โจทฟ้องว่าจำเลยพาฝิ่นออกจาก+ฝิ่นที่จำเลยได้รับอนุญาตไห้ตั้งจำหน่าย แต่ทางพิจารนาได้ความว่าจำเลยพาฝิ่นมาจากที่อื่น ดังนี้สาลพิพากสายกฟ้อง.
เมื่อจำเลยมีฝิ่นของกลางไว้ไนครอบครองโดยสแดงไม่ได้ว่าได้รับรับอนุญาตไห้มีได้ตามกดหมายสาลสั่งริบฝิ่นของกลางนั้นได้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยพาฝิ่นออกจากร้านฝิ่นที่จำเลยได้รับอนุญาตให้ตั้งจำหน่าย แต่ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยพาฝิ่นมาจากที่อื่น ดังนี้ศาลพิพากษายกฟ้อง
เมื่อจำเลยมีฝิ่นของกลางไว้ในครอบครองโดยแสดงไม่ได้ว่าได้รับใบอนุญาตให้มีได้ตามกฎหมาย ศาลสั่งริบฝิ่นของกลางนั้นได้

จำเลยเป็นผู้ทำการรวบรวมฝิ่นเสนอขายให้รัฐบาลโดยมีใบคุ้มครองของเจ้าพนักงานให้ซื้อฝิ่นและรวบรวมฝิ่นในเขตท้องที่หนึ่งและนำมาตามเส้นทางที่ระบุไว้ในใบคุ้มครอง จำเลยซื้อและรวบรวมฝิ่นในเขตท้องที่อื่นและพามาผิดเส้นทางตามที่ระบุไว้ในใบคุ้มครอง จำเลยย่อมมีความผิดฐานมีฝิ่นไว้ในครอบครองผิดกฎหมาย