คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
กฎหมายลักษณะอาญา ม. 28.

คนต่างด้าวนำเรือและอวนเข้ามาทำการประมงในเขตน่านน้ำไทยอันเป็นผิดตาม พ.ร.บ.ว่าด้วยสิทธิการประมง ในเขตการประมงไทย พ.ศ. 2482 มาตรา 4,7,8,10,11 นั้น เมื่อปรากฎว่าเรือยนต์และอวนของกลางนั้นเป็นของผู้อื่น มิได้รู้เห็นในการกระทำผิดนี้ด้วย จะริบไม่ได้ ศาลพิพากษาให้คืนเรือยนต์และอวนนั้นให้เจ้าของไป./

มีไม้สักแปรรูปไว้ในครอบครองเกินจำนวน 0.20 ลูกบาศก์ โดยไม่ได้รับอนุญาต เป็นความผิดตาม พ.ร.บ.ป่าไม้ 2484 ไม้สักของกลางจึงเป็นไม้ที่มีไว้เนื่องจากการกระทำผิดต่อ พ.ร.บ.ป่าไม้ ฉะนั้นจึงต้องริบตามมาตรา 74
(อ้างฎีกาที่ 550/2488)

พ.ร.บ.การค้าข้าว 2489 (ฉะบับที่ 1) มาตรา 9 ที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉะบับที่ 2) มาตรา 5 เป็นเรื่องบัญญัติถึงผู้ประกอบการค้า หาได้บัญญัติถึงบุคคลทั่วไปที่ทำการค้าเป็นครั้งคราว โดยมิได้ขออนุญาตเป็นผู้ประกอบการค้าข้าวไม่ จึงมีผลเท่ากับว่า ข้อความที่บัญญัติในมาตรา 11 เป็นข้อยกเว้นสำหรับผู้ประกอบการค้าข้าว ดังที่บัญญัติไว้ในมาตรา 9.
เรือที่ใช้เป็นพาหนะขนข้าวเปลือกไปแลกกับบุคคลอื่น ไม่ใช่สิ่งที่บรรจุ ไม่ริบ.

โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยจำหน่ายไข่เป็ดจืด โดยมิได้ทำป้ายแสดงราคาไว้ และได้จำหน่ายไข่เป็ดไป 5 ฟอง ซึ่งเกินกว่าราคาควบคุม เจ้าพนักงานจับไข่เป็ดได้ 28650 ฟอง จำเลยให้การรับสารภาพว่าได้กระทำผิดตามฟ้องทุกประการ และว่าไข่ได้ขายเกินราคาไปจริงเพียง 500 ฟอง นอกจากนี้ไม่ใช่เป็นทรัพย์ที่ทำผิดกฎหมายดังนี้ ถือว่าจำเลยไม่ได้รับสารภาพตลอดไปถึงคำฟ้องที่ว่า จำเลยไม่ได้ปิดป้ายแสดงราคาจำหน่ายไข่เป็ดทั้ง 28650 ฟองด้วย จำเลยรับฉะเพาะไข่ 500 ฟองเท่านั้น จึงถือว่าไข่นอกจาก 500 ฟองเป็นของเกี่ยวเนื่องกับความผิด ควรริบตามกฎหมายหาได้ไม่.

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยขนน้ำสุรา 140 ลิตร 625 เซ็นติลิตร จากตำบลรองเมือง อำเภอปทุมวัน จังหวัดพระนคร มายังตำบลบางปลาสร้อย อำเภอเมืองชลบุรี จังหวัดชลบุรี โดยไม่ได้รับอนุญาต ฟ้องของโจทก์แสดงว่าจำเลยขนไปต่างตำบล ซึ่งอยู่ต่างจังหวัดด้วยกัน เป็นการขนไปต่างตำบลตาม พ.ร.บ.ภาษีชั้นใน จ.ศ. 1248 มาตรา 11 ซึ่งเป็นความผิดตามมาตรานี้.
ขนน้ำสุรามีปริมาณเกินกว่า 10 ลิตรโดยไม่ได้รับอนุญาต น้ำสุราทั้งหมดรวมกันเกิดเป็นความผิด จึงริบสุราได้ทั้งหมด.
(อ้างฎีกาที่ 877/2492)

พ.ร.บ.การค้าข้าวหาได้บัญญัติควบคุมฉะเพาะผู้ค้าข้าวเท่านั้นไม่ แต่เป็นการควมคุมตลอดถึงกิจการต่าง ๆ อันเกี่ยวเนื่องกับการค้าข้าวนั้นด้วย.
จำเลยเป็นกสิกร มีข้าวเปลือก ซึ่งจำเลยทำจากนาของจำเลยเอง แต่จำเลยไปให้ถ้อยคำเท็จในการแจ้งปริมาณ จำเลยย่อมมีผิดตาม พ.ร.บ.การค้าข้าว
มีข้าวเปลือกไว้ในความครอบครอง 4 เกวียนหลวง แต่แจ้งปริมาณเพียง 1 เกวียนหลวงกับ 50 ถัง ดังนี้ ข้าว 4 เกวียนหลวงของกลางอันเกี่ยวเนื่องกับความผิด ต้องริบ.

จำเลยขนสุรามีปริมาณเกิน 10 ลิตร จากตำบลหัวลำโพง อำเภอปทุมวัน จังหวัดพระนคร ไปยังตำบลบางทราย อำเภอบางปลาสร้อย อำเภอเมืองชลบุรี จังหวัดชลบุรี โดยมิได้รับอนุญาต ย่อมมีความผิดตาม พ.ร.บ.ภาษีชั้นใน จ.ศ. 1248 มาตรา 11,12
(อ้างฎีกา 877/2492)
ขนน้ำสุรามีปริมาณเกิน 10 ลิตรโดยไม่ได้รับอนุญาต น้ำสุราทั้งหมดรวมกันเกิดเป็นความผิด จึงริบน้ำสุราได้ทั้งหมด.

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยขนน้ำสุราจากตำบลรองเมืองจังหวัดพระนคร มายังตำบลบางปลาสร้อย จังหวัดชลบุรี โดยไม่ได้รับอนุญาต ฟ้องของโจทก์แสดงว่าจำเลยขนไปต่างตำบลซึ่งอยู่ต่างจังหวัดกันด้วย เป็นการขนไปต่างตำบลตาม พ.ร.บ.ภาษีชั้นใน จ.ศ.1248 มาตรา 11 ซึ่งเป็นความผิดตามมาตรานี้
ขนสุราปริมาณเกิน 10 ลิตร โดยไม่ได้รับอนุญาต น้ำสุรานั้นทั้งหมดรวมกันเกิดเป็นความผิด จึงริบน้ำสุราได้ทั้งหมด.
(อ้างฎีกา 178/2486)

ได้ความว่า เมื่อเรือนิวชวางจากฮ่องกงมาถึงกรุงเทพฯ มีบุหรี่ซิกาแรตบรรทุกมา 25 หีบ ส่งถึงยี่ห้อย่งเฮงเส็ง ต่อมานายเปงฮุยยี่ห้อย่งเฮงเส็งได้ทำหนังสือขอเปิดตรวจบุหรี่ยื่นต่อกรมศุลกากรในฐานผู้นำของเข้า ต่อมานายวิเชียรในนามยี่ห้อย่งเฮงเส็งได้ยื่นหนังสือต่อกรมสรรพสามิตต์ ขออนุญาตนำบุหรี่รายนี้เข้า กรมสรรพสามิตต์ไม่อนุญาต และมีหนังสือถึงกรมศุลกากรให้ริบบุหรี่รายนี้โดยนำเข้ามาไม่ได้รับอนุญาต กรมศุลกากรได้สอบสวนนายเปงฮุย ผู้แสดงตัวเป็นผู้ขอรับบุหรี่แทนยี่ห้อย่งเฮงเส็ง นายเปงฮุยได้ทำหนังสือยินยอมให้กรมศุลกากรริบบุหรี่ไว้เป็นของแผ่นดิน ดังนี้ ตามมาตรา 106 แห่ง พ.ร.บ.ศุลกากร 2469 ต้องถือว่านายเปงฮุยเป็นเจ้าของบุหรี่ในกิจการนี้ และความยินยอมของนายเปงฮุยให้ริบบุหรี่ จึงมีผลตามกฎหมาย.

โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยสมคบกันเล่นการพะนันจับยี่กี ทางพิจารณาฟังไม่ได้ว่าจำเลยเล่นจับยี่กี ศาลต้องยกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์ลงโทษจำเลยทุกคนตามฟ้อง จำเลยบางคนฎีกา เมื่อศาลฎีกาเห็นว่าข้อเท็จจริงที่ได้ความตามทางพิจารณา ฟังไม่ได้ว่าเป็นการเล่นจับยี่กี ดังฟ้อง ต้องยกฟ้องตลอดไปถึงจำเลยที่มิได้ฎีกาด้วย เพราะเป็นเหตุในลักษณะคดี
เมื่อศาลพิพากษาว่า จำเลยมิได้กระทำผิดดังฟ้อง ของกลางที่จับได้ มิใช่เป็นสิ่งที่มีไว้ผิดกฎหมาย ต้องคืนให้เจ้าของไป.