คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.วิ.อ. ม. 216.

ถูกทำร้ายมีบาดแผลปรากฎตามรายงานชัณสูตรบาดแผลว่าตรงกึ่งกลางสันหน้าแข้งขวากว้าง 1 ซ.ม. ยาว 2 ซ.ม. ถลอกบวม และที่คอด้านหลังเป็นแผลบวมฟกช้ำ รักษาประมาณ 7 วันหาย เพียงเท่านี้ยังไม่พอฟังว่าเป็นบาดแผลถึง บาดเจ็บทุพพลภาพตามมาตรา 254.
ฟ้องว่า จำเลยทำร้ายผู้เสียหายมีบาดแผลบาดเจ็บตามรายการชัณสูตรบาดแผลเป็นส่วนหนึ่งของฟ้องด้วย.
บาดแผลตามรายงานชัณสูตรท้ายฟ้องเป็นบาดแผลถึงบาดเจ็บหรือไม่เป็นปัญหาข้อกฎหมาย.

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานยักยอกทรัพย์ตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 131 และฐานปลอมหนังสือตามมาตรา
230.
ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตามมาตรา 131 ฐานเดียว แต่ฟังว่าจำเลยยักยอกเงินไม่เต็มตามที่ฟ้องจึงให้คืนเท่าที่จำเลย
ยักยอก.
โจทก์และจำเลยต่างอุทธรณ์คือจำเลยอุทธรณ์ขอให้ยกฟ้อง โจทก์อุทธรณ์ว่าจำเลยยักยอกเงินเต็มตามฟ้อง และ
ปลอมหนังสือด้วย ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่าจำเลยยักยอกเงินจำนวนมากกว่าที่ศาลชั้นต้นวินิจฉัยไว้ จึงพิพากษา
แก้ให้ใช้จำนวนเงินมากขึ้น และแก้ว่าจำเลยผิดตามมาตรา 230 ด้วย ส่วนอุทธรณ์ของจำเลยศาลอุทธรณ์ไม่รับไว้
พิจารณา เพราะถือว่ายื่นเกินกำหนด ดังนี้เป็นเรื่องที่โจทก์อุทธรณ์ขึ้นมาด้วยและศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษจำเลย
ตามอุทธรณ์ของโจทก์ จำเลยจึงฎีกาขึ้นมาได้ และเมื่อทางพิจารณาฟังไม่ได้ว่าจำเลยกระทำผิด ศาลฎีกาย่อมมีอำนาจ
ยกฟ้องเสียได้./

การที่โจทก์ยื่นฎีกาไว้ก่อนอ่านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ให้จำเลยฟัง ดังนี้ เมื่อใด ได้อ่านคำพิพากษาอุทธรณ์ให้จำเลยฟังแล้ว เป็นอันถือได้ว่าได้ยื่นฎีกาแล้วตามกฎหมาย
ประชุมใหญ่ครั้งที่ 14/92

จำเลยฟังคำพิพากษาศาลอุทธรณ์วันที่ 12 พฤษภาคม 2491 โจทก์ยื่นฎีกาเมื่อวันที่ 12 มิถุนายน 2491 จึงยังอยู่ในกำหนดที่โจทก์จะยื่นฎีกาได้
การฆ่าสุกรก่อน วันที่ระบุไว้ในใบอนุญาต ต้องมีความผิดตาม พ.ร.บ.อากรฆ่าสัตว์ 2488 มาตรา 12. ไม่ใช่มาตรา 11
ว.จำเลยเป็นพนักงานเทศบาลประจำโรงฆ่าสัตว์ของเทศบาล ไม่มีหน้าที่เกี่ยวกับออกใบอนุญาตให้ฆ่าสัตว์แต่อย่างใด ว.จำเลยได้แก้วันที่ในใบอนุญาต โดย จ.จำเลยเทศมนตรีซึ่งเป็นผู้บังคับบัญชาสั่งให้แก้ ดังนี้ ถือได้ว่า ว.จำเลยได้ทำตามคำสั่งของเจ้าพนักงาน ซึ่งตนอยู่ในบังคับบัญชา โดยเชื่อว่าเป็นการชอบและมีเหตุผลอันสมควร ไม่ควรรับอาญา ตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 52 (2).

คดีอาญา ศาลพิพากษาปรับนายประกันฐานผิดสัญญาเป็นจำนวนเงินเกิน 2000 บาท นายประกันย่อมฎีกาขอลดหย่อนค่าปรับได้./

จำเลยทั้งหมดได้แต่งตั้งให้ทนายคนเดียวกันเป็นทนายของจำเลยทุกคน ทนายจำเลยเป็นผู้ลงนามในฟ้องฎีกา ต้องถือว่าเป็นฟ้องฎีกาของจำเลย ผู้ที่ได้ฟังคำพิพากษาศาลอุทธรณ์แล้วและได้ยื่นฎีกาภายในกำหนดเท่านั้น
ศาลชั้นต้นยกฟ้องเพราะฟ้องของโจทก์ไม่เป็นองค์แห่งความผิด ศาลอุทธรณ์เห็นว่าฟ้องโจทก์เป็นองค์แห่งความผิด ให้ศาลชั้นต้นวินิจฉัยข้อเท็จจริงแล้วพิพากษาใหม่ จำเลยฎีกา มิได้คัดค้านว่าคำพิพากษาศาลอุทธรณ์มิได้ถูกต้องตรงไหน กลับเสนอข้อเท็จจริงที่ต่างนำสืบมาว่า จะควรฟังอย่างไร ดังนี้ ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัยข้อเท็จจริงที่ศาลล่างยังไม่ได้วินิจฉัย
ฟังคำพิพากษาศาลอุทธรณ์วันที่ 5 มิถุนายน 2491 ยื่นฎีกาวันที่ 5 กรกฎาคม 2491 หาขาดอายุความไม่

สาลอุธรน์ลงโทสจำเลยคนหนึ่งตามมาตรา 258 โจทดีกา ขอไห้ลงโทสจำเลยคนที่ถูกปล่อยตามมาตรา 258 แม้สาลดีกาฟังว่า คดีไม่มีควมผิดตามมาตรา 258 เกิดขึ้น สาลก็ไม่แก้ไขสำหรับจำเลยคนที่ถูกสาลอุธรน์ลงโทสได้.

ไนคดีที่สาลตั้งทนายไห้จำเลย ทนายจำเลยจะลงชื่อไนท้ายดีกาแทนตัวจำเลยโดยจำเลยมิได้ยื่นไบแต่งทนายหรือไบมอบอำนาดไห้นำเนินกะบวนพิจารนา หาได้ไม่.