คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
พ.ร.บ.ศุลกากร (ฉบับที่ 7) พ.ศ.2480 ม. 10

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยบังอาจพยายามขนสินค้าผ่านเขตแดนทางบกออกนอกราชอาณาจักรเข้าไปในเขตประเทศกัมพูชานอกทางอนุมัติแต่ถูกพนักงานเจ้าหน้าที่ขัดขวางจับกุมเสียก่อน ซึ่งเป็นความผิดตามพระราชบัญญัติศุลกากร (ฉบับที่ 7) พ.ศ.2480 มาตรา 5 อันมีบทลงโทษตามมาตรา 10 มาตรา 10 นี้ บัญญัติว่า ผู้ฝ่าฝืนมาตรา 5 ต้องระวางโทษดังที่บัญญัติไว้ในมาตรา 27 แห่งพระราชบัญญัติศุลกากร พ.ศ.2469 จึงเห็นได้ว่ามาตรา 10 ดังกล่าวนั้นโยงไปให้เอาโทษในพระราชบัญญัติศุลกากร พ.ศ.2469 มาตรา 27 มาใช้บังคับเมื่อจำเลยกระทำผิดโดยฝ่าฝืนมาตรา 5,10 แห่งพระราชบัญญัติศุลกากร (ฉบับที่ 7) ซึ่งการพยายามกระทำความผิดตามมาตรา 5 ก็มีโทษเช่นเดียวกับการกระทำผิดสำเร็จ ศาลก็ลงโทษตามพระราชบัญญัติศุลกากร พ.ศ. 2469 มาตรา 27 ได้เต็มตามที่มาตรา 10 ให้โยงมาใช้ แม้โจทก์จะได้อ้างมาตรา 80 แห่งประมวลกฎหมายอาญามาด้วยก็จะถือว่าโจทก์ประสงค์จะให้ลงโทษเพียงฐานพยายาม คือสองในสามของโทษสำหรับความผิดสำเร็จหาได้ไม่

เมื่อศาลเห็นว่าการกระทำของจำเลยไม่เป็นผิด แม้จำเลยจะไม่ได้ต่อสู้ ศาลก็ยกขึ้นวินิจฉัยไม่เอาผิดแก่จำเลยได้
จำเลยถูกจับฐานนำเงินตราต่างประเทศเข้ามาในราชอาณาจักรก่อนถึงด่านพรมแดนคือยังมิทันนำเงินล่วงพ้นด่านเข้ามานั้นยังไม่มีความผิด แต่เงินตราต่างประเทศต้องยึดไว้ให้โอกาสจำเลยปฏิบัติตามกฎหมายว่าด้วยการนำเงินตราต่างประเทศเข้ามาในราชอาณาจักร
อ้างฎีกาที่ 811/2483
ธนบัตรไทยของจำเลยที่ถูกจับรวมกับเงินตราต่างประเทศนั้นก็ยังเป็นธนบัตรไทยอยู่นั่นเอง
เงินตราต่างประเทศที่จะนำเข้ามาในราชอาณาจักรและจะยึดไว้ให้โอกาสแก่จำเลยขออนุญาตนั้นยึดไว้ทั้งหมด ไม่ใช่ยึดไว้เฉพาะส่วนที่เกินพันบาท

เมื่อสาลเห็นว่าการกะทำของจำเลยไม่เปนผิด แม้จำเลยจะไม่ได้ต่อสู้ สาลก็ยกขึ้นวินิฉัยไม่เอาผิดแก่จำเลยได้
จำเลยถูกจับถานนำเงินตราต่างประเทสเข้ามาไนราชอานาจักรก่อนถึงถานพรมแดน คือยังมิทันนำเงินล่วงพ้นด่านเข้ามานั้น ยังไม่มีความผิด แต่เงินตราต่างประเทสต้องยึดไว้ไห้โอกาสจำเลยปติบัติตามกดหมายว่าด้วยการนำเงินตราต่างประเทสเข้ามาไนราชอานาจักร
อ้างดีกาที่ 811/2483
ธนบัตรไทยของจำเลยที่ถูกจับรวมกับเงินตามต่างประเทศนั้น ก็ยังเปนธนบัตรไทยหยู่นั่นเอง เงินตราต่างประเทสที่จะนำเข้ามาไนราชอานาจักรและจะ+ไห้โอกาสแก่จำเลยขออนุญาต+ไว้ทั้งหมด ไม่ใช่ยึดไว้ฉเพาะส่วนที่เกินพันบาท