คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย: ป.อ. ม. 295

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 360/2493 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การพิพากษาลงโทษจำเลยที่รับสารภาพในคดีสมคบพยายามลักทรัพย์และชิงทรัพย์ โดยพิจารณาจากข้อกล่าวหาแยกส่วน

คำพ้องเป็นฟ้องจำเลยหลายคนแต่ข้อกล่าวหาแยกได้เป็น 2 ตอน ตอนแรกกล่าวหาว่า จำเลยสมคบกันพยายามลักทรัพย์ ในตอนหลังกล่าวหาจำเลยบางคนฐานชิงทรัพย์ประกอบด้วยเหตุฉกรรจ์อันมีอัตราโทษขั้นสุงสุดถึง 10 ปี ดังนี้เมื่อจำเลยที่ถูกกล่าวหาในตอนแรกรักสารภาพแล้ว ศาลพิพากษาลงโทษได้ตาม ม.176 วิ.อาญา.

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 581/2488

การลักทรัพย์และการใช้กำลังทำร้าย: ความแตกต่างระหว่างความผิดฐานลักทรัพย์และชิงทรัพย์

ในการที่จำเลยลักทรัพย์นั้นเจ้าทรัพย์เข้าจับจำเลยจนถึงกอดปล้ำกันล้มลุกคลุกคลานไป เมื่อเลิกกันแล้ว ปรากฏว่าแขนของเจ้าทรัพย์ฟกช้ำโดบไม่ปรากฏเหตุดั่งนี้ ไม่พอฟังได้ว่าจำเลยมีเจตนาทำร้ายเจ้าทรัพย์ ไม่มีผิดฐานชิงทรัพย์คงมีผิดแต่ฐานลักทรัพย์

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 639/2487 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การพิพากษาคดีรับของโจร: วันที่จับของกลางไม่ใช่ประเด็นสำคัญ หากฟ้องระบุช่วงเวลาเกิดเหตุไว้แล้ว

ไนคดีรับของโจรวันที่โจทกล่าวไนฟ้องค่างกับวันที่จับของกลางจากจำเลย ไม่ไช่ข้อเท็ดจิงที่ความไนนั้นทางพิจารนาต่างกับวันที่ไนฟ้อง เพราะสาลมิได้ถือเอาวัน+ของกลางได้เปนวันที่จำเลย+ผิด.

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 181/2487

การไม่อนุญาตแก้ฟ้องคดีอาญา เหตุผลคือโจทก์ไม่แสดงเหตุอันควร การไม่ส่งสำเนาคำพิพากษาให้นายหลวงจำเลยเป็นเหตุในลักษณะเดียวกัน

เมื่อคำร้องขอแก้ฟ้องโจทไม่สมเหตุอันควนหย่างได สาลย่อมไม่อนุญาตไห้แก้ฟ้อง
อ้างดีกาที่ 774/2481, 425/2486
ไนชั้นสาลดีกาพิจารนาถึงเรื่องไม่ยอมไห้โจกแก้ฟ้องนั้น ถือว่าเปนเหตุไนลักสนะคดี สาลดีกาพิพากสาไห้เปนประโยชน์แก่จำเลยซึ่งไม่ได้รับสำเนาดีกาด้วยได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 863/2486 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การลักทรัพย์ในเคหะสถานโดยได้รับอนุญาตจากผู้ดูแล ทำให้ไม่เป็นความผิดฐานลักทรัพย์

ลักทรัพย์ไนเคหะสถานโดยจำเลยคนหนึ่งซึ่งเปนผู้แทนเจ้าทรัพย์ที่ดูแลเคหะสถานหยู่ไนขนะนั้นอนุญาตไห้จำเลยอีกคนหนึ่งเข้าไนเข้าไปลักไม่เปนการลักทรัพย์ตาม ม. 294(1).

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 809/2486 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การรับของโจรต้องมีตัวโจรและหลักฐานการส่งมอบทรัพย์สิน การครอบครองทรัพย์สินที่ตกหล่นเองไม่ถือเป็นความผิด

ความผิดถานรับของโจรจะมีได้ต่อเมื่อมีการรับของร้ายไว้จากผู้หนึ่งผู้ได
ข้อเท็ดจิงฟังได้เพียงว่าทรัพย์หยู่ไนความครอบครองของจำเลยแต่ไม่ได้ความว่าจำเลยร่วมคิดกับผู้อื่นลักทรัพย์นั้นมาหรือว่ามีผู้ที่ลักมาส่งทรัพย์นั้นไห้จำเลย เช่นนี้จะลงโทสถานลักทรัพย์หรือรับของโจรไม่ได้.

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 781/2486 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

สิทธิในของกลาง: การคืนของกลางให้แก่ผู้รับซื้อที่ไม่ใช่คู่ความ

ของกลางไนคดีลักทรัพย์ซึ่งบุคคลรับซื้อไว้จากจำเลยเมื่อบุคคลนั้นไม่ได้เปนคู่ความและไม่มีกรนีจะวินิฉัยถึงสิทธิระหว่างผู้เสียหายและบุคคลนั้นแล้ว สาลสั่งคืนไห้แก่บุคคลผู้รับซื้อไว้นั้น

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 807/2485 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

กรรมสิทธิ์ในทรัพย์สิน: แม้ชื่อในทะเบียนไม่ตรงกับเจ้าของ ผู้ครอบครองอยู่ตลอดเวลายังคงเป็นเจ้าของ

ในคดีเรื่องลักรถจักรยานในฟ้องระบุว่าเป็นของเจ้าทรัพย์ และได้ความรถเป็นของเจ้าทรัพย์จริง แม้ในใบทะเบียนจะมีชื่อผู้อื่นก็ไม่สำคัญ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 657/2485 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

ความผิดฐานพยายามลักทรัพย์โดยการสมคบร่วมกันและเฝ้าดูช่วยเหลือ

สมคบกันไปลักทรัพย์คนหนึ่งเข้าไปในร้านเพื่อจะลักทรัพย์ อีกคนหนึ่งเฝ้าต้นทางเพื่อช่วยเหลือ บังเอิญเจ้าทรัพย์เดินกลับมา คนเฝ้าต้นทางทำอาณัติสัญญาณให้ อีกคนหนึ่งทราบดังนี้ ย่อมผิดฐานเป็นตัวการด้วยกัน

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 937/2484

การงัดแงะเพื่อลักทรัพย์: ห้องไม่ใช่สิ่งบรรจุทรัพย์ตามกฎหมาย

การงัดกุญแจห้องเข้าไปลักทรัพย์ ไม่ถือว่าเป็นการลักทรัพย์โดยกิริยางัดผ่าเปิดสิ่งบรรจุทรัพย์ เพราะห้องเรือนไม่ใช่สิ่งบรรจุทรัพย์ตามข้อ 5 แห่งมาตรา 293

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย ป.อ. ม. 295