คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย: ป.อ. ม. 295

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1238/2482

การกำหนดช่วงเวลากระทำผิดในคดีอาญา และการพิสูจน์ข้อเท็จจริงเกี่ยวกับเวลา

ฟ้องว่าทำผิดระหว่างพระอาทิตย์ตกวันที่ 22 ถึงพระอาทิตย์ขึ้นวันที่ 23 ซึ่งตรงกับขึ้น 4 และ 5 ค่ำ+กัน พะยานโจทก์ว่าจำเลยทำผิดวันขึ้น 5 ค่ำ เวลาราว 3 นาฬิกา ดังนี้ จะถือว่าโจทก์ฟ้องผิดนั้นไม่ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 498/2482

อายุความฟ้องคดีอาญา: การหยุดและเริ่มต้นนับอายุความจากการส่งสำเนาฎีกาที่ไม่สำเร็จ

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์ตามกฎหมายอาญา ม.295 +มีอายุความฟ้องร้อง + ปี ศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ยกฟ้อง โจทก์ฎีกาแต่+สำเนาฎีกาให้จำเลยมิได้ โจทก์ทราบก็มิได้ดำเนินกระบวนพิจารณาอย่าง+จนล่วงเลยเวลากว่า + ปีแล้ว ต้องถือว่าคดี ขาดอายุความแล้ว

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 427/2482

อำนาจศาลในการลงโทษตามความผิดที่ถูกต้อง แม้มิได้อ้างบทมาตรานั้น โดยไม่เกินคำขอ

ศาลมีอำนาจลงโทษจำเลยตามฐานความผิดที่ถูกต้องนอกไปจากบทมาตราที่อ้างได้ ในเมื่อไม่เป็นการเกินคำขอ
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยมีสาตราวุธเข้าไปลักทรัพย์เขาถึงในเคหะสถานในเวลาค่ำคืน แต่ขอให้ลงโทษ ตาม ม.293,294 แม้ โจทก์จะสืบสมตามคำบรรยายฟ้องอันเป็นความผิด ตาม ม.295 แล้วก็ตามก็จะลงโทษตามมาตรานั้นไม่ได้ เพราะเป็นการเกินคำขอ
อ้างฎีกาที่ 368/2480 907/2480 และ 1725/2480

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 246/2482

พยายามลักทรัพย์: การกระทำใกล้สำเร็จถือเป็นความผิด

จำเลยเอาพะองพาดกับรั้วติดกับฝากห้องปีนขึ้นไปอยู่บนหลังคากันสาดกำลังเหนี่ยวจะขึ้นระเบียงเรือนตรงห้องไว้ทรัพย์เพื่อทำการลักทรัพย์เผอิญตำรวจมาพบเข้าจึงหนีไป ดังนี้จำเลยมีผิดฐานพยายามลักทรัพย์ อ้างฎีกาที่ 997/2474 และ 88/2478

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1135/2481

โทษกักกันเป็นโทษพิเศษต่างหากจากโทษจำคุก ไม่ขัดกับมาตรา 70 อาญา

โทษกักกันเป็นโทษพิเศษโดยเอกเทศเพิ่มขึ้นอีกโสดหนึ่งต่างหากจากโทษที่บัญญัติไว้สำหรับความผิดนั้น ๆ ไม่อยู่ในบทบังคับมาตรา 70 แห่งกฎหมายอาญา

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 771/2481

การฟ้องคดีอาญาฐานลักทรัพย์และรับของโจร ต้องมีการบรรยายองค์ความผิดครบถ้วน หากฟ้องไม่ชัดเจนศาลต้องยกฟ้อง

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยลักทรัพย์แล้วนำเอาทรัพย์ไปขายให้แก่ผู้มีชื่อ โดยจำเลยรู้อยู่แล้วว่าเป็นของร้ายได้มาโดยการกระทำผิดกฎหมายดังนี้จะลงโทษจำเลยฐานรับของโจรมิได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 679/2481

การลักทรัพย์ในเวลากลางคืนต้องมีเหตุฉกรรจน์อื่นประกอบ จึงจะผิดตาม ม.295

งัดกุญแจประตูห้องเรือนเข้าไปลักทรัพย์ในเวลาค่ำคืน ต้องมีความผิดตามกฎหมายอาญา ม.294 วรรคท้ายความผิดตามกฎหมายอาญา ม.295 นั้นจะต้องประกอบด้วยเหตุฉกรรจ์อย่างอื่น + ม.293 ไม่ใช่เหตุเวลาค่ำคืนซึ่งมีบัญญัติไว้ใน ม.295 แล้วแต่อย่างเดียว
(หมายเหตุ การงัดกุญแจประตูห้องเรือนไม่เรียกว่าเป็นการไขกุญแจด้วยเครื่องมืออย่างอื่นตาม ม.293(4) ตามฎีกาประชุมใหญ่ที่ 695/2479)

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 325/2481

การฟ้องคดีลักทรัพย์และเรียกค่าไถ่ โดยการบรรยายฟ้องไม่สอดคล้องกับความผิดฐานรับของโจร

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยสมคบกันลักทรัพย์ รุ่งขึ้นสมคบกันเรียกค่าไถ่ทรัพย์ที่ลักมาหรือรับไว้โดยรู้อยู่ว่าเป็นของร้าย ขอให้ลงโทษตาม ม.295,321 ดังนี้ ศาลจะลงโทษจำเลยตาม ม.321 ไม่ได้ เพราะข้อความที่บรรยายไม่เป็นไปในทางความผิดฐานรับของโจร

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 221/2481

การบรรยายลักษณะทรัพย์สินในฟ้องคดีลักทรัพย์: เพียงพอหรือไม่ทำให้จำเลยเสียเปรียบ

โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยลักทรัพย์ไปเป็นจำนวนมากและแจ้งรายละเอียดถึงชนิดน้ำหนักกับราคาทรัพย์ที่หายโดยชัดเจนดังนี้ ไม่เรียกว่าฟ้องของโจทก์เคลือบคลุมทำให้จำเลยเสียเปรียบ
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้ลงโทษจำคุกจำเลย 4 ปี ตามกฎหมายอาญา ม.295 จำเลยฎีกาในข้อเท็จจริงมิได้

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.อ. ม. 295

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 544/2483