คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.รัษฎากร ม. 78 วรรคสอง

โจทก์ผลิตน้ำตาลทรายดิบขายให้แก่องค์การคลังสินค้าขายในประเทศ โจทก์จึงเป็นผู้ประกอบการค้า มีหน้าที่ต้องเสียภาษีการค้าตาม ป.รัษฎากรมาตรา 78 และตาม พ.ร.ฎ.ออกตามความในประมวลรัษฎากรว่าด้วยการลดอัตราและยกเว้นภาษีการค้า (ฉบับที่ 54) พ.ศ.2517 บัญชีท้าย พ.ร.ฎ. บัญชีที่ 1หมวด 1 (7) แต่โดยที่ได้มีประกาศอธิบดีกรมสรรพากรเกี่ยวกับภาษีการค้า(ฉบับที่ 18) เรื่อง กำหนดหน้าที่ผู้เสียภาษีการค้า ตามมาตรา 78 วรรคสองแห่ง ป.รัษฎากร ลงวันที่ 5 กุมภาพันธ์ 2517 ข้อ 3 ให้ผู้ส่งออกเป็นผู้เสียภาษีการค้าในอัตราร้อยละ 7 ของรายรับ ดังนั้น แม้ว่าโจทก์มีหน้าที่เสียภาษีการค้าแต่เมื่ออธิบดีกรมสรรพากรได้มีประกาศดังกล่าวผลักภาระการเสียภาษีการค้าให้แก่ผู้ส่งออกต้องชำระภาษีเต็มในอัตราร้อยละ 7 ของรายรับเสียแล้ว เท่ากับจำเลยที่ 1ยอมให้เปลี่ยนตัวผู้เสียภาษีการค้าจากผู้ผลิตไปเป็นผู้ส่งออก โจทก์จึงไม่ต้องเสียภาษีการค้าจากการขายน้ำตาลทรายดิบให้แก่องค์การคลังสินค้า

การที่มีโรงแรมอยู่หน้าสถานีรถไฟ แล้วเจ้าของโรงแรมเช่าที่ดิน บริเวณหน้าสถานีรถไฟ เพื่อเอาอาหารจากโรงแรมไปเร่ขาย เมื่อรถไฟผ่านไปมา ของเหลือก็เอากลับไปโรงแรม ดังนี้ไม่ถือว่า ใช้ที่ดินบริเวณหน้าสถานีรถไฟนั้นเกี่ยวเนื่องกับโรงแรมในการประกอบหรือดำเนินกิจการค้าของโรงแรม จะเรียกประเมินภาษีจากเจ้าของโรงแรม ในฐานใช้ที่ดินนั้นเกี่ยวกับร้านค้าอีกไม่ได้(ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 1/93)

ร้านค้าตามความหมายในประมวลรัษฎากร มาตรา 78 วรรค 2 ซึ่งหมายความว่า สถานที่ซึ่งใช้การประกอบหรือดำเนินกิจการค้านั้น จะต้องหมายความอย่างที่คนธรรมดาสามัญเข้าใจกันอยู่โดยทั่วๆ ไป คือ หมายความถึงสถานที่ที่ประชาชนทั่วไปจะไปติดต่อทำการซื้อขายหรือทำการขายสินค้าชนิดนั้นๆ กับผู้ค้าของชนิดนั้นๆ หรือตัวแทนของเขาได้ตามปกติ
ยุ้งข้าวที่ใช้เก็บข้าวเปลือก ส่วนการซื้อและขายข้าวเปลือกได้ตกลงซื้อหรือขายกันในที่อื่น เมื่อซื้อข้าวได้แล้วก็นำเข้ามาเก็บไว้ในยุ้ง และเมื่อขายข้าวแล้วก็มาชั่งตวงข้าวเปลือก ส่งมอบให้ผู้ซื้อที่ยุ้งนี้ ดังนี้ยุ้งข้าวไม่ใช่ร้านค้าตามความหมายในประมวลรัษฎากร ไม่ต้องเสียภาษีประเภทร้านค้า