คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
กฎหมายลักษณะอาญา ม. 249.

เอายาพิษผสมกาแฟให้เขากิน จำนวนยาพิษที่ผสมกาแฟให้กินนั้นทำให้ถึงตายได้แต่เขาไม่ตายเพราะแพทย์รักษาไว้ทันเช่นนี้ ต้องมีความผิดฐานพยายามฆ่าคน ไม่ใช่เพียงฐานทำร้ายร่างกาย

พี่สะใภ้ขอแรงเพื่อนบ้านให้มาช่วยถากถางที่พิพาท ซึ่งจำเลยมั้นใจว่าเป็นที่ของจำเลย จำเลยจึงเอาปืนติดตัวไปพูดห้ามแต่พี่สะใภ้กลับโต้เถียงว่าเป็นที่ของพี่สะใภ้ และยังด่าจำเลยเป็นคำหยาบและด่าถึงพ่อแม่จำเลย ๆ บันดาลโ?ษะขึ้นมาจึงเอาปืนที่ติดตัวไปนั้นยิงพี่สะใภ้ตาม ดังนี้ ถือว่าเป็นการกระทำโดยถูกยั่ว ได้ลดโทษตามก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 55,

ผู้ตายกับจำเลยไปช่วยเขาไถนาด้วยกัน เมื่อไถนาเสร็จแล้วมีการเลี้ยงสุราอาหาร ผู้ตายกินอิ่มแล้วเดินไปที่จำเลย ตีศีร์ษะจำเลย 2 ทีแล้ววิ่งหนี จำเลยวิ่งไล่ไปทันที่คูน้ำข้างถนน เข้าปล้ำกัน ปรากฎว่าผู้ตายมีบาดแผลถูกแทง 6 แห่ง เป็นบาดแผลสาหัส 2 แห่ง ผู้ตายขาดใจตายในวันนั้น ดังนี้ เป็นเรื่องจำเลยกระทำไปโดยบรรดาลโทษะ หาใช่เป็นเรื่องป้องกันไม่
ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 249 จำคุก 15 ปี ลดโทษ-ตามมาตรา 59 หนึ่งในสาม คงจำคุก 10 ปี ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยกระทำไปโดยบรรดาลโทษะจึงลดโทษให้ตามมาตรา 55 อีกกึ่งหนึ่ง คงจำคุก 5 ปี ดังนี้จำเลยฎีกาว่าจำเลยได้กระทำการป้องกันพอสมควรแก่เหตุ ได้

ภรรยาผู้ตายได้เป็นโจทก์ฟ้องจำเลยหาว่าฆ่าผู้ตาย โดยเจตนา ศาลชั้นต้นรับฟ้องไว้ไต่สวนมูลฟ้องแล้ว ต่อมาศาลได้อนุญาตให้ภรรยาผู้ตายถอนฟ้องแล้ว บิดามารดาของผู้ตายจะกลับมาฟ้องขอให้ลงโทษ จำเลยในความผิดฐานเดียวกันหาได้ไม่ เพราะถือว่าได้ถอนคดีอาญาไปจากศาลตาม ป.ม.วิ.อาญามาตรา 36.

ความผิดของจำเลยในครั้งก่อนเป็นความผิดฐานลักทรัพย์อันเป็นความผิดฐานประทุษร้ายต่อทรัพย์ตามมาตรา 73 ข้อ 12 ส่วนความผิดในครั้งหลังเป็นความผิดฐานประทุษร้ายต่อชีวิตและร่างกายตามมาตรา 73 ข้อ 10 เป็นความผิดคนละประเภทและคนละข้อ ศาลจะเพิ่มโทษจำเลยตามมาตรา 73 ไม่ได้ จะต้องเพิ่มตามมาตรา 72.

โจทก์ฟ้องว่า จ. กับพวกฝ่าย หนึ่ง ย.กับพวกอีกฝ่ายหนึ่งต่าง ใช้ มีด ไม้ ครกแตก และกำลังกายทำร้ายร่างกายซึ่งกัน ย.ถึงแก่ความตายโดย จ. ใช้มีดซุยแทง ย. แม้ทางพิจารณาจะไม่ได้ความว่า จ.ได้เข้าวิวาทต่อสู้กับจำเลยอื่นดังที่กล่าวในฟ้อง แต่ฟ้องโจทก์กล่าวชัดแล้วว่า จ.ใช้มีดซุยแทง ย. โดยเจตนาจะฆ่าให้ตาย ยังได้อ้าง ก.ม. ลักษณะอาญามาตรา 249 เป็นบทลงโทษด้วย ดังนี้ จะว่าทางพิจารณาต่างกับข้อเท็จจริงที่กล่าวในฟ้องไม่ได้ จึงลงโทษตามมาตรา 249 ได้.

จำเลยที่ 1 เป็นปลัดอำเภอกับจำเลยที่ 3 เป็นตำรวจได้ควบคุมผู้ต้องหาในข้อหาฐานหมิ่นประมาทขัดขวางต่อสู้เจ้าพนักงาน ระหว่างควบคุมผู้ต้องหาหลบหนี จำเลยที่ 1 ได้สั่งให้จำเลยที่ 3 ยิงผู้ต้องหาขณะกำลังวิ่งหนีถึงแก่ความตาย ดังนี้ จำเลยที่ 1 และที่ 3 ย่อมมีผิดฐานฆ่าคนโดยเจตนา จำเลยที่ 3 จะอ้างว่าทำตามคำสั่ง โดยเชื่อว่าเป็นการชอบด้วยเหตุผลอันสมควรไม่ได้
การชันสูตรศพนั้นจะไม่ขุดศพขึ้นตรวจดูก็ได้ในเมื่อกรรมการผู้ชันสูตรศพเห็นว่าไม่จำเป็นเพราะได้สอบสวนผู้ชันสูตรศพเดิม และพะยานอื่นอันเป็นที่พอใจแล้ว

จำเลยกับพรรคพวกได้สมคบกันมาทำร้าย ฉ. โดยแบ่งหน้าที่กัน คือจำเลยกับพวกขึ้นไปฟัน ฉ. ที่บนเรือน ส่วนพวกอีกคนหนึ่งมีอาวุธปืนรับหน้าที่เป็นผู้คุ้มกัน และคอยช่วยเหลืออยู่ข้างล่าง คนที่อยู่ข้างล่างยิง ฉ.ขณะที่หนีลงเรือน กระสุนปืนพลาดไปถูกภรรยา ฉ. ตาย ดังนี้จำเลยย่อมมีผิดฐานเป็นตัวการฆ่าคนตายโดยเจตนาด้วย.

ปลัดอำเภอได้ทำการชัณสูตรบาดแผลผู้ตายไว้ก่อนตาย และเมื่อผู้ตายถึงแก่ความตาย ก็ได้บันทึกต่อไว้ว่า ตายเวลาไหน เพราะเหตุใด แต่ในการชัณสูตรนี้ไม่มีแพทย์ร่วมด้วย พฤตติการณ์ดังนี้ ไม่ใช่เป็นเรื่องทำการชัณสูตรพลิกศพยังไม่เสร็จ เป็นแต่ทำไม่ถูกต้อง หรือเท่ากับไม่มีการชัณสูตรพลิกศพเลย โจทก์ย่อมฟ้องจำเลยในความผิดฐานฆ่าคนได้.

โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลย 3 คนสมคบกันฆ่าคนโดยเจตนา ทางพิจารณาปรากฎว่า จำเลยที่ 2-3 ใช้ไม้ตีผู้ตายคนละทีก่อน แล้วจำเลยที่ 1 จึงเอาปืนยิงผู้ตายถึงแก่ความตาย ดังนี้ตามลักษณะคดี จำเลยทั้ง 3 หาได้สมคบกันฆ่าผู้ตายโดยเจตนาไม่ จำเลยที่ 1 ผู้เดียวมีความผิดฐานฆ่าคนโดยเจตนา จำเลยที่ 2-3 มีความผิดฐานทำร้ายร่างกายมีบาดเจ็บ.