คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
พ.ร.บ.ว่าด้วยการเวนคืนอสังหาริมทรัพย์ พ.ศ.2477 ม. 4

ขณะทำสัญญาซื้อขายอสังหาริมทรัพย์เพื่อสร้างทางพิเศษนั้นพระราชกฤษฎีกากำหนดเขตที่ดินในบริเวณที่ที่จะเวนคืนในท้องที่เขตพระโขนง ฯลฯ พ.ศ. 2530 ซึ่งกำหนดให้ผู้ว่าการการทางพิเศษแห่งประเทศไทยเป็นเจ้าหน้าที่เวนคืนอสังหาริมทรัพย์ตามพระราชกฤษฎีกานี้ ได้สิ้นผลบังคับใช้ไปแล้วเพราะหมดอายุ ฐานะเจ้าหน้าที่เวนคืนอสังหาริมทรัพย์ของผู้ว่าการการทางพิเศษฯ กับฐานะของคณะกรรมการเพื่อทำหน้าที่กำหนดราคาเบื้องต้นและจำนวนเงินค่าทดแทนอสังหาริมทรัพย์ที่จะต้องเวนคืน ตามพระราชกฤษฎีกาดังกล่าวจึงสิ้นผลลง ราคาเบื้องต้นของอสังหาริมทรัพย์ที่จะต้องเวนคืนที่คณะกรรมการชุดนี้กำหนดก็ย่อมสิ้นผลไปด้วยดังนั้นสัญญาซื้อขายอสังหาริมทรัพย์ซึ่งผู้ว่าการของจำเลยที่ 2ทำในขณะไม่มีฐานะเป็นเจ้าหน้าที่แล้ว จึงเป็นการ กระทำโดยปราศจากอำนาจและไม่ถูกต้องตามขั้นตอนของพระราชบัญญัติว่าด้วยการเวนคืนอสังหาริมทรัพย์ พ.ศ. 2530มาตรา 10 วรรคหนึ่ง ย่อมไม่มีผลใช้บังคับ การกำหนดค่าทดแทนที่ดินของโจทก์ที่จะต้องถูกเวนคืนและจ่ายเงินค่าทดแทนที่ดินดังกล่าวให้แก่โจทก์จึงต้องดำเนินการใหม่

โจทก์จะมีอำนาจฟ้องเพียงใดหรือไม่นั้น ศาลย่อมมีอำนาจวินิจฉัยในเบื้องต้นได้ แม้จำเลยจะไม่ได้กล่าวความข้อนั้นไว้ในคำให้การก็ตาม
โจทก์ฟ้องในฐานะเป็นกรรมการเวนคืนอสังหาริมทรัพย์ ศาลย่อมมีอำนาจวินิจฉัยว่ากรรมการเวนคืนอสังหาริมทรัพย์มีอำนาจฟ้องคดี หรือไม่

โจทก์จะมีอำนาจฟ้องเพียงใดหรือไม่นั้น ศาลย่อมมีอำนาจวินิจฉัยในเบื้องต้นได้ แม้จำเลยจะไม่ได้กล่าวความข้อนั้นไว้ในคำให้การก็ตาม
โจทก์ฟ้องในฐานะเป็นกรรมการเวนคืนอสังหาริมทรัพย์ ศาลย่อมมีอำนาจวินิจฉัยว่า กรรมการเวนคืนอสังหาริมทรัพย์ มีอำนาจฟ้องคดีหรือไม่.