คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
กฎหมายลักษณะอาญา ม. 53.

ผู้ตายมีนิสัยเป็นคนพาลเที่ยวคามระรานจำเลย ก่อนตาย ได้ชกจำเลยด้วยสนับมือและเตะจำเลยๆ จึงหยิบไม้ฟืนที่ทางตีผู้ตายไป 4 - 5 ทีเพื่อป้องกันชีวิตจำเลยให้พ้นภยันตรายซึ่งถูกผู้ตายเป็นผู้ก่อขึ้นผุ้ตายล้มลงแล้วจำเลยก็มิได้ตีซ้ำอีก แม้ไม้ฟืนที่จำเลยตีผู้ตายไปถูกที่สำคัญ เป็นเหตุให้ถึงแก่ความตาย การกระทำของจำเลยก็ยังเป็นการป้องกันไม่เกินสมควรแก่เหตุ จึงไม่ควรลงโทษแก่จำเลย

จำเลยถูกผู้ตายเอามือค้ำคอโดยจำเลยไม่ทราบว่าเป็นใคร เพราะอยู่ในที่มืดเมื่อจำเลยใช้ขวานฟันผู้ตายครั้งที่หนึ่งแล้ว ไม่ปรากฎว่าผู้ตายได้กระทำอะไรแก่จำเลยอีกเลย การที่จำเลยฟันครั้งที่สองอีกจนผู้ตายถึงตาย การกระทำของจำเลยจึงเป็นการเกินสมควรแก่เหตุ ต้องมีผิดตามมาตรา 251,53 ก.ม.ลักษณะอาญา.

ผู้ตายได้ใช้ไม้ตีจำเลยถูกไหล่จนจำเลยขะมำลง มีผู้มาห้ามแต่ผู้ตายกลับตีจำเลยซ้ำ จำเลยยกมือขึ้นจับไม้แล้วยื้อแย่งกัน มือข้างหนึ่งของจำเลยถือมีด จำเลยจึงฟันผู้ตายด้วยมีดนั้นแล้วฟันซ้ำรวม 6 แผล การกระทำของจำเลยจึงเป็นการฆ่าคนโดยเจตนา แต่จำเลยและผู้ตายยื้อแย่งไม้กันอยู่ เป็นการต่อสู้ชุลมุน ผู้ตายอาจใช้อาวุธทำร้ายจำเลยอีกก็ได้ ฉะนั้นการที่จำเลยกระทำแก่ผู้ตาย จึงเป็นการป้องกันตัว แต่เกินสมควรแก่เหตุ.

ผู้ตายกับภรรยาทะเลาะกันแล้วภรรยาผู้ตายหนีไปอยู่ในห้องของ อ. ผู้ตายตามเข้าไปโดยมีมีดปลายแหลม 1 เล่ม กับสนับมือ 1 อันเป็นอาวุธ จำเลยเป็นพี่ของภรรยาผู้ตายและอยู่ในห้องของ อ.ด้วย ขณะที่ผู้ตายแหวกม่านจะเข้าไปถึงตัวภรรยาของตน จำเลยก็แทงผู้ตายโดยเข้าใจว่าจะเข้าไปทำร้ายภรรยา ดังนี้ เป็นการป้องกัน แต่เกินสมควรแก่เหตุ

ผู้ตายจะทำชำเราจำเลย และมีอาวุธถือในมือจะแทงจำเลย จำเลยเป็นหญิง ได้แทงผู้ตาย 4 ที ผู้ตายถึงแก่ความตาย ดังนี้ การกระทำของจำเลยไม่เกินสมควรแก่เหตุ จึงไม่เป็นผิด