คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
พ.ร.บ.สุรา พ.ศ.2493

ขายสุราให้ผู้อื่นไป โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานสรรพสามิตต์ ซึ่งเป็นความผิดตาม พ.ร.บ.สุรา 2493 มาตรา
40 นั้น เมื่อปรากฎว่า สุราของกลางได้ขายและกรรมสิทธิตกเป็นของผู้ซื้อแล้ว ทั้งผู้ซื้อก็ไม่ได้รู้เห็นในการกระทำผิด
ของผู้ขายแล้ว ศาลก็ย่อมไม่ริบสุราของกลางนั้น./

ขายสุราให้ผู้อื่นไป โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานสรรพสามิตซึ่งเป็นความผิดตามพระราชบัญญัติสุรา 2493มาตรา 40 นั้นเมื่อปรากฏว่า สุราของกลางได้ขายและกรรมสิทธิ์ตกเป็นของผู้ซื้อแล้ว ทั้งผู้ซื้อก็ไม่ได้รู้เห็นในการกระทำผิดของผู้ขายแล้วศาลก็ย่อมไม่ริบสุราของกลางนั้น

ความผิดฐานขนสุราโดยไม่ได้รับอนุญาตตามมาตรา 11 แห่งพระราชบัญญัติภาษีชั้นในนั้นมุ่งหมายถึงการขนน้ำสุราที่ชอบด้วยกฎหมายไปต่างตำบลถ้าหากน้ำสุราที่ขนเป็นน้ำสุราที่ผิดกฎหมายแล้ว ย่อมไม่อยู่ในบังคับแห่งบทมาตรานี้และแม้จะเป็นเวลาที่ใช้พระราชบัญญัติสุราพ.ศ.2493 แล้วก็ตามก็ยังมีบทความทำนองเดียวกับ พระราชบัญญัติภาษีชั้นในดังกล่าวแล้วจึงยังไม่เป็นผิดตาม พระราบัญญัติภาษีชั้นในและพระราชัญญัติสุรา พ.ศ.2493 (อ้างฎีกาที่ 38/2493)

ความผิดฐานขนสุราโดยไม่ได้รับอนุญาตตามมาตรา 11 แห่ง พ.ร.บ.ภาษีชั้นในนั้น มุ่งหมายถึงการขนน้ำสุราที่ชอบด้วยกฎหมายไปต่างตำบล ถ้าหากน้ำสุราที่ขนเป็นน้ำสุราที่ผิดกฏหมายแล้ว ย่อมไม่อยู่ในบังคับแห่งบทมาตรานี้และแม้จะเป็นเวลาที่ใช้ พ.ร.บ.สุรา พ.ศ. 2493 แล้วก็ตาม ก็ยังมีบทความทำนองเดียวกับ พ.ร.บ.ภาษีชั้นในดังกล่าวแล้ว จึงยังไม่เป็นผิดตาม พ.ร.บ.ภาษีชั้นในและ พ.ร.บ.สุรา พ.ศ.2493.
(อ้างฎีกาที่ 38/2493)

ผู้ได้รับอนุญาตเป็นผู้จำหน่ายสุราขายส่งมีหน้าที่ต้องทำบัญชีน้ำสุราที่ได้รับตามใบขนโดยจดแจ้งสุราตามที่รับเข้าและที่ขนออกจากร้านถ้าละเลยไม่ทำก็ดี หรือไม่ลงบัญชีให้ถูกต้องก็ดี ย่อมมีความผิดตามพระราชบัญญัติภาษีชั้นใน และพระราชบัญญัติสุรา พ.ศ.2493 แต่ถ้ารับเอาสุราที่ได้รับอนุญาตให้จำหน่ายในจังหวัดอื่นมาพักไว้ในร้านเพื่อจะส่งไปที่ร้านต่างจังหวัด ซึ่งได้รับอนุญาตให้จำหน่ายสุราได้อีกต่อหนึ่งดังนี้ เรียกได้ว่า เป็นการเอาสุรามาพักไว้เพราะยังหาได้ขนส่งไปถึงสำนักงานหรือร้านในจังหวัดที่รับอนุญาตให้ขายส่งนั้นไม่ และการที่เอาสุรามาพักเช่นนี้ก็มีใบอนุญาตให้เก็บสุรานอกสถานที่ได้ด้วยแล้วก็ย่อมยังไม่เป็นผิดตามบทกฎหมายที่กล่าว

ผู้ได้รับอนุญาตเป็นผู้จำหน่ายสุราขายส่งมีหน้าที่ต้องทำบัญชีน้ำสุร ที่ได้รับตามใบขนโดยจดแจ้งสุราตามที่รับเข้าและที่ขนออกจากร้าน ถ้าละเลยไม่ทำก็ดี หรือไม่ลงบัญชีให้ถูกต้องก็ดี ย่อมมีความผิดตาม พ.ร.บ.ภาษีชั้นใน และพ.ร.บ.สุรา พ.ศ. 2493 แต่ถ้ารับเอาสุราที่ได้รับอนุญาตให้จำหน่ายในจังหวัดอืนมาพักไว้ในร้านเพื่อจะส่งไปที่ร้านต่างจังหวัด ซึ่งได้รับอนุญาตให้จำหน่ายสุราได้อีกต่อหนึ่ง ดังนี้ เรียกได้ว่า เป็นการเอาสุรามาพักไว้ เพราะยังหาได้ขนส่งไปถึงสำนักงานหรือร้านในจังหวัดที่รับอนุญาตให้ขายส่งนั้นไม่และการที่เอาสุรามาพักเช่นนี้ก็มีใบอนุญาตให้เก็บสุรานอกสถานที่ได้ด้วยแล้ว ก็ย่อมยังไม่เป็นผิดตามบทกฎหมายที่กล่าว

ขนสุราของรัฐบาลเกินกว่า 1 ลิตร โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานสรรพสามิต อันเป็นความผิดตาม พระราชบัญญัติสุรา2493 มาตรา 15,38 นั้นจะริบสุราของกลางไม่ได้เพราะมาตรา 45 มิได้มีบัญญัติให้ริบในกรณีเช่นนี้

ขนสุราของรัฐบาลเกินกว่า 1 ลิตรโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานสรรพสามิตต์ อันเป็นความผิดตาม พ.ร.บ.สุรา 2493 มาตรา 15-38 นั้นจะริบสุราของกลางไม่ได้เพราะมาตรา 45 มิได้มีบัญญัติให้ริบในกรณีเช่นนี้

ขนสุราตั้งแต่ 10 ลิตรขึ้นไปโดยไม่ได้รับอนุญาตอันเป็นความผิดตามพระราชบัญญัติสุรา 2493 มาตรา 14,38 นั้น จะริบสุราของกลางที่ขนนั้นตามมาตรา 45 ไม่ได้ ต้องคืนแก่เจ้าของ (อ้างฎีกาที่ 508/2494)

ขนสุราตั้งแต่ 10 ลิตรขึ้นไปโดยไม่ได้รับอนุญาตอันเป็นความผิดตาม พ.ร.บ.สุรา 2493 มาตรา 14,38 นั้น จะริบสุราของกลางที่ขนนั้นตามมาตรา 45 ไม่ได้ต้องคืนแก่เจ้าของ (อ้างฎีกาที่ 508/2494)