คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
กฎหมายลักษณะอาญา ม. 218

กฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 218 ที่บัญญัติว่า "ผู้ใดบังอาจใช้ตั๋วอย่างใดใด เช่นว่าในมาตรา 217 ที่มันรู้อยู่ว่าเป็นตั๋วปลอมแปลงก็ดี หรือปรากฏว่ามันมีตั๋วปลอมแปลง เช่นนั้นไว้โดยเจตนาที่จะใช้ก็ดี ท่านว่ามันมีความผิด" นั้น ย่อมหมายความถึงทุกคนที่บังอาจใช้ตั๋วปลอมแปลงตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา 217 โดยไม่จำกัดบุคคลว่าจะต้องไม่ใช่ลูกจ้างของนายจ้างหรือไม่ก็ย่อมมีความผิดทั้งนั้น และคำว่าใช้นั้น หมายความรวมตลอดถึงการจำหน่ายด้วย
คนขายตั๋วเก็บค่าโดยสารรถยนต์โดยสารประจำรถยนต์โดยสารสาธารณะชนทั่วไปของบริษัทบริษัท หนึ่งบังอาจมีและใช้ตั๋วรถยนต์โดยสารปลอม โดยนำมาใช้จำหน่ายแก่ผู้โดยสารโดยรู้อยู่แล้วว่าเป็นตั๋วปลอมนั้น คนขายตั๋วย่อมมีความผิดตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 218

ตั๋วรถรางอันแท้จริงนั้นบริษัทไฟฟ้า ผู้สั่งพิมพ์ได้รับไปจากโรงพิมพ์และได้จ่ายให้คนรถรางเก็บเงินโดยสารลงบัญชีเสร็จเรียบร้อยแล้ว ส่วนตั๋วของกลางนี้ได้ถูกพิมพ์ขึ้นอีกชุดหนึ่งต่างหาก โดยบริษัทหาได้สั่งให้โรงพิมพ์ พิมพ์ไม่ แม้จะพิมพ์จากแท่นพิมพ์อันเดียวกันกับตั๋วที่แท้จริงก็ตาม ก็ไม่ใช่ตั๋วอันแท้จริง แต่เป็นตั๋วที่พิมพ์เทียมขึ้นโดยเจตนาจะให้ผู้อื่นหลงว่าเป็นของแท้นับว่าเป็นตั๋วปลอมตามกฎหมาย จำเลยขายตั๋วนี้ไป 5 ม้วนเป็นความผิด

ตั๋วรถรางอันแท้จริงนั้นบริษัทไฟฟ้า ผู้สั่งพิมพ์ได้รับไปจากโรงพิมพ์และได้จ่ายให้คนรถรางเก็บเงินโดยสารลงบัญชีเสร็จเรียบร้อยแล้วส่วนตัวของกลางนี้ถูกพิมพ์ขึ้นอีกชุดหนึ่งต่างหาก โดยบริษัทหาได้สั่งให้โรงพิมพ์พิมพ์ไม่ แม้จะพิมพ์จากแท่นพิมพ์อันเดียวกันกับตั๋วที่แท้จริงก็ตาม ก็ไม่ใช่ตั๋วอันแท้จริง แต่เป็นตั๋วที่พิมพ์เทียมขึ้นโดยเจตนาจะให้ผู้อื่นหลงว่าเป็นของแท้ นับว่าเป็นตั๋วปลอมตามกฎหมายจำเลยขายตั๋วนี้ไป 5 ม้วนเป็นความผิด

ฟ้องที่กล่าวว่า 'เมื่อวันใดไม่ปรากฏ ระหว่างเดือนกรกฎาคมกับสิงหาคม 2490 เวลากลางวันจำเลยได้กระทำผิด ฯลฯ' ดังนี้ถือว่า ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดหลายกระทงให้รวมกระทงลงโทษ จำคุก 3 ปี 6 เดือน ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยมีผิดกระทงเดียวลงโทษจำคุก 2 ปี เป็นแก้ไขมาก