คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.พ.พ. ม. 130

การรับจ้างซักรีดเสื้อผ้าหรือรับจ้างตัดผม นั้นได้ชื่อว่าเป็นการประกอบธุระกิจการค้าแล้ว แม้จะมีการอยู่อาศัยด้วย ก็ไม่ถือว่าเป็นเคหะตาม พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่า ฯ
โจทก์อ้างพยานเอกสารจากจำเลยๆ รับหมายแล้วไม่ส่งและไม่แจ้งเหตุขัดข้อง ดังนี้ ศาลต้องฟังว่า จำเลยยอมรับตาม ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา 123,124, แล้ว
การบอกกล่าวเลิกการเช่า ที่ส่งไปทางไปรษณีย์ลงทะเบียนตอบรับผู้ส่ง หมายเหตุว่าส่งแล้ว ผู้รับไม่ยอมรับ คืนดังนี้ต้องถือว่าผู้เช่าได้ทราบคำบอกกล่าวนั้นแล้ว

การรับจ้างซักรีดเสื้อผ้าหรือรับจ้างตัดผม นั้นได้ชื่อว่าเป็นการประกอบธุระกิจการค้าชนิดหนึ่งเมื่อเช่าห้องเขาประกอบธุระกิจการค้าแล้วแม้จะมีการอยู่อาศัยด้วย ก็ไม่ถือว่าเป็นเคหะตาม พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯ
โจทก์อ้างพยานเอกสารจากจำเลย จำเลยรับหมายแล้วไม่ส่งและไม่แจ้งเหตุขัดข้อง ดังนี้ ศาลต้องฟังว่า จำเลยยอมรับตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 123,124 แล้ว
การบอกกล่าวเลิกการเช่า ที่ส่งไปทางไปรษณีย์ลงทะเบียนตอบรับผู้ส่ง หมายเหตุว่าส่งแล้ว ผู้รับไม่ยอมรับ คืนดังนี้ ต้องถือว่าผู้เช่าได้ทราบค่าบอกกล่าวนั้นแล้ว

0ผู้ให้เช่ามอบให้ทนายความบอกเลิกการเช่ากับผู้เช่าทนายได้ใช้คนนำหนังสือบอกกล่าวเลิกสัญญาไปส่งแก่ผู้เช่ายังสถานที่เช่าซึ่งเป็นถิ่นที่อยู่ของผู้เช่า 2 ครั้งๆ แรกไม่พบ ครั้งที่ 2 ก็ไม่พบผู้เช่าจึงได้ให้คนอื่นที่ไปด้วยอธิบายบอกกล่าวที่ผู้ให้เช่าขอเลิกสัญญาเช่าให้คนในที่นั้นทราบเป็นภาษาจีน คนในร้านผู้เช่าก็คงไม่ยอมรับหนังสือนั้นไว้อีก ทนายยังได้จัดการส่งหนังสือนั้นไปยังผู้เช่าโดยทางไปรษณีย์ลงทะเบียนตอบรับสลักหลังซองส่งยังสถานที่เช่ารายนี้อันเป็นถิ่นที่อยู่ของผู้เช่าอีกครั้งหนึ่งก็ปรากฏว่าคนในที่นั้นหายอมรับหนังสือนั้นไม่ดังนี้ ถือได้ว่าผู้ให้เช่าพยายามส่งคำบอกกล่าวเลิกสัญญาเช่ารายนี้ไปยังผู้เช่า เพื่อให้ผู้เช่าทราบโดยสมควรเท่าที่พอจะทำได้อยู่แล้วถือได้ว่าผู้ให้เช่าได้แสดงเจตนาในการนี้ไปยังผู้เช่าโดยชอบแล้วมีสิทธิที่จะฟ้องคดีต่อศาลได้

ผู้ให้เช่ามอบให้ทนายความบอกเลิกการเช่ากับผู้เช่า ทนายได้ใช้คนนำหนังสือบอกกล่าวเลิกสัญญาไปส่งแก่ผู้เช่ายัง สถานที่เช่า ซึ่งเป็นถิ่นที่อยู่ของผู้เช่า 2 ครั้ง ๆ แรกไม่พบ ครั้งที่ 2 ก็ไม่พบผู้เช่า จึงได้ให้คนอื่นที่ไปด้วยอธิบายบอก กล่าวที่ผู้ให้เช่าขอเลิกสัญญาเช่า ให้คนในที่นั้นทราบเป็นภาษาจีนคนในร้านผู้เช่าก็คงไม่ยอมรับหนังสือนั้นไว้อีก ทนายยังได้จัดการสือหนังสือนั้นไปยังผู้เช่าโดยทางไปรษณีย์ ลงทะเบียนตอบรับสลักหลังซองส่งยังสถานที่เช่ารายนี้อันเป็นถิ่นที่อยู่ของผู้เช่าอีกครั้งหนึ่งก็ ปรากฎว่าคนในที่นั้นหายอมรับหนังสือนั้นไม่ ดังนี้ ถือได้ว่าผู้ให้เช่าพยายามส่งคำบอกกล่าวเลิกสัญญาเช่ารายนี้ไปยังผู้เช่า เพื่อให้ผู้เช่าทราบโดยสมควรเท่าที่พอจะทำได้อยู่แล้ว ถือได้ว่าผู้ให้เช่าได้แสดงเจตนาในการนี้ไปยังผู้เช่าโดยชอบแล้ว มีสิทธิที่จะฟ้องคดีต่อศาลได้.

ทำหนังสือขอซื้อไม้ซุงสักยื่นต่อโรงงานเลื่อยไม้ แม่กองขายของโรงงานได้บันทึกความเห็นลงไปว่าสมควรขายให้ในราคาเท่าใดแล้วเสนอผู้อำนวยการ ผู้อำนวยการบันทึกว่าอนุญาตให้ขายได้ตามที่แม่กองขายเสนอมา ดังนี้ คำสั่งของผู้อำนวยการนี้เป็นเพียงคำสั่งภายในถึงคนขายของตนให้ขายสิ่งของตามราคาที่ว่านั้นได้ หาได้มีการแสดงเจตนาถึงผู้จะซื้ออย่างไรไม่ จึงไม่ทำให้เกิดนิติสัมพันธ์ เป็นสัญญาจะซื้อขายหรือสัญญาซื้อขายขึ้นแล้ว