คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
พ.ร.บ.อาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ.2490 ม. 8 ทวิ

ศาลชั้นต้นลงโทษจำคุกจำเลยฐานมีอาวุธปืนฯ 1 ปี และฐานพกอาวุธปืนฯ 6 เดือน ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้รอการลงโทษ การที่โจทก์ฎีกา ขอมิให้รอการลงโทษจำเลยนั้น เป็นฎีกาในเรื่องดุลพินิจของศาล จึงเป็นปัญหาข้อเท็จจริง
การที่จะปรับว่าคดีต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงหรือไม่นั้น จะต้องพิจารณาในฐานความผิดเป็นกระทงๆ ไป คดีนี้เป็นความผิด 2 กระทง แต่ละกระทงศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์จำคุกจำเลยไม่เกิน 1 ปี แม้ศาลอุทธรณ์จะให้รอการลงโทษจำคุกจำเลย โจทก์ต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง

จำเลยได้รับอนุญาตให้มีและใช้อาวุธปืนสั้นชนิดรีวอลเวอร์ขนาด .32 แต่ไม่ได้รับอนุญาตให้มีอาวุธปืนติดตัวจำเลยพาอาวุธปืนดังกล่าวติดตัวไปในทางสาธารณะหมู่บ้านโดยเปิดเผย โดยไม่มีเหตุอันสมควรจึงมีความผิดตามพระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯลฯมาตรา 8ทวิ,72ทวิ ฯลฯ และประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 371 แต่เป็นการกระทำผิดกรรมเดียว ผิดต่อกฎหมายหลายบท เมื่อลงโทษบทหนักแก่จำเลยตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนฯลฯ แล้ว จะลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 371 อีก ไม่ได้ปืนของกลางเป็นปืนที่จำเลยได้รับอนุญาตโดยชอบ ไม่ทำให้ตกเป็นปืนที่ผิดกฎหมายทั้งบทลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนดังกล่าวก็ไม่ได้ให้อำนาจศาลสั่งริบจึงริบปืนของกลางไม่ได้

จำเลยได้รับอนุญาตให้มีและใช้อาวุธปืนสั้นชนิดรีวอลเวอร์ขนาด .32 แต่ไม่ได้รับอนุญาตให้มีอาวุธปืนติดตัว จำเลยพาอาวุธปืนดังกล่าวติดตัวไปในทางสาธารณะหมู่บ้านโดยเปิดเผย โดยไม่มีเหตุอันควร จึงมีความผิดตาม พระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯลฯ มาตรา 8 ทวิ, 72 ทวิ ฯลฯ และประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 371 แต่เป็นการกระทำผิดกรรมเดียว ผิดต่อกฎหมายหลายบท เมื่อลงโทษบทหนักแก่จำเลยตามพระราชบัญญัติอาวุธปืน ฯลฯ แล้ว จะลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 371 อีกไม่ได้ ปืนของกลางเป็นปืนที่จำเลยได้รับอนุญาตโดยชอบ ไม่ทำให้ตกเป็นปืนที่ผิดกฎหมายทั้งบทลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติอาวุธปืนดังกล่าวก็ไม่ได้ให้อำนาจศาลสั่งริบ จึงริบเป็นของกลางไม่ได้