คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.พ.พ. ม. 1382

โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากที่รายพิพาท จำเลยต่อสู้ครอบครองปรปักษ์ในชั้นพิจารณาจำเลยเบิกความเป็นพะยานว่าที่พิพาทเป็นของตายายจำเลยจำเลยอาศัยอยู่ดังนี้ แสดงว่าจำเลยมิได้ปกครองที่พิพาทด้วยเจตนาจะยึดถือเพื่อตน จึงไม่ได้กรรมสิทธิ

ตกลงซื้อขายที่ดินกันแปลงหนึ่ง ครั้นถึงเวรโอนโฉนดกลับเอาโฉนดของที่ดินอีกแปลงหนึ่งไปโอน แต่ผู้ซื้อก็คงครองครองที่ดินแปลงที่ตกลงซื้อขายกันนั้นตลอดมาโดยมิได้มีการสำคัญผิดอย่างใดดังนี้ ไม่ทำให้ผู้ซื้อได้สิทธิในที่ดินแปลงที่ได้โอนโฉนดนั้น
คดีแพ่งโจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลยออกจากที่ดินและเรียกค่าเสียหาย 45 บาท ถ้าศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้นให้ยกฟ้องโจทก์ ๆ ฎีกาได้แต่ในปัญหาข้อกฎหมาย

พฤตติการณ์ที่ไม่ถือว่าเป็นการสละกรรมสิทธิโจทก์เอาสายสร้อย 4 สายมาประดับองค์พระพุทธรูปทองคำโดยมิได้มีเจตนาสละกรรมสิทธิ จำเลยซึ่งเป็นผู้ครอบครองพระพุทธรูปก็รู้ถึงเจตนาอันนี้ ทั้งมิได้ครอบครองพระพุทธรูปนั้นโดยเจตนาเป็นเจ้าของดังนี้ต้องถือว่าจำเลยปกครองสายสร้อยนี้แทนโจทก์อายุความตาม ม.169 ยังมิเริ่มนับตราบเท่าที่จำเลยยังมิได้เลมิดสิทธิของโจทก์โจทก์ยังเรียกร้องคืนได้

ที่ดินริมตลิ่งมีที่งอกเจ้าของขายให้แก่ผู้ซื้อไปโดยมิได้มีการแบ่งแยกที่งอกออกจากที่ดินดังนี้ ที่งอกย่อมตกติดไปกับที่ดินผืนใหญ่นั้นด้วย
เจ้าของที่ดินจะอ้างว่าปกครองปรปักษ์ต่อตนเองไม่ได้

ละทิ้งที่สวนซึ่งยังไม่มีโฉนดต้องละทิ้งไป 9 ปี 10 ปี จึงจะขาดกรรมสิทธิอ้างฎีกาที่ 447,448/2471 การครอบครองอันเป็นเหตุให้ได้กรรมสิทธิจะเป็นที่มีหรือไม่มีหนังสือสำคัญก็ดีต้องมีกำหนดระยะเวลา 10 ปี ตาม ม.1382 อ้างฎีกาที่ 244/2480 ที่ดินซึ่งเจ้าของมีกรรมสิทธินั้น จะอ้าง ม.1375 มาตัดฟ้องไม่ได้

ครอบครองที่ดินมือเปล่ามาเกิน 10 ปี เข้าหลักเกณฑ์การครอบครองตาม ม.1382 แห่งประมวลแพ่ง ฯ แล้ว ซื้อที่นามือเปล่ามาด้วยกันฝ่ายใดได้เข้าครอบครองย่อมมีสิทธิดีกว่าอีกฝ่ายหนึ่ง

ที่ดินมฤดก ผู้รับมฤดกต่างปกครองกันมาเป็นสัดส่วนย่อมได้ที่นั้นเป็นสิทธิกฎหมายปิดปากที่ดินมฤดก โฉนดมีชื่อเจ้ามฤดกอยู่ ผู้รับมฤดกคนอื่นย่อมให้ผู้รับมฤดกคน 1 เป็นเจ้าของผู้เดียว ถ้าผู้นั้นแสดงให้คนภายนอกหลงว่าผู้รับมฤดกอื่นเป็นเจ้าของแล้ว ย่อมปิดปากผู้รับทรัพย์นั้นมิให้เถียงคนภายนอก

โจทก์จำเลยต่างได้รับให้ที่ดินด้วยกันมา และต่างก็ได้ปกครองกันมาเป็นสัดส่วนเป็นเวลากว่า 10 ปีแล้ว ภายหลังจำเลยเอาโฉนดไปแก้ทะเบียนลงชื่อตนแต่ผู้เดียวโดยโจทก์มิได้ยินยอมดังนี้ต้องถือว่าโจทก์เป็นผู้อยู่ในฐานะจะให้จดทะเบียนสิทธิของตนได้ จำเลยจึงไม่มีสิทธิจดทะเบียนเสียแต่ผู้เดียวให้เป็นการเสียเปรียบแก่โจทก์
คดีแพ่งทุนทรัพย์ที่พิพาทมีราคาเพียง 200 บาท เมื่อศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้น คู่ความฎีกาได้ฉะเพาะแต่ข้อกฎหมาย

ที่ดินของโจทก์ด้านหน้าติดถนนหลวง ด้านหลังมีทางรายพิพาทผ่านที่ดินของจำเลยโจทก์ได้ใช้ทางนี้เพื่อขนสินค้าและในกรณีเกิดอัคคีภัยมาประมาณ 20 ปีเศษแล้ว ที่ดินของจำเลยจึงตกอยู่ในภาระจำยอม จำเลยจะปิดทางนี้เสียมิได้
คดีไม่มีทุนทรัพย์เมื่อศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้น คู่ความฎีกาได้แต่ข้อกฎหมาย

สองคนเป็นเจ้าของที่ดินร่วมกันโดยได้รับมฤดกมา และได้ปกครองกันมาเป็นส่วนสัดภายหลังคนหนึ่งไปขอโอนแก้โฉนดลงชื่อตนเป็นเจ้าของแต่ผู้เดียวโดยอีกคนหนึ่งยินยอมให้ทำ เพราะตนยังไม่มีเงินแบ่งแยกโฉนดดังนี้ ่จะถือว่าผู้มีในโฉนดเป็นเจ้าของโดยเด็ดขาดแต่ผู้เดียวไม่ได้