คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
พ.ร.บ.การขายยา พ.ศ.2493 ม. 14

เมื่อทะเบียนตำรับยาซึ่งห้างหุ้นส่วนจำกัดไทยเกษมผู้เสียหายได้ขึ้นทะเบียนไว้ได้ถูกยกเลิกไปโดยผลแห่งพระราชบัญญัติการขายยา (ฉบับที่ 5) พ.ศ.2505 มาตรา 15 วรรคแรกแล้ว จำเลยจะอาศัยทะเบียนตำรับยาดังกล่าวสั่งยาเข้ามาจำหน่ายอีกไม่ได้ มาตรา 15 วรรคสองบัญญัติยกเว้นให้เฉพาะเจ้าของผู้ขึ้นทะเบียนตำรับยาไว้แล้วเท่านั้นโดยผ่อนผันให้ขายยาเก่าไปได้อีก 1 ปี หาได้รวมถึงบุคคลอื่นซึ่งอาศัยทะเบียนตำรับยาของคนอื่นสั่งยาเข้ามาจำหน่ายดังกรณีของจำเลยไม่
จำเลยรู้ดีแล้วว่า ห้างหุ้นส่วนจำกัดไทยเกษมผู้เสียหายเป็นผู้ขึ้นทะเบียนตำรับยาสำเร็จรูปเลขที่ 869/2502 ไว้ก่อนแล้ว หาใช่ห้างหรือบริษัทอื่นไม่ ดังนี้ การที่จำเลยประกาศโฆษณาว่า มีบุคคลกระทำผิดกฎหมายเลียนแบบผลิตยาออกจำหน่าย ทั้งยังแอบอ้างใช้เลขทะเบียนปิดอยู่หน้ากล่องยา เช่นนี้ ย่อมเข้าใจได้ว่าหมายถึงห้างหุ้นส่วนจำกัดไทยเกษมผู้เสียหายเป็นผู้ปลอมแปลงผลิตยาเลียนแบบออกจำหน่าย อันเป็นเท็จ เจตนาจะให้ห้างหุ้นส่วนจำกัดไทยเกษมเสียความเชื่อถือโดยมุ่งประโยชน์แก่การค้าของจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 272

คำว่า 'ยา' ตามพระราชบัญญัติการขายยา พ.ศ.2493มาตรา4 นั้น หาได้อยู่ที่ว่าวัตถุนั้นจะบำบัดรักษาหรือป้องกันโรคได้จริงหรือไม่ แต่อยู่ที่ความมุ่งหมายในการใช้ฉะนั้น กำไลแหวน และสร้อย ซึ่งมุ่งหมายจะใช้เพื่อบำบัดรักษาและป้องกันโรคจึงเป็นยาตามความหมายแห่งกฎหมายดังกล่าวและเมื่อผู้ใดโฆษณาหรือขายวัตถุเหล่านี้โดยมิได้รับอนุญาตก็ย่อมมีความผิด(ประชุมใหญ่ ครั้งที่42/2504)

เมื่อปรากฏว่ายาที่จำเลยนำเข้า ได้มีบริษัทหนึ่งขึ้นทะเบียนตำรับยาไว้แล้วจำเลยก็ไม่จำต้องขึ้นทะเบียนตำรับยานั้นซ้ำอีกไม่ว่าจะนำเข้าเป็นครั้งแรกหรือครั้งหลังก็ตาม
พระราชบัญญัติการขายยา พ.ศ.2493 มาตรา 14 ประสงค์จะให้ขึ้นทะเบียนตำรับยาครั้งเดียวเป็นหลักฐานไว้

เมื่อปรากฎว่ายาที่จำเลยนำเข้า ได้มีบริษัทหนึ่งขึ้นทะเบียนตำรับยาไว้แล้ว จำเลยก็ไม่จำต้องขึ้นทะเบียนตำรับยานั้นซ้ำอีก ไม่ว่าจะนำเข้าเป็นครั้งแรกหรือครั้งหลังก็ตาม
พ.ร.บ.การขายยา พ.ศ. 2493 มาตรา 14 ประสงค์จะให้ขึ้นทะเบียนตำรับยาครั้งเดียวเป็นหลักฐานไว้