คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.วิ.อ. ม. 220

ไพ่ต่อแต้ม ในคดีผิดพระราชบัญญัติการพะนันศาลจะบังคับให้จำเลยใช้ค่าสินบนนำจับต่อเมื่อปรากฎว่ามีผู้นำจับ เพียงแต่ผู้ไปแจ้งต่อเจ้าพนักงานว่ามีคนลักเล่นการพะนันกันที่นั่นที่นี่ไม่เรียกว่ามีผู้นำจับ
ในคดีที่ศาลฎีกาต้องฟังข้อเท็จจริงตามศาลอุทธรณ์ หากศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงโดยไม่มีคำพะยานหลักฐานในท้องสำนวนแล้วศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงใหม่ได้
คดีอาญาที่ศาลชั้นต้นปรับจำเลย 30 บาทศาลอุทธรณ์แก้ให้จำเลยใช้ค่าสินบนนำจับอีก 1 ใน 4 ของค่าปรับด้วย ดังนี้ คู่ความฎีกาได้ฉะเพาะปัญหาข้อกฎหมาย

ศาลชั้นต้นพิพากษาปรับจำเลย 400 บาท และให้ริบยางของกลาง ศาลอุทธรณ์แก้ให้คืนยางของกลางให้จำเลยไปส่วนโทษปรับคงพิพากษายืนดังนี้ โจทก์จะฎีกาในข้อเท็จจริงมิได้
การจะให้ริบทรัพย์หรือไม่เป็นดุลยพินิจของศาลซึ่งถือว่าเป็นข้อเท็จจริง

เซ็นชื่อรับรองลายมือปลอมของผู้อื่น เพื่อขอให้เจ้าพนักงานออกตั๋วพิมพ์รูปพรรณให้ต้องมีผิดฐานปลอมหนังสือตามม.225(1)
รอการลงอาญาหรือไม่อยู่ในดุลยพินิจของศาลแลเป็นข้อเท็จจริง

ศาลเดิมแลศาลอุทธรณ์ให้จำคุกจำเลยไม่เกิน 1 ปี ศาลเดิมไม่รอการลงอาญาแต่ศาลอุทธรณ์ให้รอการลงอาญานั้น คู่ความฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้

ทั้งสองฝ่ายต่างมีพวกเกิดวิวาทต่อสู้ทำร้ายกันแต่ไม่ได้ความฝ่ายหนึ่งสมคบกันเพื่อมาทำร้าย+ฝ่ายหนึ่ง เมื่อฝ่ายนั้นมีบาดเจ็บดังนี้ จะลงโทษ+ที่ทำร้ายตาม ม.256 ไม่ได้ ต้องลงโทษตาม ม.258 ศาลอุทธรณ์วาง ม.256 จำเลยฎีกาขอให้ลงโทษตาม ม.258 +ขอให้รอการลงอาญาได้ไม่ต้องห้าม

การเล่นป๊อกด้วยไพ่นั้นเข้าอยู่ในการพะนันประเภทห้ามขาดตามบัญชีหมาย ก. ที่ 11 หาเข้าอยู่ในบัญชีหมายเลขที่ 21 ที่ว่า"ไพ่ต่างๆ ไม่" วิธีพิจารณาอาญา คำรับสารภาพ ฟ้อง,ตัดสิน โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเล่นไพ่ป๊อกอันเป็นการพะนันประเภทห้ามขาดและจำเลยให้การรับสารภาพนั้น ต้องถือว่าจำเลยเล่นป๊อกด้วยไพ่อันเป็นความผิดเข้าอยู่ในบัญชีหมาย ก.เลขที่ 11 ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.220

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามกฎหมายอาญา ม.259 และ พ.ร.บ.รถยนต์และ พ.ร.บ.จราจรให้จำคุก 3 เดือน ตามกฎหมายอาญา ม.259 ซึ่งเป็นบทหนัก ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษตาม พ.ร.บ.จราจร ให้ปรับ 5 บาท คู่ความฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้

การวินิจฉัยว่าเป็นบาดแผลถึงบาดเจ็บหรือไม่นั้นต้องดูบาดแผลประกอบกับบริเวณอวัยวะที่ถูกทำร้าย ถูกชกต่อยที่หน้าแลที่คอถึงฟกบวมแลมีบางแผลถลอกโลหิตซับนั้น นับว่าถึงบาดเจ็บ การที่ศาลฎีกาพิจารณาบาดแผลที่ถูกทำร้ายตามฟ้องแลคำรับสารภาพประกอบกับใบชัณสูตร์บาดแผลท้ายฟ้องนั้น ไม่นับว่าเป็นการวินิจฉัยข้อเท็จจริง

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ปรับจำเลย 10 สตางค์ตามมาตรา 339 ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้ปรับ 1 บาทตาม ม.339-59 ดังนี้เป็นแก้น้อย ฎีกาไม่ได้ต้องห้ามตาม ม.218

ฎีกาอุทธรณ์ ปัญหาข้อเท็จจริง
คดีที่ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำคุกไม่เกิน 1 ปี แม้ศาลอุทธรณ์วางโทษน้อยลงและให้รอการลงอาญาก็ฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้