คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
ประเสริฐ วราภรณ์

ในการปล้นทรัพย์จำเลยกับพวกได้คุมตัวผู้เสียหาย และบุคคลอื่นที่พบระหว่างทางให้ไปกับจำเลยด้วยพอมืดแล้วก็ปล่อยตัวกลับหมด เช่นนี้ย่อมเห็นได้ว่าจำเลยเจตนาเพียงคุมตัวผู้เสียหายกับพวกไปเป็นประกันเพื่อสะดวกแก่การพาทรัพย์ไป และเพื่อให้พ้นจากการจับกุมเท่านั้นอันเป็นองค์ประกอบของความผิดฐานปล้นทรัพย์นั่นเอง การกระทำของจำเลยย่อมไม่เป็นความผิดฐานหน่วงเหนี่ยวกักขังผู้อื่นให้ปราศจากเสรีภาพในร่างกายตามมาตรา 309, 310, อีกกรรมหนึ่งต่างหาก

จำเลยถอดกางเกงผู้เสียหายซึ่งมีอายุ 8 ปี ออก เอาของลับของจำเลยใส่ของลับของผู้เสียหายจนเข้าไปแล้ว แม้ไม่ปรากฏชัดว่าของลับของจำเลยล่วงล้ำเข้าไปในของลับผู้เสียหายได้มากน้อยเพียงใดก็ตาม แต่แพทย์ตรวจมีความเห็นว่า แคมเล็กช้ำบวมถลอกเป็นแผลมีเลือดออกต้องมีวัตถุไม่มีคมถูผ่าน และพอตกกลางคืนผู้เสียหายเจ็บที่ของลับมากจนถึงร้องไห้ ดังนี้ แสดงว่าของลับจำเลยได้ผ่านของลับของผู้เสียหายเข้าไปแล้ว การกระทำของจำเลยจึงเป็นการกระทำอนาจารและเป็นความผิดสำเร็จฐานกระทำชำเราผู้เสียหาย

จำเลยขอเงินโดยขู่ว่าถ้าไม่ให้จะเผาบ้าน จะขว้างลูกระเบิด ห้ามแจ้งตำรวจมิฉะนั้นจะทำร้าย แสดงว่าไม่ใช่ทำร้ายในทันใดนั้น แต่จะทำร้ายในภายหน้า ไม่เป็นชิงทรัพย์

ฟ้องว่าจำเลยกับพวกรุมกันชกต่อยและแทง ว.โดยเจตนาว. ตาย ขอให้ลงโทษตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 290พิจารณาได้ความว่าจำเลยชุลมุนชกต่อยกับพวก ว. มีผู้แทง ว. ตายข้อเท็จจริงในทางพิจารณาต่างกับฟ้องในสารสำคัญ ลงโทษจำเลยตาม มาตรา 294 ไม่ได้ เพราะเป็นข้อเท็จจริงที่โจทก์ไม่ประสงค์ให้ลงโทษ

จำเลยมอบตัวต่อพนักงานสอบสวนเพราะถูกกล่าวหาว่าฆ่าคนจำเลยให้การปฏิเสธชั้นสอบสวนและชั้นศาล เป็นเหตุบรรเทาโทษลดลงหนึ่งในสามตาม มาตรา 78

ฟ้องยืนยันว่าซองกระสุนปืนของกลางจำเลยใช้ยิงฆ่าคน ปืนที่ใช้เป็นปืนพกสั้นแบบออโตเมติก ถ้าไม่มีซองกระสุนก็ใช้ยิงไม่ได้ ศาลริบปืนของกลางกับซองกระสุน

ภริยาไม่จดทะเบียนของชาย กล่าวกับหญิงที่มีความสัมพันธ์กับชายว่า "คุณเป็นข้าราชการจะแย่งผัวฉัน ดูซิว่าจะมีผิดไหม" เพราะหญิงนั้นสัมพันธ์ทำนองชู้สาวกับชายจริง กล่าวด้วยความหึงหวงโดยสุจริตด้วยความชอบธรรมเพื่อป้องกันส่วนได้เสียตามคลองธรรม ตาม ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 329(1) ไม่เป็นผิดฐานหมิ่นประมาท

จำเลยรับจ้างซ่อมรถไถของโจทก์ รถอยู่กับจำเลยที่อู่ราว 1 ปี ถือได้ว่าโจทก์มอบหมายให้จำเลยครอบครองรถและเสื้อสูบของโจทก์ จำเลยเปลี่ยนเอาเสื้อสูบเก่าใส่แทนเสื้อสูบใหม่ของโจทก์เป็นยักยอกไม่ใช่ลักทรัพย์ดังฟ้อง ศาลยกฟ้อง

กองมรดกของผู้ตายไม่ใช่นิติบุคคล โจทก์ไม่มีอำนาจฟ้องกองมรดกให้รับผิดร่วมกับบุคคลธรรมดาซึ่งทำละเมิดต่อโจทก์

โจทก์จำเลยได้ทำสัญญาประนีประนอมยอมความกันต่อหน้าศาล และศาลได้มีคำพิพากษาตามยอมแล้ว ต่อมาจำเลยทั้งสามไม่ปฏิบัติตามสัญญาประนีประนอมยอมความโจทก์ขอให้ศาลบังคับ จำเลยทั้งสามจึงฟ้องขอให้เพิกถอนสัญญาประนีประนอมยอมความโดยอ้างว่าสัญญาดังกล่าวเป็นโมฆะ ดังนี้ จำเลยจะร้องขอให้งดการบังคับคดีไว้จนกว่าจะทราบผลแห่งคำพิพากษาในคดีที่ฟ้องขอเพิกถอนนั้นหาได้ไม่ เพราะเป็นการฟ้องคดีกรณีเดียวกันกับคดีเดิม หาใช่ฟ้องคดีอื่นตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 293 วรรคแรกไม่ และหากจำเลยเห็นว่าคำพิพากษาตามยอมมิได้เป็นไปตามข้อตกลงหรือการประนีประนอมยอมความตามคำร้องขอแล้ว จำเลยย่อมใช้สิทธิอุทธรณ์คำพิพากษานั้นได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 138(3)