คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
พ.ร.บ.ควบคุมการก่อสร้าง (ฉบับที่ 2) พ.ศ.2504 ม. 3

จำเลยปลูกสร้างอาคารตามที่โจทก์ฟ้องโดยได้รับอนุญาตจากเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นคือโจทก์แล้ว ทั้งมิได้ปลูกสร้างผิดแผกจากแผนผังแบบก่อสร้างหรือรายการที่ได้รับอนุญาต หรือไม่ปฏิบัติตามเงื่อนไขที่เจ้าหน้าที่ท้องถิ่นระบุไว้ในใบอนุญาต หากแต่ว่าจำเลยเว้นทางเดินหลังอาคารไว้หลังแนวเขตที่ดินเพียง 80 เซนติเมตร ไม่ถึง 200 เซนติเมตรผิดเทศบัญญัติควบคุมการก่อสร้างที่โจทก์อนุญาตไปโดยสำคัญผิดกรณีจึงไม่ต้องด้วยบทบัญญัติของกฎหมายที่จะให้อำนาจโจทก์มาฟ้องบังคับให้จำเลยร่นหรือถอนอาคารดังกล่าวได้

จำเลยปลูกสร้างอาคารตามที่โจทก์ฟ้องโดยได้รับอนุญาตจากเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นคือโจทก์แล้ว ทั้งมิได้ปลูกสร้างผิดแผกจากแผนผังแบบก่อสร้างหรือรายการที่ได้รับอนุญาต หรือไม่ปฏิบัติตามเงื่อนไขที่เจ้าหน้าที่ท้องถิ่นระบุไว้ในใบอนุญาต หากแต่ว่าจำเลยเว้นทางเดินหลังอาคารไว้หลังแนวเขตที่ดินเพียง 80 เซนติเมตร ไม่ถึง 200 เซนติเมตร ผิดเทศบัญญัติควบคุมการก่อสร้างที่โจทก์อนุญาตไปโดยสำคัญผิดกรณีจึงไม่ต้องด้วยบทบัญญัติของกฎหมายที่จะให้อำนาจโจทก์มาฟ้องบังคับให้จำเลยร่นหรือถอนอาคารดังกล่าวได้

โจทก์ฟ้องขอให้ศาลสั่งให้จำเลยสั่งรื้ออาคารซึ่งเป็นภยันตรายต่อสาธารณชนและโจทก์เมื่อปรากฏต่อศาลว่าจำเลยมิใช่เป็นเจ้าของอาคารพิพาท หากศาลมีคำสั่งตามคำขอของโจทก์ ผลของการบังคับคดีย่อมไปผูกพันบุคคลภายนอกซึ่งมิได้เข้ามาเป็นคู่ความด้วย ให้จำต้องปฏิบัติตามคำพิพากษาของศาล ศาลจึงไม่อาจสั่งบังคับจำเลยตามคำขอของโจทก์ได้
อำนาจในการที่จะสั่งให้รื้อถอนอาคารที่สร้างขึ้นภายในเขตเทศบาล เป็นอำนาจหน้าที่โดยอิสระของเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นตามพระราชบัญญัติควบคุมการก่อสร้างอาคาร พ.ศ.2479 มาตรา 11, 12 และ พระราชบัญญัติควบคุมก่อสร้างอาคาร (ฉบับที่ 2) พ.ศ.2504 มาตรา 3, 4, 5 ตามพระราชบัญญัติดังกล่าวไม่มีบทบัญญัติมาตราใดที่บัญญัติให้เจ้าหน้าที่ท้องถิ่นต้องรับผิดในเมื่อเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นงดเว้นไม่ปฏิบัติหน้าที่ ศาลจึงไม่อาจสั่งบังคับให้