คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.อ. ม. 310

ฟ้องของโจทก์แม้จะไม่ใช้ถ้อยคำดัง ก.ม.ลักษณะอาญาบัญญัติไว้ในมาตรา 304,306 แต่เมื่อมีข้อความให้เข้าใจได้ดังนั้นก็เป็นการเพียงพอ
โจทก์ฟ้องบรรยายว่าจำเลยบังอาจใช้อุบายประกอบด้วยคำเท็จมากล่าวหลอกลวงบอกขายสายสร้อยคอทองคำ 3 สายว่าเป็นทองคำแท้ แก่เจ้าทรัพย์เป็นเงิน 1250 บาท เจ้าทรัพย์หลงเชื่อคำเท็จของจำเลยว่าเป็นทองดี จึงมอบเงินจำนวน 1250 บาทแก่จำเลยไป จำเลยได้รับเงินแล้วก็เอาไปเป็นประโยชน์ตนเสียซึ่งความจริงไม่ใช่ทองคำอันแท้จริงดังนี้ก็เป็นฟ้องที่มีองค์เกณฑ์ครบตาม ม. 304,310 แล้ว

คดีอาญาความผิดส่วนตัวนั้น เมื่อศาลชั้นต้นพิพากษาแล้ว เมื่อไม่มีอุทธรณ์หรือฎีกา ผู้เสียหายย่อมไม่มีอำนาจร้องขอถอนหรือเลิกคดี.
คดีอาญาที่ไม่มีอุทธรณ์นั้น ถือว่าถึงวันที่สุดตั้งแต่วันอ่านคำพิพากษาศาลชั้นต้น.

พฤตติการณ์ที่ถือว่า สมคบกันกระทำผิดฐานปล้นทรัพย์เข้ากอดคอเจ้าทรัพย์แล้วแย่งสร้อยคอนั้นนับว่าเป็นกิริยาทำร้ายร่างกายด้วย

เอาสร้อยทองเหลืองชุบไปหลอกขายว่าเป็นสร้อยทองคำเป็นผิดตาม ม. 310